Τζέιμι Βάρντι - η αλεπού της Αγγλίας (video)
Αιχμή του δόρατος της ομάδας ο επιθετικός της, Τζέιμι Βάρντι. Ο 28άχρονος Άγγλος με το γκολ που πέτυχε, στις αρχές Δεκεμβρίου, απέναντι στην Manchester United, κατέρριψε το ρεκόρ συνεχούς σκοραρίσματος, που κρατούσε εδώ και 12 χρόνια ο Ρουντ φαν Νιστελρόι. Κι, όμως, πριν από τρία χρόνια αγωνιζόταν στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Γεννημένος το 1987, εξ αιτίας της βραχύσωμης ανατομίας του ελάχιστα έπειθε πως έχει το απαραίτητο ταλέντο. Ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω. Δέχτηκε τα 40Ε την εβδομάδα της Στόκμπριτζ Παρκ Στιλς και για να συμπληρώνει το εισόδημά του δούλευε σε εργοστάσιο με ανθρακονήματα, σε 12ωρες βάρδιες.
«Ξυπνούσα στις 7 το πρωί για να πάω κατευθείαν στο εργοστάσιο. Σχολούσα στις 4:15, 4:30. Κατευθείαν στο αυτοκίνητο και τρέξιμο για να προλάβω να πάω στο Χάλιφαξ. Στάση σε οποιοδήποτε βενζινάδικο είχε φαγητό. Έπρεπε να βάλω κάτι στο στομάχι μου. Οτιδήποτε! Δεν γινόταν να πάω νηστικός για προπόνηση. Μετά ποδόσφαιρο. Χωρίς κανόνες. Χωρίς όρια. Σε αυτές τις κατηγορίες το ξύλο πέφτει ασταμάτητο ακόμα και σε κάθε προπόνηση. Τελειώναμε κατά τις 10-11 το βράδυ. Επιστροφή στο σπίτι, πτώμα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να σύρω το κορμί στο κρεβάτι για ύπνο. Τίποτα άλλο», θα πει ο ίδιος.
Δεν έφταναν τα βάσανα του και την ίδια περίοδο αναγκάστηκε να φοράει στο πόδι βραχιολάκι εντοπισμού της αστυνομίας, μετά από καταδίκη του για επίθεση. Ο ίδιος στο δικαστήριο ισχυρίστηκε πως υπερασπίστηκε κωφάλαλο φίλο του, που ομάδα νεαρών χλεύαζε. Το δικαστήριο δεν πείστηκε και στον Βάρντις απαγορεύτηκε η κυκλοφορία μετά τις 6.00 το απόγευμα, αναγκάζοντας τον προπονητή του να τον κάνει αλλαγή, στην επανάληψη, για να πάει σπίτι του.
«Ακόμα κι αν το χτυπούσες με ένα σφυρί ήταν αδύνατον να το σπάσεις! Ένας μεταλλικός κρίκος, με ένα τσιπάκι τον οποίο φορούσα στον αστράγαλο νύχτα - μέρα για να μπορεί να με εντοπίζει ανά πάσα ώρα η αστυνομία. Μέχρι τις 8 το βράδυ έπρεπε υποχρεωτικά να είμαι σπίτι. Αν τα εκτός έδρας παιχνίδια ήταν πολύ μακριά, μπορούσα να παίξω μόνο μία ώρα. Αν ήμασταν τυχεροί και κερδίζαμε, γινόμουν αλλαγή, πηδούσα τον φράχτη και κατευθείαν στο αμάξι των γονιών μου, ώστε να προλάβω να είμαι σπίτι στην ώρα μου. Αυτό κράτησε για 6 μήνες».
Από εκεί και πέρα η άνοδός του ήταν θεαματική. Τα ρεκόρ του απασχόλησαν τις ομάδες της Championship με την Λέστερ να πληρώνει, το 2012, 1.500.000 ευρώ για να τον αποκτήσει, πώληση ρεκόρ για παίκτη από μη επαγγελματική κατηγορία. Η πρώτη χρονιά στη Λέστερ ήταν απογοητευτική. Σύντομα τα επιφωνήματα αποδοκιμασίας τον έριξαν σε κατάθλιψη. Ξύπνησε μεταμορφωμένος οδηγώντας, με 16 γκολ, τις «αλεπούδες» στην Πρέμιερσιπ.
Φέτος, ακούει τους οπαδούς της Λέστερ να τραγουδούν σεληνιασμένοι το όνομα του όποτε σκοράρει, κάθε Κυριακή δηλαδή.
Δείτε σε αυτό το βίντεο την ιστορία της ζωής του:
