Basket League: Τέσσερις δίκαιες νίκες και η μία που θα κρίνει τα πάντα

Την Κυριακή στο Νίκος Γκάλης θα λύσουν οριστικά τις διαφορές τους Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, με τα 40 λεπτά του 5^ου τελικού να κρίνουν όχι μόνο τον τίτλο αλλά ολόκληρη την χρονιά. Ο νικητής θα έχει πετύχει, ο χαμένος θα έχει αποτύχει σε μία σεζόν που το Κύπελλο κατέληξε σε τρίτη ομάδα, την ΑΕΚ, αμφότεροι έμειναν εκτός φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, ενώ η ΑΕΚ ήταν και η μοναδική που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο, το Basketball Champions League.

Πριν τους τελικούς ο Παναθηναϊκός θεωρούνταν το φαβορί. Είχε την έδρα, έδειχνε σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση, έχει πιο πολλές λύσεις και πιο αθλητική ομάδα, στοιχείο που μετράει ακόμη περισσότερο στο τέλος της σεζόν.

Η συνολική εικόνα

Η συνολική εικόνα των τεσσάρων πρώτων τελικών, όμως, δεν επιβεβαίωσε τις προβλέψεις. Οι δύο ομάδες πήραν από δύο νίκες τις οποίες άξιζαν, από μία εντός και από μία εκτός έδρας και δικαίως οδηγήθηκαν στον 5^ο τελικό. Η κοινή συνισταμένη των τεσσάρων αγώνων ήταν ότι κέρδιζε εκείνος που πήρε πολλά πράγματα από πολλούς παίκτες. Ο Ολυμπιακός, στο εντυπωσιακό μπρέικ που έκανε στον πρώτο τελικό δεν πήρε σχεδόν τίποτα από Σπανούλη και Πρίντεζη, αλλά έκοψε τη δημιουργία του Καλάθη και πήρε πάρα πολλά από Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρη, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς, ΜακΛίν, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός τα περίμενε όλα από τον Σίνγκλετον και ένα ξέσπασμα του Τζέιμς, που στη συνέχεια όμως γύρισε μπούμερανγκ εφόσον συνέχισε να παίρνει πολλές προσπάθειες (5/14 σουτ) ακόμη και όταν έχασε τον ρυθμό του.

Στο δεύτερο παιχνίδι, το μπρέικ του Παναθηναϊκού, ο Καλάθης κινήθηκε στα γνωστά φετινά, πολύ υψηλά επίπεδά του, Λοτζέσκι και Ρίβερς προστέθηκαν στην εξίσωση, όπως και ο Όγκαστ, ενώ ο άστοχος Τζέιμς του πρώτου ημιχρόνου μπήκε στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου και έκανε τη διαφορά, εδραιώνοντας διαφορά για τον Παναθηναϊκό που, έστω και δύσκολα, διατηρήθηκε ως το τέλος. Την ίδια ώρα στον Ολυμπιακό τα περίμεναν όλα από τον Σπανούλη και ο μοναδικός άλλος που ανταποκρίθηκε ήταν ο Παπαπέτρου.

Ο τρίτος τελικός σε κάποιον βαθμό επιβεβαίωσε τα προγνωστικά που γίνονταν πριν την έναρξη των τελικών. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε ανώτερη και πολύ πιο γρήγορη ομάδα και κέρδισε άνετα, με τον Καλάθη και πάλι σε πολύ καλή βραδιά, τον Ρίβερς να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι μετά από πολύ καιρό και μια σειρά παικτών να δίνουν το κάτι παραπάνω την κατάλληλη στιγμή: Λοτζέσκι, Λεκαβίτσιους, Αντετοκούνμπο, φυσικά ο Σίνγκλετον, ενώ ο Όγκαστ αντικατέστησε επάξια τον τραυματία Γκιστ και ήταν εξαιρετικός στην άμυνα. Για τον Ολυμπιακό οι μοναδικοί που προσπάθησαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του παιχνιδιού ήταν οι Σπανούλης και Πρίντεζης.

