Η παταγώδης αποτυχία, το ψυχόδραμα και η διοργάνωση που τώρα ξεκινάει

Με τον αποκλεισμό της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Γερμανίας και τα καμώματα του Μαραντόνα, που δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το να… είναι ο εαυτός του, να ξεχωρίζουν, η πρώτη φάση του Μουντιάλ της Ρωσίας ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα, το κατάλληλο ορεκτικό ενόψει του κυρίως πιάτου, που ξεκινάει το Σάββατο, σε μια διοργάνωση χωρίς το μεγάλο φαβορί.

Είχαμε το ψυχόδραμα της Αργεντινής που είχε τελικά ευτυχή γι’ αυτήν και τους περισσότερους ποδοσφαιρόφιλους κατάληξη. Είδαμε στην τελευταία αγωνιστική ομάδες να τα δίνουν όλα παρ’ ότι είχαν αποκλειστεί και να αποκλείουν μέχρι και την υπερασπίστρια του τίτλου, όπως έκανε η Νότια Κορέα. Μια υπερασπίστρια του τίτλου που εμφανώς κατέβηκε στο τουρνουά απροετοίμαστη και έδωσε συνέχεια στο σερί των παγκόσμιων πρωταθλητριών που στη διοργάνωση όπου καλούνται να υπερασπιστούν τον τίτλο τους αποκλείονται από τους ομίλους: η Γαλλία το 2002, η Ιταλία το 2010, η Ισπανία το 2014, η Γερμανία το 2018. Η μοναδική που ξέφυγε από τον κανόνα των τελευταίων 20 ετών ήταν η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006 Βραζιλία, η μοναδική μη Ευρωπαία παγκόσμια πρωταθλήτρια των τελευταίων 20 ετών.

Συνταγή αποτυχίας

Δεν πρόκειται για κάποια… κατάρα, στην περίπτωση της Γερμανίας, για παράδειγμα, ήταν ξεκάθαρα θέμα κακής προετοιμασίας. Θεωρητικά η Γερμανία ήταν μια ομάδα με χημεία, με ένα από τα πιο ποιοτικά και γεμάτα ρόστερ της διοργάνωσης, πολύπειρη, με χαρακτήρα νικητή και ένα προφανές πρόβλημα, την έλλειψη σέντερ φορ. Και όμως, ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι από το Μεξικό κάνοντας ελάχιστα, είχε ένα καταπληκτικό δεύτερο ημίχρονο κόντρα στη Σουηδία και πέτυχε μια νίκη στο 95΄ η οποία ήταν ό,τι έπρεπε για να κάνει… επανεκκίνηση. Και αντί να νικήσει τη Νότια Κορέα, την οποία νίκησαν και το Μεξικό και η Σουηδία, και να προκριθεί, παρουσιάστηκε εντελώς αναπάντεχα –για γερμανική εθνική ομάδα– αγχωμένη και πιεσμένη, δεν κατάφερε ποτέ να σκοράρει, δέχτηκε και δύο γκολ στις καθυστερήσεις και αποκλείστηκε.

Είναι προφανές πως το πρόβλημα δεν το είχαν οι παίκτες αλλά ο Λεβ. Έκανε λάθη στον καταρτισμό του ρόστερ για το Μουντιάλ, αλλά, πολύ περισσότερο, δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια πνευματικά και ψυχολογικά έτοιμη ομάδα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αυτή τη φορά δεν διαχειριζόταν την ομάδα της πρώτης του οκταετίας που έκλεβε τις εντυπώσεις με το ποιοτικό της ποδόσφαιρο αλλά δεν μπορούσε να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, είτε σε ευρωπαϊκό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά την ομάδα που είχε φτάσει στην κορυφή και έψαχνε κίνητρα και τρόπο για να διατηρηθεί εκεί. Το business as usual που επέλεξε αποδείχθηκε συνταγή αποτυχίας και η Γερμανία δεν άλλαξε ποτέ, παρά μόνο για ένα ημίχρονο, το «τσιπάκι» του μέτριου, χωρίς ενέργεια και ορμή ποδόσφαιρου που έπαιξε σε όλη τη διάρκεια του 2018.

