Βασίλισσα για 11η φορά

Το καθοριστικό πέμπτο πέναλτι της Ρεάλ εκτέλεσε ο Ρονάλντο και ευστόχησε, στη μοναδική αξιοσημείωτη στιγμή του στα 120 λεπτά του τελικού. Εμφανώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, ο Πορτογάλος ήταν πολύ κατώτερος του αναμενομένου. Από την άλλη πλευρά, μία ενέργεια μεν, που χάρισε ένα τρόπαιο, δε.

Αμέσως προηγουμένως η εκτέλεση του Χουανφράν σταμάτησε στο δεξί δοκάρι του Νάβας, στο πρώτο άστοχο πέναλτι της διαδικασίας. Είχαν προηγηθεί τέσσερις εύστοχες εκτελέσεις για τη Ρεάλ, από τους Λούκας, Μαρτσέλο, Μπέιλ, Ράμος και τρεις εύστοχες για την Ατλέτικο, από τους Γκριζμάν, Γκάμπι, Σαούλ Νίγκεθ. 

Μπορεί η κατάληξη να ήταν η ίδια με τον προ διετίας τελικό μεταξύ των δύο ομάδων, δηλαδή την Ρεάλ να σηκώνει το τρόπαιο, ωστόσο αυτή τη φορά η εξέλιξη ήταν αντίστροφη. Η Ρεάλ ήταν εκείνη που προηγήθηκε νωρίς, στο 14’ με εξ επαφής προβολή του Ράμος, από εκτέλεση φάουλ και κεφαλιά προς τα πίσω του Μπέιλ. 

Ένα γκολ που σημειώθηκε από θέση οφσάιντ. Η Ατλέτικο ήταν εκείνη που ισοφάρισε προς το τέλος, στο 79’ (εντάξει, δεν ήταν και το τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων, στο οποίο είχε ισοφαρίσει η Ρεάλ πριν δύο χρόνια στη Λισσαβόνα) με τον τρομερό Καράσκο, μετά από ωραίο συνδυασμό των Γκάμπι και Χουανφράν στα δεξιά και σέντρα του δεύτερου.





Επίσης, στην παράταση εκείνη που έδειχνε να καταρρέει –τουλάχιστον στο πρώτο 15λεπτο, μετά ακολούθησε και η Ατλέτικο- ήταν η Ρεάλ, χωρίς όμως να καταφέρει να το εκμεταλλευτεί η ομάδα του Σιμεόνε, για να οδηγηθεί ο αγώνας στα πέναλτι. 

Το σίγουρο είναι πως το ξεκίνημα του αγώνα δεν προϊδέαζε για το γεγονός πως ο τελικός θα κριθεί στα πέναλτι. Η Ρεάλ ξεκίνησε πολύ δυναμικά, κυριάρχησε στο κέντρο με τους Κασεμίρο, Κρόοζ και Μόντριτς, πίεσε ασφυκτικά την Ατλέτικο και προηγήθηκε στο 14’, έχοντας προειδοποιήσει και λίγο νωρίτερα σε ανάλογη φάση με τον Κασεμίρο, όπου ο Όμπλακ απέκρουσε εξ επαφής.

Στη συνέχεια η Ρεάλ έκανε το αναμενόμενο όταν αντίπαλος είναι η Ατλέτικο, προσπάθησε να την βγάλει εντελώς εκτός ρυθμού και από την πεπατημένη της, δίνοντάς της την μπάλα και περιμένοντας. Κατά συνέπεια το ημίχρονο βγήκε χωρίς άλλες μεγάλες συγκινήσεις, με την Ατλέτικο να προσπαθεί ανεπιτυχώς να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και την Ρεάλ… να περιμένει. 

Ουσιαστικά αυτό στο οποίο στόχευσε η Ρεάλ ήταν μια «επαγγελματική» νίκη, επενδύοντας στην δεδομένη αδυναμία της Ατλέτικο να ανοίξει κλειστές άμυνες και χωρίς να προσπαθεί καθόλου να διευρύνει το προβάδισμά της, «καθαρίζοντας» τον τελικό. 

