Kobe Bryant:1978-2020
Παγκόσμια θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του σταρ του NBA Κόμπι Μπράιαντ, σε ηλικία 41 ετών, και της 13χρονης κόρης του Τζιάνα, εξαιτίας της συντριβής του ελικοπτέρου στο οποίο επέβαιναν.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε μία πηγή στο Associated Press, το ελικόπτερο συνετρίβη στην Καλαμπάσα της Καλιφόρνια σε απόσταση 48 χιλιομέτρων βορειοδυτικά του Λος Αντζελες.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αεροπορίας επρόκειτο για ένα ελικόπτερο τύπου Sikorsky S-76 και μέχρι στιγμής δεν έχει εξακριβωθεί τι προκάλεσε την πτώση του.
Τον Δεκέμβριο του 2015 ο άνθρωπος-ορχήστρα των LA Lakers στάματησε το μπάσκετ. Το όνομά του θα παραμείνει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος. Αυτή είναι η ζωή του.
Δεν μεγάλωσε σε κάποιο γκέτο, δεν ένιωσε το ρατσισμό, την απόρριψη ή τη φτώχεια. Δεν χρειάστηκε να τον ανακαλύψει κάποιος ανιχνευτής ταλέντων σε μια φτωχογειτονιά του Detroit. Η ιστορία του Kobe Bryant, του μόνου μπασκετμπολίστα που μπορεί να συγκριθεί με τον Michael Jordan, δύσκολα θα γινόταν χολιγουντιανή ταινία. Δεν έχει το απαραίτητο δράμα. Αντίθετα, είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα, γεμάτη νίκες, θριάμβους, ρεκόρ, αλλά και μια στιγμή αδυναμίας. Μια στιγμή που όλα θα μπορούσαν να χαθούν.
Το μπάσκετ στα γονίδιά του
Γεννήθηκε το 1978 στη Φιλαδέλφεια, αλλά μεγάλωσε στην Ιταλία, όπου, σε ηλικία 6 ετών, μετακόμισε με την οικογένειά του, η οποία ακολούθησε τον επίσης μπασκετμπολίστα πατέρα του, Joe «Jellybean» Bryant. Από τη μεσογειακή Καλαβρία, στην κοιλάδα της Τοσκάνης και ξανά πίσω στον ιταλικό νότο, οι Bryant ξεχώριζαν σαν τις μύγες μες στο γάλα. «Δεν υπήρχαν πουθενά Αφροαμερικανοί σε αυτές τις πόλεις. Οι αδελφές μου και εγώ ήμασταν σαν κόκκοι από πιπέρι σε μια τεράστια αλατιέρα» θυμάται ο Kobe. Ωστόσο, η ζωή ήταν συναρπαστική. «Στην Ιταλία τα παιδιά όλη μέρα έπαιζαν στους δρόμους και μαζεύονταν σπίτι μόνο για φαγητό». Επέστρεψαν οικογενειακώς στη Φιλαδέλφεια το 1991.
Ο Kobe γράφτηκε στο Lower Merion High School και οι πρώτοι μήνες ήταν βασανιστικοί. Ήταν 13 ετών, υπερβολικά ψηλός, υπερβολικά αδύνατος, μιλούσε τα ιταλικά καλύτερα από τη μητρική του γλώσσα, ντυνόταν «ευρωπαϊκά» και αδυνατούσε να καταλάβει τους ιδιωματισμούς στην αργκό που χρησιμοποιούσαν οι έφηβοι συμμαθητές του. «Μου έλειπαν οι Ιταλοί φίλοι μου, η ιταλική ύπαιθρος, το ιταλικό φαγητό, η ελευθερία μου». Στα διαλείμματα καθόταν μόνος του και έκανε ελάχιστους φίλους. «Στην πραγματικότητα ήμουν ένα θυμωμένο παιδί. Είχα θυμό που γυρίσαμε στην Αμερική». Σύντομα, αυτή την οργή χρησιμοποίησε στο παιχνίδι του για να οδηγήσει τη σχολική ομάδα του σε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους. «Έμαθα να εκφράζω τα συναισθήματά μου μέσα από το μπάσκετ». Τελειώνοντας το σχολείο, κλήθηκε να πάρει την πιο ριψοκίνδυνη απόφαση της ζωής του, μόλις στα 17 του χρόνια. «Τελικά, αποφάσισα να γίνω ο καλύτερος μπασκετμπολίστας στον κόσμο κι αυτό δεν μπορούσε να συνδυαστεί με το κολέγιο. Αυτό ήταν θυσία: Να επιλέξω να μη ζήσω τα κολεγιακά χρόνια, να μη μορφωθώ περισσότερο. Το μπάσκετ έγινε τα πάντα για εμένα». Πολλοί θα τον πουν απερίσκεπτο και αλαζόνα. Εκείνος ήταν, απλά, σίγουρος.