Αυτοί που έκλεψαν τις εντυπώσεις

Από κει και πέρα, είδαμε και την πρώτη ομάδα που προκρίθηκε επειδή ήταν καλύτερη στον… πειθαρχικό έλεγχο, την Ιαπωνία έναντι της Σενεγάλης που είχε συγκεντρώσει περισσότερες κίτρινες κάρτες, εφόσον οι δύο ομάδες ήταν «ισόπαλες» σε όλα τα υπόλοιπα κριτήρια των ισοβαθμιών. Είδαμε επίσης την ίδια Ιαπωνία να προσφέρει ένα αποκρουστικό τελευταίο δεκάλεπτο στην ήττα της με 1-0 από την Πολωνία, αλλάζοντας χωρίς καμία πίεση από την ομάδα –που ούτως ή άλλως προηγούνταν– πασούλες κάτω από τη σέντρα, προκειμένου να μη δεχτεί γκολ και… χαθεί η πρόκριση στις κίτρινες κάρτες.

Είδαμε επίσης να κερδίζουν τις εντυπώσεις ομάδες που δεν διαθέτουν το ειδικό βάρος αλλά διαθέτουν είτε εξαιρετικό ρόστερ και καλή ομαδική λειτουργία, όπως το Βέλγιο, είτε πολύ καλό ρόστερ και εξαιρετική ομαδική λειτουργία, όπως η Κροατία αλλά και η Ουρουγουάη, δευτερευόντως και η Κολομβία. Μια Κροατία που δοκιμάστηκε και στα δύσκολα, σε αντίθεση με το Βέλγιο, αλλά και την Αγγλία, η οποία ήταν πολύ καλύτερη απ’ ό,τι οι περισσότεροι περίμεναν, έπαιξε θελκτικό ποδόσφαιρο και επίσης άφησε υποσχέσεις. Στο μεταξύ τους ματς, όμως, αμφότερες είχαν ήδη καθαρίσει την πρόκριση και δεν… πολυήθελαν και τη νίκη, η οποία στους «8» θα τους έφερνε απέναντι από τη Βραζιλία. Παρατάχθηκαν με πολλές αλλαγές, ο Γιανουζάι έβαλε την γκολάρα και το Βέλγιο πήρε την πρωτιά και την Ιαπωνία στους «16», εφόσον προκριθεί, όμως, θα αντιμετωπίσει στους «8» τον νικητή του Βραζιλία-Μεξικό. Αντιθέτως, η Αγγλία κατέληξε στην, από πλευράς «ονομάτων», πιο εύκολη πλευρά του ταμπλό, έχοντας να αντιμετωπίσει την πολύ καλή Κολομβία στους «16» και, εφόσον προκριθεί, τον νικητή του Σουηδία-Ελβετία. Δύο ομάδες που έδειξαν σταθερές, συμπαγείς, έτοιμες να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία τους, ιδίως οι Σουηδοί.

Τα άλλα δύο ζευγάρια αυτής της πλευράς του ταμπλό είναι το Ισπανία-Ρωσία και το Κροατία-Δανία. Οι Ισπανοί ψάχνουν μεγαλύτερη σταθερότητα στην άμυνα και τρόπους στην επίθεση, καθώς μέχρι στιγμής παίζουν περισσότερο παράλληλο ποδόσφαιρο και δυσκολεύονται να αναπτυχθούν κάθετα. Από την άλλη, διαθέτουν την τεχνογνωσία και την ποιότητα ώστε να ξεπεράσουν το εμπόδιο της οικοδέσποινας Ρωσίας, η οποία πήγε καλά στους ομίλους, ωστόσο η άμυνά της παραείναι αργή για να αντιμετωπίσει την Ισπανία. Όπως δύσκολα θα αντιμετωπίσει προβλήματα η Κροατία απέναντι στη Δανία, μια πολύ σταθερή αμυντικά ομάδα αλλά χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα.

