Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Πορτογαλία, χωρίς Κριστιάνο αλλά με Σάντος

Η Πορτογαλία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Σταντ ντε Φρανς του Παρισιού, νικώντας με 1-0 την «οικοδέσποινα» Γαλλία με γκολ του Έντερ στην παράταση, παρ’ ότι αγωνιζόταν χωρίς τον ηγέτη της. Μετά από ένα πολύ σκληρό χτύπημα από τον Παγέτ στο γόνατο –και μάλιστα στο πόδι που ήταν στο έδαφος και στήριζε όλο το βάρος του Ρονάλντο- ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε γίνει αλλαγή από το 25’, ξεσπώντας σε κλάματα από τα νεύρα του και αφού είχε προσπαθήσει δύο φορές να επιστρέψει και να συνεχίσει. 

Στο τέλος όμως τα δάκρυα έγιναν δάκρυα χαράς και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, μαζί με τον κορυφαίο του τελικού Πέπε, κατάφεραν μέσα σε 43 μέρες να αναδειχθούν πρωταθλητές Ευρώπης τόσο με τον σύλλογό τους, τη Ρεάλ Μαδρίτης, όσο και με την εθνική τους ομάδα. Στον αντίποδα ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης Γκριζμάν, ο οποίος έχασε και στον τελικό του Champions League με την Ατλέτικο Μαδρίτης και στον τελικό του Euro με τη Γαλλία. 

Εκπληκτική για τους Πορτογάλους και η απόδοση του Νάνι, που έπαιξε και για τον Ρονάλντο, όπως και ή απόδοση του Γκουτιέρεζ, του Γουίλιαμ Καρβάλιο, του Κουαρέσμα ή του Ρούι Πατρίσιο. Στην πραγματικότητα, όμως, η αποχώρηση του Ρονάλντο βοήθησε στο να αναδειχθεί ο πραγματικός MVP αυτής της ομάδας, ο προπονητής της Φερνάντο Σάντος. Έχουν υπάρξει στο παρελθόν ομάδες της Πορτογαλίας με σαφώς περισσότερο ταλέντο από την φετινή της έκδοση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομάδα που ηττήθηκε από την Εθνική Ελλάδος στον τελικό του Euro 2004. Ποτέ όμως δεν έχει ξαναεμφανιστεί μια πορτογαλική ομάδα με τέτοιον χαρακτήρα πολεμιστή, που δεν πτοήθηκε από καμία αντιξοότητα, ακόμη και από την αποχώρηση του ηγέτη της μόλις στο 25’ του τελικού κόντρα σε μια ανώτερη ποιοτικά ομάδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, δε, ότι ο Φερνάντο Σάντος παρέλαβε μία ομάδα στη διάρκεια των προκριματικών για την πρόκριση στο Euro και μετά από μία εντός έδρας ήττα από την Αλβανία, την οδήγησε στα τελικά με 7 νίκες σε 7 παιχνίδια και κατέκτησε το τρόπαιο χωρίς ήττα. 

Άλλωστε και η ίδια η… ιστορία φάνηκε πως ήθελε να αναδείξει το άστρο και τη δουλειά του Φερνάντο Σάντος, το γκολ το πέτυχε η τελευταία του αλλαγή, ο Έντερ, μετά από ενέργεια της άλλης του αλλαγής, του Μουτίνιο. Το τρομερό είναι πως η Πορτογαλία δεν φάνηκε να επηρεάζεται για περισσότερο από ένα τρίλεπτο από την αποχώρηση του Ρονάλντο, γρήγορα επέστρεψε στο πλάνο της και ισορρόπησε το παιχνίδι, εκμεταλλευόμενη ίσως και την υπεροψία των Γάλλων που φάνηκε να πίστεψαν πως με την αποχώρηση του Ρονάλντο είχαν ήδη κατακτήσει το τρόπαιο. 

Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει πολύ δυνατά, με μια ευκαιρία του Νάνι στην πλάτη της γαλλικής άμυνας στο 4’, αλλά στην πραγματικότητα με την Γαλλία να πιέζει ασφυκτικά την Πορτογαλία, να κερδίζει όλες τις προσωπικές μονομαχίες και τις διεκδικούμενες μπαλιές, έχοντας σε εκπληκτική κατάσταση τον Σισοκό, ωστόσο η Πορτογαλία παρέμενε συμπαγής και πάγωνε τον ρυθμό με καλή κυκλοφορία όποτε είχε την μπάλα στην κατοχή της, με συνέπεια μετά τις δύο γαλλικές ευκαιρίες του πρώτου δεκαλέπτου να κινδυνεύσει μόνο σε μία περίπτωση, στο 34’ με την εκπληκτική ντρίμπλα του Σισοκό και το σουτ που απέκρουσε ο Ρούι Πατρίσιο. 

Η Γαλλία ξεκίνησε και πάλι δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο αυτή τη φορά η Πορτογαλία ανταπεξήλθε αμέσως και το ματς προχωρούσε χωρίς οι Πορτογάλοι να δέχονται ιδιαίτερη πίεση, έχοντας φέρει το παιχνίδι στον ρυθμό τους. Στο 66’ βέβαια η Γαλλία θα μπορούσε να προηγηθεί καθώς κανείς δεν κατάλαβε πώς ο Γκριζμάν αστόχησε σε κεφαλιά από τη μικρή περιοχή, με την Πορτογαλία να απαντάει στο 80’ με τη διπλή ευκαιρία Νάνι και Κουαρέσμα και τη Γαλλία να έχει νέα ευκαιρία να σκοράρει στο 84’, μετά από τρομερό μακρινό σουτ που απέκρουσε ο Ρούι Πατρίσιο. 

Την μεγαλύτερη στιγμή της αναμέτρησης οι Γάλλοι την είχαν στις καθυστερήσεις, όταν ο Ζινιάκ πέρασε τον Πέπε και πλάσαρε από κοντά, η μπάλα πέρασε τον Ρούι Πατρίσιο αλλά σταμάτησε στο δοκάρι. Νέο δυνατό ξεκίνημα από τους Γάλλους στο ξεκίνημα της παράτασης, νέα απάντηση από τους Πορτογάλους –με τον Ρονάλντο σε ρόλο δεύτερου προπονητή να δίνει με ιερό πάθος οδηγίες δίπλα στον Φερνάντο Σάντος σε όλη την παράταση- και ισορροπία, μέχρις ότου στο 108’ η εκτέλεση του Γκερέιρο σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι, σε ένα φάουλ που ποτέ δεν θα έπρεπε να καταλογιστεί βέβαια, καθώς το χέρι που υπέδειξε ο Κλάτενμπεργκ δεν ήταν του Κοσιελνί αλλά του Έντερ. Στην αμέσως επόμενη φάση, οι Πορτογάλοι εκτέλεσαν ένα πλάγιο στο κέντρο, άλλαξαν γρήγορα την μπάλα και ο Μουτίνιο βρήκε τον Έντερ αρκετά έξω από την αριστερή γωνία της μεγάλης περιοχής, εκείνος κινήθηκε παράλληλα με τη μεγάλη περιοχή, ξεμαρκαρίστηκε και έπιασε ένα δυνατό, συρτό σουτ, που κατέληξε στη γωνία του Γιορίς. 

Η Γαλλία δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα για να αντιδράσει και η Πορτογαλία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η Πορτογαλία το σήκωσε 12 χρόνια μετά την παρουσία της στον τελικό κόντρα στην Ελλάδα, όταν εκείνη ήταν η διοργανώτρια που έχασε τον τελικό, το ίδιο που έπαθε δηλαδή φέτος η Γαλλία. 

Πορτογαλία: Ρούι Πατρίσιο, Γκερέιρο, Πέπε, Φόντε, Σεντρίκ, Ρενάτο Σάντσες (79' Έντερ), Γουίλιαμ Καρβάλιο, Αντριέν (66' Μουτίνιο), Μάριο, Νάνι, Ρονάλντο (25' Κουαρέσμα).

Γαλλία: Γιορίς, Εβρά, Κοσιελνί, Ουμτιτί, Σανιά, Ματουιντί, Πογκμπά, Σισοκό (110' Μαρσιάλ), Παγιέ (58' Κομάν), Γκριζμάν, Ζιρού (78' Ζινιάκ).