Κατευθείαν στο ΝΒΑ
Μετά από ένα χρόνο στους Charlotte Hornets, το 1997 δίνεται στους LA Lakers του Shaquille O’Neal. Κι ενώ το όνειρό του είχε γίνει πραγματικότητα, ο Kobe συνήθιζε να παίρνει το ολοκαίνουριο πανάκριβο αυτοκίνητό του και να κάνει βόλτες στις εγκαταστάσεις του UCLA. «Ήθελα να κλέψω από μακριά τις στιγμές που δεν ζούσα, αλλά και να βεβαιωθώ πως δεν έκανα τη λάθος επιλογή».
Δεν είχε κάνει λάθος. Και το κατάλαβε όταν ο Jack Nicholson, πριν ξεκινήσει ένα παιχνίδι των Lakers με τους New York Knicks, διέκοψε μια συνέντευξή του για να του ζητήσει αυτόγραφο. Στα 18 του χρόνια και δύο μήνες, έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ.
Ο κόσμος υποκλίθηκε στο ανόθευτο ταλέντο του. Έγινε ο μαέστρος των Lakers, οδηγώντας την ομάδα σε πέντε πρωταθλήματα, ο παίκτης που μπορεί να σκοράρει 80 πόντους σε ένα ματς.
Η Vanessa
Σύντομα γίνεται μανία. Οι αθλητικοί συντάκτες τον συγκρίνουν με τον Michael Jordan, πρωταγωνιστεί σε διαφημίσεις εκατομμυρίων, το κοινό αγοράζει τις φανέλες του. Όπου βάζει την υπογραφή του οι πωλήσεις εκτοξεύονται. Είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεται πως, πλέον, είναι κάτι περισσότερο από μπασκετμπολίστας. Είναι brand name.
Κάνει παρέα με διασημότητες, γνωρίζει τον Michael Jackson. Ο βασιλιάς της ποπ θα τον σημαδέψει για πάντα καθώς τον μυεί στη διαδικασία της αυτοσυγκέντρωσης, μια συνήθεια που θα τον συνοδεύσει για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ο MJ του μεταδίδει το πάθος του για τη μουσική. Έτσι, μια μέρα πηγαίνει στα γυρίσματα του βιντεοκλίπ του καλού του φίλου Snoop Dog. Ανάμεσα στις χορεύτριες ξεχωρίζει τη Λατίνα καλλονή Vanessa Laine. Εκείνη δεν είχε ιδέα ποιος ήταν. Την επόμενη μέρα βγήκαν ραντεβού στην… Disneyland. «Έγινε το αγαπημένο μας μέρος» θυμάται ο Kobe. «Κάναμε παιδικά πράγματα, γιατί ήμασταν παιδιά. Εγώ ήμουν 21 ετών, εκείνη 17. Με τα συνεχή ταξίδια και τις υποχρεώσεις ήμουν πολύ συχνά μόνος και πάντα δυσκολευόμουν να κάνω νέους φίλους. Η Vanessa έγινε η καλύτερή μου φίλη». Και όχι μόνο. Δεκαεπτά μήνες μετά τη γνωριμία τους έγινε και σύζυγός του. Στο γάμο δεν πήγαν οι γονείς και οι αδελφές του. Δεν ενέκριναν αυτή τη σχέση. Το χρώμα της Μεξικάνας Vanessa δεν ήταν σκούρο αρκετά για τα γούστα των Bryant. Το χειρότερο, ο Kobe δεν ήθελε καν να ακούσει για προγαμιαίο συμβόλαιο, το οποίο και ποτέ δεν υπέγραψε με τη Vanessa.
Η δικαστική περιπέτεια
Το καλοκαίρι του 2003 χρειάζεται να κάνει αρθροσκόπηση στο γόνατο. Η διάθεσή του έχει έντονες μεταβολές. Η Vanessa δεν φαίνεται διατεθειμένη να ασχοληθεί με τα ναρκισσιστικά πείσματα μιας πριμαντόνας. Είναι και πάλι έγκυος, ενώ η πρώτη τους κόρη, Natalia Diamante, έχει γεννηθεί δέκα μήνες νωρίτερα.
Ο Kobe διανυκτερεύει στο πολυτελές The Lodge & Spa at Coldillera στο Κολοράντο, στην πόλη όπου θα γίνει η επέμβαση. Συλλαμβάνεται για βιασμό. Μια 19χρονη υπάλληλος του ξενοδοχείου τού έχει κάνει μήνυση.
