Ουσιαστική ενίσχυση σε δύσκολο περιβάλλον

H μπασκετική μεταγραφική χρονιά περιλαμβάνει μέχρι στιγμής μια οδυνηρή συνειδητοποίηση για την Ευρωλίγκα και τις ομάδες της: δεν είναι το ίδιο ελκυστικός προορισμός όσο ήταν μέχρι πριν από δύο χρόνια.

Μετά το ΝΒΑ, η Κίνα

Παίκτες όπως ο Μάικ Τζέιμς και ο Μπιρτς μπορούν πλέον, μετά την αύξηση του salary cap των ομάδων του ΝΒΑ προ διετίας, να βρουν συμβόλαια στο ΝΒΑ τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν οι ευρωπαϊκές ομάδες. Πρόκειται για έναν πολύ καλό γκαρντ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και έναν ρολίστα, με τον πρώτο να προορίζεται για ρολίστας στο ΝΒΑ και τον δεύτερο απλώς για να συμπληρώνει το ρόστερ. Δεν αναφερόμαστε καν σε πρωτοκλασάτους για τα ευρωπαϊκά δεδομένα παίκτες, όπως ο Μπογκντάνοβιτς, o Τεόντοσιτς ή ο Ούντο.

Επιπλέον, πολύ δυνατά έχουν μπει στο παιχνίδι και οι ομάδες της Κίνας, οι οποίες προσφέρουν τη δυνατότητα σε πολλούς κορυφαίους ή πολύ καλούς παίκτες να γεμίσουν με εκατομμύρια ευρώ τους λογαριασμούς τους… άκοπα, αφενός λόγω του πολύ χαμηλού σε σχέση με την Ευρωλίγκα επιπέδου του κινεζικού πρωταθλήματος και αφετέρου λόγω της μικρής διάρκειάς του, δεδομένου πως ξεκινάει τον Οκτώβριο και ολοκληρώνεται τον Φεβρουάριο. Κάτι που αποτελεί έναν επιπλέον αστάθμητο παράγοντα ενόψει της νέας σεζόν της Ευρωλίγκας, καθώς δεν αποκλείεται την ώρα που θα κορυφώνεται η μάχη τόσο στην Ευρωλίγκα όσο και στα εθνικά πρωταθλήματα αίφνης να υπάρξουν ομάδες που θα ενισχυθούν με παίκτες του επιπέδου του Μπουρούση, του Άαρον Τζάκσον, του Σόνι Ουίμς ή του Λάνγκφορντ.

Στην ίδια λογική, ακόμη και οι παίκτες που θα μπορούσαν να αγωνιστούν στο ΝΒΑ ή στην Κίνα αλλά επέλεξαν να συνεχίσουν στην Ευρωλίγκα κόστισαν πολύ παραπάνω στις ομάδες τους για να ανανεώσουν τα συμβόλαιά τους ή να υπογράψουν αλλού, με τις περισσότερες μεταγραφές στην Ευρωλίγκα μέχρι στιγμής να αφορούν παίκτες που αγωνίζονταν σε μικρότερης εμβέλειας ομάδες, είχαν μια καλή σεζόν και την εξαργύρωσαν με μεταγραφή σε μια ομάδα ανώτερου επιπέδου. Έτσι, με παίκτες τροφοδότησαν την ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ ομάδες όπως η Ζαλγκίρις, η Μπρόζε, ο γεμάτος οικονομικά προβλήματα Ερυθρός Αστέρας και η Μπασκόνια, με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να αποκτούν με αυτόν τον τρόπο τον Τίλι και τον Λεκαβίτσιους αντίστοιχα.

Ανάλογου τύπου μεταγραφές αφορούσαν και παίκτες που ξεχώρισαν με τις ομάδες τους στα εθνικά πρωταθλήματα και μεταπήδησαν σε μεγαλύτερες ομάδες, για παράδειγμα ο Ντένμον στον Παναθηναϊκό από την τουρκική Γκαζιάντεπ.

Από μία εκκρεμότητα

Απόρροια των παραπάνω είναι να γίνεται κανονική… δημοπρασία για τους ελάχιστους πρωτοκλασάτους «κοντούς» που δεν δεσμεύονται με συμβόλαιο, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Σέιν Λάρκιν, με την Μπαρτσελόνα να φαίνεται πως θα τον κάνει τελικά δικό της προσφέροντάς του ένα τεράστιο συμβόλαιο ύψους 3 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ είχε περιθώριο μέχρι το Σάββατο να συμφωνήσει (και αυτός) με ομάδα του ΝΒΑ. Τεράστια ποσά προσφέρει η Μπαρτσελόνα και για τον Χάνγκα, που δεσμεύεται με συμβόλαιο με την Μπασκόνια, στην προσπάθειά της να επανέλθει μετά την περσινή καταστροφική σεζόν.