Χαμός στην άλλη πλευρά του ταμπλό

Ο χαμός βέβαια θα γίνει στην άλλη πλευρά του ταμπλό, με το εναρκτήριο ματς των νοκ άουτ να είναι το Γαλλία-Αργεντινή. Από τη μια πλευρά βρίσκεται μια πολύ συμπαγής, νεανική, συντηρητική στην προσέγγισή της και καλή ομάδα, η Γαλλία, που δεν έθελξε με την παρουσία της στον όμιλο αλλά πείθει ότι μπορεί να φτάσει ψηλά. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η Αργεντινή, που υπέφερε αλλά προκρίθηκε, περισσότερο με τη δύναμη της θέλησής της – και της θέλησης του Μέσι. Στο τελευταίο της παιχνίδι κόντρα στη Νιγηρία η Αργεντινή βρήκε έναν τρόπο: περίσσιο πάθος, σκληροτράχηλη άμυνα και σκληράδα, συνεργασία Μπανέγα και Μέσι για να βρεθεί το γκολ. Είναι γεγονός πως η παρουσία του πολύ ποιοτικού Μπανέγα βοήθησε καθοριστικά την Αργεντινή να βελτιώσει την εικόνα της. Γεγονός όμως είναι επίσης πως η Γαλλία έχει top-class κεντρικούς μέσους, που θα κάνουν πολύ πιο δύσκολη τη ζωή του Μπανέγα και των υπόλοιπων, μέτριων, δημιουργικών μέσων της Αργεντινής. Κάτι που σημαίνει πως ο Μέσι θα πρέπει και πάλι, όπως στα δύο πρώτα, κάκιστα για την Αργεντινή, ματς, να τραβιέται πιο πίσω. Δεδομένης της μέχρι στιγμής ανυπαρξίας των Ντι Μαρία, Ιγκουαΐν και Αγκουέρο, αυτό είναι πρόβλημα. Υπάρχει βέβαια και ένα ακόμη δεδομένο: ο Μέσι θέλει να πετύχει σε αυτό το Μουντιάλ.

Ο νικητής του Γαλλία-Αργεντινή θα αντιμετωπίσει τον νικητή ενός εξίσου ενδιαφέροντος ζευγαριού, του Ουρουγουάη-Πορτογαλία, όπου η ιστορία είναι κοινή: μια ομάδα που δείχνει πιο ποιοτική (όχι όμως και στην κρίσιμη μεσαία γραμμή), τουλάχιστον, η Ουρουγουάη, απέναντι στην ομάδα του σούπερ σταρ, την πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία του Ρονάλντο. Του Ρονάλντο αλλά και του Σάντος. Κάτι που σημαίνει πως το πιθανότερο είναι ένα παιχνίδι αλληλοεξουδετέρωσης και μένει να φανεί ποιος θα κάνει τη διαφορά, ο Ρονάλντο ή το δίδυμο Σουάρες και Καβάνι.

Στο άλλο ζευγάρι παιχνιδιών αυτής της πλευράς του ταμπλό έχουμε αναμετρήσεις με ξεκάθαρα φαβορί. Σίγουρα στο Βέλγιο-Ιαπωνία, αφού οι Ιάπωνες δεν μπορούν να απειλήσουν το συγκεκριμένο Βέλγιο. Φαβορί είναι σαφώς και η Βραζιλία στο παιχνίδι με το Μεξικό, όσο καλοί κι αν έδειξαν οι Μεξικανοί στα δύο πρώτα παιχνίδια τους: στο πραγματικά κρίσιμο τρίτο παιχνίδι τους δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος και διαλύθηκαν από τη Σουηδία, έστω κι αν προκρίθηκαν τελικά επειδή αυτοκτόνησε η Γερμανία. Είναι σίγουρο όμως ότι μια τέτοια ήττα σού αφήνει κατάλοιπα. Και τώρα καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πολύ στιβαρή και «ευρωπαϊκή» Βραζιλία, με ομαδικό πνεύμα, ποιότητα και επιλογές σε όλες τις γραμμές, η οποία δεν έχει βρει ακόμη τρόπους στην επίθεση αλλά δεν δίνει δικαιώματα στην άμυνα. Και όταν έχεις παίκτες με την ποιότητα των Βραζιλιάνων μεσοεπιθετικών και επιθετικών, συνήθως θα το βρεις το γκολ ακόμη και χωρίς αυτοματισμούς. Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις πάντως, το Βραζιλία-Βέλγιο στα προημιτελικά αναμένεται συναρπαστικό.