Υπήρξαν δύο προβλήματα σε αυτό το πλάνο. Το πρώτο, πως δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα κερδίσεις τελικό Champions League με «επαγγελματική» νίκη, τόσο απλά και «εύκολα». Το δεύτερο, πως από τη στιγμή που από τη στιγμή που και οι δύο ομάδες εκ των πραγμάτων αναγκάστηκαν να παίξουν κόντρα στη φύση τους, ουσιαστικά η καθεμιά έπρεπε να παίξει όπως συνήθως παίζει η άλλη, δεν υπήρχε κάποια εγγύηση για το ποια θα προσαρμοστεί καλύτερα στον νέο ρόλο. 

Όπως αποδείχτηκε στο δεύτερο ημίχρονο, εκείνη που προσαρμόστηκε καλύτερα ήταν η Ατλέτικο. Οι Γκάμπι και Κόκε ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοσή τους και η κίνηση του Σιμεόνε να περάσει τον Καράσκο αντί του Αουγκούστο Φερνάντο και παράλληλα να μεταφέρει τον Σαούλ στο κέντρο του γηπέδου άλλαξε τις αγωνιστικές ισορροπίες, με την Ατλέτικο να ανεβάζει σταδιακά την πίεσή της, να δημιουργεί και να χάνει ευκαιρίες. 

Μάλιστα, το ημίχρονο ξεκίνησε ιδανικά για τους «ροχιμπλάνκος» καθώς στο 47’ ο Φερνάντο Τόρες κέρδισε πέναλτι από τον Σέρχιο Ράμος. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Γκριζμάν αλλά έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι. Δυστυχώς για την Ατλέτικο αυτή δεν θα ήταν η τελευταία φορά στον τελικό που μια εκτέλεση πέναλτι των παικτών της θα κατέληγε στο δοκάρι. 

Μέχρι το 70’ η Ρεάλ δεν επιθετικά, ενώ αντιθέτως η Ατλέτικο δημιουργούσε και έχανε ευκαιρίες. Σε εκείνο το σημείο η Ρεάλ άρχισε να βλέπει το… κακό να έρχεται και προσπάθησε να απεγκλωβιστεί από την πίεση της Ατλέτικο μεταφέροντας πίεση στα απέναντι καρέ, με τον Όμπλακ να αποκρούει την προσπάθεια του Μπενζεμά στο 70’ και στο 78’ η ομάδα του Ζιντάν να χάνει τρομερή διπλή ευκαιρία να κάνει το 2-0 με τους δύο σούπερ σταρ της, Ρονάλντο και Μπέιλ. 

Το παράδοξο είναι πως η Ατλέτικο τιμώρησε την Ρεάλ όσο αυτή ήταν κλεισμένη στα καρέ της αλλά το κατάφερε αμέσως μετά τη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία της Ρεάλ, στο 79’ με τον Καράσκο. Στο 83’ η Ατλέτικο έχασε την ευκαιρία με τον Φερνάντο Τόρες να φτάσει σε μια θεαματική ανατροπή, ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση και από εκεί στα πέναλτι, με την Ρεάλ να φτάνει στο τρόπαιο και να κάνει πέντε τις διαδοχικές νίκες της σε τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, τον Ζινεντίν Ζιντάν να ξεκινάει με τον πιο λαμπρό τρόπο που θα μπορούσε την προπονητική του καριέρα και την Ατλέτικο να φτάνει στην πηγή αλλά να μην πίνει νερό και να μένει με μια τεράστια πίκρα. 

Το γεγονός ότι οι παίκτες της Ρεάλ σχημάτισαν ένα «πέρασμα» για να χειροκροτήσουν τους αντιπάλους τους για την προσπάθειά τους την ώρα που πήγαιναν να παραλάβουν τα μετάλλιά τους δεν απάλυνε τον πόνο τους…

ΡΕΑΛ Μ.: Νάβας, Καρβαχάλ (52' Ντανίλο), Πέπε, Ράμος, Μαρσέλο, Κασεμίρο, Κρόοζ (72' Ίσκο), Μόντριτς, Μπέιλ, Ρονάλντο, Μπενζεμά (77' Λούκας).

ΑΤΛΕΤΙΚΟ Μ.: Όμπλακ, Χουανφράν, Γκοντίν, Σάβιτς, Φιλίπε Λουίς (109' Λούκας Ερνάντεθ), Γκάμπι, Φερνάντες (46' Καράσκο), Σαούλ, Κόκε (116' Παρτέι), Γκριζμάν, Τόρες.