Από κει και πέρα, και οι δύο μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ έχουν από μία εκκρεμότητα που σχετίζεται με το ΝΒΑ και μπορεί να τους διαφοροποιήσει άρδην τα πλάνα, καθώς αφορούν καθοριστικούς τους παίκτες την προηγούμενη σεζόν. Ο Παναθηναϊκός περιμένει να δει τι θα γίνει με τον Σίνγκλετον, για τον οποίο έχει απορρίψει μέχρι στιγμής δύο προτάσεις από την ΤΣΣΚΑ, μία από την Αρμάνι Μιλάνο και μία από τη Χίμκι του Μπαρτζώκα, η οποία πλησίαζε το 1 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, του έχει προτείνει αναπροσαρμογή συμβολαίου, ωστόσο δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα κρατήσει έναν παίκτη που θέλει πάρα πολύ, καθώς μέχρι τις 20 του μηνός υπάρχει όρος NBA-out στο συμβόλαιό του. Ίδιος όρος υπάρχει και για τον Ολυμπιακό στο συμβόλαιο του Μιλουτίνοφ, ο οποίος στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν έδειξε πως εξελίσσεται σε έναν κομβικό παίκτη για το «ερυθρόλευκο» ρόστερ.

Γρήγορα και αποτελεσματικά

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, είναι ξεκάθαρο πως οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες έχουν κινηθεί μέχρι στιγμής αποτελεσματικά και σωστά για τη μεταγραφική τους ενίσχυση, αποφεύγοντας τον χορό των εκατομμυρίων, στον οποίον ούτως ή άλλως δεν μπορούν πλέον να συμμετάσχουν. Ένας χορός ελάχιστα ανταποδοτικός σε αυτή τη φάση: αφενός θα έκαναν ανοίγματα που δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποσβέσουν, αφετέρου θα πλήρωναν πανάκριβα χωρίς να βελτιώσουν ανάλογα την ομάδα τους. Άλλο να δώσεις 3 εκατ. ευρώ για τον Γιασικεβίτσιους και άλλο για τον Λάρκιν.

Ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός πήρε τον Λεκαβίτσιους για να έχει έναν δεύτερο «καθαρόαιμο» οργανωτή πέρα από τον Καλάθη και να αξιοποιήσει στο μέγιστο τους αθλητικούς παίκτες του, πήρε τον πειθαρχημένο Ντένμον για να δώσει το σκοράρισμα του Τζέιμς, συμπλήρωσε τον Ρίβερς με τον Θανάση Αντετοκούνμπο και μπορεί να πάρει και τον Περπέρογλου, έδωσε ακόμη περισσότερη αθλητικότητα στους ψηλούς με τον Όγκαστ και αντικατέστησε τον Μπουρούση με τον Βουγιούκα, ως τύπου παίκτη φυσικά, όχι ως ποιότητα. Μπορεί να υστερεί σε λάμψη και ατομική ποιότητα σε σχέση με πέρυσι, ωστόσο δείχνει να έχει δημιουργήσει ένα πιο πλήρες και ισορροπημένο ρόστερ, με πιο συμβατούς μεταξύ τους παίκτες. Αρκεί να μην αποχωρήσει και ο Σίνγκλετον.

Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, κράτησε Μάντζαρη και Πρίντεζη, πήρε τον εξαιρετικό αμυντικό Τίλι για να συμπληρώσει τον Πρίντεζη, πήρε και τον Στρέλνιεκς, ο οποίος είναι δεδομένο ότι θα προσφέρει πολύ περισσότερα από τον Γκριν. Με τον Μακλίν αντικατέστησε τον Μπιρτς και πρόσθεσε και τον Μπόγρη αντί του Γιανγκ, ο οποίος είχε ούτως ή άλλως ελάχιστη προσφορά την τελευταία διετία. Αν δεν του φύγει ο Μιλουτίνοφ, και ο Ολυμπιακός έχει ήδη ολοκληρώσει σε μεγάλο βαθμό το ρόστερ του.

Και από τη στιγμή που τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός έχουν ολοκληρώσει τις βασικές κινήσεις τους με αποτελεσματικό και  οικονομικό τρόπο –σίγουρα όχι τόσο λαμπερό όσο θα περίμενε η μερίδα των οπαδών τους που εξακολουθεί να ζει με τις μνήμες περασμένων εποχών–, έχουν πλέον την ευχέρεια να κάνουν και την έξτρα κίνηση, εφόσον παρουσιαστεί η κατάλληλη ευκαιρία. 

Αρκούν τα παραπάνω για να έχουν μία επιτυχημένη σεζόν στην Ευρωλίγκα; Η απάντηση είναι ναι, αρκεί να επαναπροσδιορίσουμε το τι σημαίνει «επιτυχημένη». Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα των ελληνικών ομάδων και αυτά των ανταγωνιστών τους σε Ισπανία, Ρωσία και Τουρκία, η παρουσία στο φάιναλ φορ δεν είναι πλέον στόχος, αλλά υπέρβαση.