Όλα έδειχναν πλέον πως ο Παναθηναϊκός, είτε στον τέταρτο, είτε στον πέμπτο τελικό θα κατακτούσε τον τίτλο. Μια εικόνα που ανατράπηκε στον τέταρτο τελικό, ο οποίος ήταν ο πιο θεαματικός. Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να προσπαθήσει να επιτίθεται πιο γρήγορα και αυτό του βγήκε, καθώς συνδυάστηκε με αποτελεσματικότητα. Ο Πρίντεζης βρήκε από την αρχή ρυθμό, ο Σπανούλης έκανε σε κάθε στιγμή αυτό που χρειαζόταν η ομάδα του και εστίασε στην εκτέλεση και όχι στη δημιουργία, την οποία περίμενε η άμυνα του Πασκουάλ, ΜακΛίν, Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς ήταν εξαιρετικοί, ο Μάντζαρης ήταν καθοριστικός στην τρίτη περίοδο στην αντεπίθεση του Παναθηναϊκού και ο Παπανικολάου σε μεγάλο βαθμό έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Καλάθη εφόσον δεν του επέτρεψε τη δημιουργία. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να παίξει άμυνα και σε μεγάλο βαθμό παρασύρθηκε από τον ΜακΛίν. Επιπλέον, είχε έλλειψη συγκέντρωσης, «τους δώσαμε 7-8 φάουλ και 14-16 βολές χωρίς λόγο», όπως είπε ο Πασκουάλ, ενώ στο κρισιμότερο σημείο, όταν με το κρεσέντο του Λοτζέσκι και στη συνέχεια του Τζέιμς ο Παναθηναϊκός ανέτρεψε τη διαφορά στο 3^ο δεκάλεπτο, οι Λοτζέσκι και Καλάθης συμπλήρωσαν τέσσερα φάουλ σε διαδοχικές φάσεις και έγιναν αλλαγή. Μοιραία ο Τζέιμς ανέλαβε τα ηνία, αρχικά αποτελεσματικά αλλά στη συνέχεια όχι. Συνέχισε όμως να μονοπωλεί τις επιθέσεις του Παναθηναϊκού, με συνέπεια, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, οι υπόλοιποι να χάσουν τον όποιο ρυθμό τους και να «κρυώσουν», οπότε ο Ολυμπιακός έφτασε σε μια άνετη νίκη, εκτοξεύοντας την παραγωγικότητά του. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός ήταν υποτονικός στον 4^ο τελικό, ίσως λόγω της έκρηξης συναισθημάτων που προκάλεσε η κηδεία του Παύλου Γιαννακόπουλου την προηγούμενη ημέρα, ίσως επειδή είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του πως θα έχει άλλη μία, εντός έδρας, ευκαιρία να κατακτήσει τον τίτλο.

Τα ερωτήματα…

Πλέον και οι δύο ομάδες έχουν δείξει ότι μπορούν, με το ταβάνι του Παναθηναϊκού να δείχνει μεγαλύτερο από του Ολυμπιακού, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει όταν τα πάντα θα κριθούν σε 40 αγωνιστικά λεπτά, στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν και ο Ολυμπιακός διαθέτει πολύπειρους παίκτες που έχουν ζήσει και έχουν κάνει τα πάντα.

Εκείνο που μένει να αποδειχτεί είναι το ποια ομάδα θα βρει τους περισσότερους πρωταγωνιστές, κάτι που έχει μετρήσει καθοριστικά στους τέσσερις προηγούμενους τελικούς. Μένει να φανεί αν το αντίδοτο που βρήκε ο Ολυμπιακός στον τέταρτο τελικό στην άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν αποτέλεσμα συγκυριών που είχαν να κάνουν με την κατάσταση της ομάδας του Πασκουάλ το συγκεκριμένο βράδυ, ή όχι. Μένει να φανεί αν ο Γκιστ από τη μία πλευρά και ο Μιλουτίνοβ (αμφότεροι κουβαλάνε πρόβλημα τραυματισμού) από την άλλη θα μπορέσουν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω στην ομάδα τους, εφόσον και οι δύο στα καλά τους κάνουν τη διαφορά στα πλάνα των προπονητών τους. Μένει να φανεί τι δυνάμεις έχουν απομείνει αλλά και τι χαρακτήρα θα δείξουν οι δύο ομάδες. Μένει να φανεί αν ο Τζέιμς θα λειτουργήσει υπέρ ή κατά της ομάδας του.

Εφόσον κάθε παιχνίδι της σειράς των τελικών διαμορφώνει δεδομένα εν όψει του επόμενου, ο τέταρτος τελικός έκανε τον Ολυμπιακό να πιστέψει ότι μπορεί. Το ερωτηματικό είναι σε ποια ψυχολογική κατάσταση άφησε τον Παναθηναϊκό ο τέταρτος τελικός. Του δημιούργησε ρωγμές στην πίστη που καλλιέργησε όλη τη σεζόν αλλά και στο δεύτερο και τρίτο παιχνίδι ότι είναι ανώτερος από τον Ολυμπιακό; Ή τον θύμωσε και τον πείσμωσε;

…και ο Μπόγρης

Το πιθανότερο είναι το δεύτερο. Και για έναν επιπλέον λόγο. Εξαιτίας της συμπεριφοράς του Μπόγρη στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός παιχνιδιού που είχε κριθεί, όταν έπαιξε άμυνα χτυπώντας τον Λοτζέσκι στο πρόσωπο σε προσπάθεια για τρίποντο, στη συνέχεια έκανε νόημα στον Μάντζαρη (ο οποίος δεν ακολούθησε και άφησε την μπάλα) να πραγματοποιήσουν κανονικά την επίθεση και ολοκλήρωσε το έργο του πέφτοντας πάνω στον Λοτζέσκι και… σέρνοντάς του και διάφορα από πάνω. Προκάλεσε έτσι την οργισμένη αντίδραση του συνήθως ήρεμου Καλάθη.

Πολλές φορές από κάτι τέτοια φαινομενικά ανούσια περιστατικά οι ομάδες βρίσκουν επιπλέον κίνητρα.