Ακολουθούν εφιαλτικές εβδομάδες. Σέρνονται κυριολεκτικά από τους δικηγόρους του, στο Staples Center, σε μια δημόσια απολογία, ενώπιον δημοσιογράφων. «Είμαι άνθρωπος όπως και όλοι εσείς. Πενθώ, κλαίω, όπως όλοι μας. Βρίσκομαι εδώ σήμερα ντροπιασμένος που υπήρξα άπιστος. Είμαι, όμως, αθώος» Η Vanessa είναι εκεί να του κρατάει το χέρι, όμως οι εφημερίδες ερμηνεύουν τα δάκρυά του ως μια κακόγουστη παράσταση. Ωστόσο, τα πραγματικά προβλήματα είναι στο σπίτι. Η Vanessa αποβάλλει. «Μέχρι και σήμερα κουβαλάω αυτό το βάρος, για τη στενοχώρια, την ταπείνωση και την ταλαιπωρία που προκάλεσα στη γυναίκα μου. Αυτή η περιπέτεια με έκανε να αναρωτηθώ τι είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή. Δεν ήταν τα πρωταθλήματα και οι θρίαμβοι. Ήταν η οικογένειά μου» θα πει χρόνια αργότερα στο Kobe Bryant’s Muse, το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του.
Και πάλι το μπάσκετ είναι η διέξοδος. Κάνει τατουάζ το όνομα της Vanessa και επιστρέφει στο παρκέ. «Άκουγα τις φωνές αλλά και τους ψιθύρους. Ήταν σαν να είχα αναπτύξει μια οξεία ακοή. Τότε εφηύρα τον “Black Mamba”. Ο Kobe έπρεπε να αντιμετωπίσει την αδιακρισία του Τύπου, τα κουτσομπολιά του κόσμου και ο Black Mamba τον αντίπαλο». Για μια ακόμα φορά επέλεξα να διοχετεύσω την οργή μου στο γήπεδο. Ο Kobe έκλαιγε και ο “Black Mamba” διέλυε κάθε αντίπαλο».
Η υπόθεση του βιασμού, τελικά, λύθηκε, εξωδικαστικά το 2004, με συμβιβασμό των δύο πλευρών. Ο Kobe θα απασχολήσει ξανά τις δικαστικές αρχές με μια άκρως περίεργη υπόθεση το 2013, όταν η μητέρα του έβγαλε σε πλειστηριασμό προσωπικά του αντικείμενα. Ο Kobe της έκανε μήνυση, την οποία κέρδισε, και η μητέρα του υποχρεώθηκε να του επιστρέψει τα αναμνηστικά του. Το παράδοξο είναι πως οι γονείς του δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα. Ο πατέρας του εξακολουθούσε να βγάζει αρκετά χρήματα από το μπάσκετ ως προπονητής και οι σχέσεις τους, πλέον, με τη γέννηση και της δεύτερης κόρης του, το 2006, είχαν εξομαλυνθεί. Κανείς από τους Bryant δεν έλυσε ποτέ αυτό το μυστήριο. Την ίδια χρονιά, πάντως, ο Kobe και η Vanessa με κοινή τους ανακοίνωση προαναγγέλλουν το διαζύγιο τους, για να ανασκευάσουν κάποιους μήνες μετά, δίνοντας δεύτερη ευκαιρία στο γάμο τους.
Το μεγάλο ρεκόρ
Στις 22 Ιανουαρίου του 2006 όλος ο μπασκετικός πλανήτης υποκλινόταν, ξανά, στο τεράστιο ταλέντο του. Με 81 πόντους κόντρα στους Toronto Raptors, ο «Black Mamba» έκανε τη… βραδιά της ζωής του. Και αποθεώθηκε. Δέκα χρόνια αργότερα, την περασμένη εβδομάδα, και μετά από αλλεπάλληλους τραυματισμούς, ανακοίνωσε από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook την αποχώρησή του από το παρκέ. «Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, ήμουν απλά ένα παιδί. Κάποιοι από εσάς με δεχτήκατε. Κάποιοι άλλοι δεν το έκαναν. Αλλά όλοι σας με βοηθήσατε να γίνω ο παίκτης και ο άνθρωπος που βρίσκεται απόψε μπροστά σας. Μου δώσατε αυτοπεποίθηση για να βγάλω με καλό τρόπο το θυμό μου. Η αμφιβολία σας μου έδωσε αποφασιστικότητα για να σας διαψεύσω. Είδατε τους φόβους μου να γίνονται δύναμη. Η απόρριψή σας με δίδαξε κουράγιο. Είτε με βλέπετε ως ήρωα είτε ως εχθρό, να ξέρετε ότι έβαλα κάθε συναίσθημά μου, κάθε κομμάτι πάθους και ολόκληρο τον εαυτό μου στο να είμαι Lakers. Όσα κάνατε για μένα είναι μεγαλύτερα από οτιδήποτε έχω κάνει για σας. Το τιμώ παίζοντας σήμερα και για το υπόλοιπο της σεζόν. Η αγάπη μου γι’ αυτή την πόλη, για αυτή την ομάδα και για κάθε έναν από εσάς δεν θα σβήσει ποτέ. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό το απίστευτο ταξίδι» έγραψε, για να γίνει πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό People
