Ένα πρωτάθλημα που θα κρίνει μια εποχή

Από την επόμενη εβδομάδα ξεκινά και το Basketball Champions League, όπου μετέχουν Άρης, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. 

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της φετινής Basket League είναι ότι, πέραν των πέντε προαναφερθέντων «μεγάλων» Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όλες οι υπόλοιπες ομάδες προέρχονται από την περιφέρεια: εκπροσωπούνται η Πάτρα από τον Απόλλωνα και τον Προμηθέα, η Ρόδος από τον Κολοσσό, η Κρήτη από το Ρέθυμνο, η Λευκάδα από τη Δόξα, η Αμαλιάδα από τον Κόροιβο, τα Τρίκαλα, η Κύμη και το Λαύριο. 

Πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι ο μοναδικός ξένος προπονητής του πρωταθλήματος είναι ο Γιούρι Ζντοβτς στην ΑΕΚ και οι υπόλοιπες 13 ομάδες έχουν 12 Έλληνες προπονητές και έναν Κύπριο, τον Τόνι Κωνσταντινίδη ο Κολοσσός. 

Επίσης, από τη σύνθεση του… ρόστερ των προπονητών είναι ξεκάθαρο πως θα δούμε και φρέσκες ιδέες να εφαρμόζονται φέτος στα παρκέ της Basket League, καθώς οι μισοί είναι νέοι ή πρωτοεμφανιζόμενοι στην κατηγορία: Χάρης Μαρκόπουλος, Μέξας, Βετούλας, Καλαμπάκος, Μπρατσιάκος, Κωνσταντινίδης και ο νεότερος όλων, ο 34χρονος Καστρίτης στα Τρίκαλα. 

Οι φρέσκες ιδέες, βέβαια, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των νέων προπονητών, για παράδειγμα φρέσκες ιδέες καταθέτει φέτος και ο Αργύρης Πεδουλάκης, που καλείται να παρουσιάσει τον πρώτο Παναθηναϊκό της μετα-Διαμαντίδη εποχής.

Σε ό,τι αφορά τα άτυπα γκρουπ δυναμικότητας της Basket League, αυτά είναι αρκετά ξεκάθαρα πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να παραμένουν στη δική τους κατηγορία και ο ένας από τους δύο θα κατακτήσει το πρωτάθλημα για 24η φορά τα τελευταία 25 χρόνια. Με αρκετή διαφορά ακολουθούν η ΑΕΚ και ο Άρης, οι οποίοι συνεχίζουν τα σταθερά βήματα προόδου, αλλά και ο ΠΑΟΚ, που έχει την εγγύηση του Σούλη Μαρκόπουλου στον πάγκο του. Αυτοί είναι οι τρεις που θα παλέψουν για την τρίτη θέση. 

Οι υπόλοιποι ακολουθούν επίσης σε μεγάλη απόσταση, με τους καθιερωμένους στην κατηγορία Κολοσσό Ρόδου και Ρέθυμνο να δείχνουν ένα σκαλοπάτι καλύτεροι, ενώ στη χειρότερη θέση πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος εμφανίζεται η Δόξα Λευκάδας, που μόλις πριν από έναν μήνα οριστικοποιήθηκε πως θα είναι η 14η ομάδα της κατηγορίας. Σε μεγάλο βαθμό, πάντως, οι διαφορές που θα δημιουργηθούν σε αυτές τις ομάδες θα οφείλονται στους ξένους παίκτες που επέλεξαν ή και στις όποιες αλλαγές πραγματοποιήσουν στη διάρκεια της σεζόν. 

Το στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε μια σεζόν κάπως διαφορετική από τις προηγούμενες, στις οποίες οι «αιώνιοι» σπανίως έχαναν από άλλες ομάδες περισσότερες από 2-3 φορές… και οι δυο μαζί, είναι φυσικά ο νέος τρόπος διεξαγωγής της Ευρωλίγκας. Διαδοχικά παιχνίδια απέναντι σε πρωτοκλασάτες ομάδες, συνεχόμενα ταξίδια, ένα γενικά εξουθενωτικό πρόγραμμα, το οποίο σίγουρα θα επηρεάσει τους δύο «αιώνιους» και μπορεί να τους αφήσει… μπόσικους σε κάποια παιχνίδια που ο αντίπαλός τους στην Basket League θα βρεθεί σε εξαιρετική μέρα. 

Σε κάθε περίπτωση, το φετινό πρωτάθλημα είναι πολύ σημαντικό τόσο για τον Ολυμπιακό όσο και για τον Παναθηναϊκό. Αν οι «ερυθρόλευκοι» διατηρήσουν τα σκήπτρα τους θα έχουν κατακτήσει τρία πρωταθλήματα στη σειρά, εγκαθιδρύοντας τη δική τους αυτοκρατορία. Ιδίως αν γίνει και ο συνδυασμός με την αποχώρηση του Διαμαντίδη, αλλά και το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε φέτος με αρκετούς πρωτοκλασάτους παίκτες. 

Μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει μια αδιαμφισβήτητη αλλαγή εποχής στο ελληνικό μπάσκετ, την οποία ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να αποφύγει μετά την… κοσμογονία του 2012, όταν, με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδος, αποχώρησαν οι πρεσβύτεροι Γιαννακόπουλοι, οι Ομπράντοβιτς και Ιτούδης, και έμειναν μόνο οι Διαμαντίδης και Τσαρτσαρής από παίκτες, αλλά ο Παναθηναϊκός, υπό τον Πεδουλάκη (και στο τέλος της επόμενης σεζόν τον Αλβέρτη), επανήλθε κατακτώντας δύο διαδοχικά νταμπλ. 

Συνεπώς, αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να ξαναπάρει φέτος το πρωτάθλημα και δεν επιτρέψει στον Ολυμπιακό το three-peat, δεν θα έχουμε να κάνουμε με «ερυθρόλευκη» αυτοκρατορία αλλά με εποχή… δυαρχίας. 

Μέχρι να φτάσουμε στα του εγχώριου τίτλου μεσολαβεί μια ολόκληρη σεζόν βέβαια και το βασικό ζητούμενο για τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό μέχρι τότε είναι η Ευρωλίγκα. Μια διοργάνωση στην οποία φέτος συμμετέχουν 16 πρωτοκλασάτες ομάδες σε ένα κανονικό πρωτάθλημα δύο γύρων με 30 αγωνιστικές.

Πρόκειται μάλιστα για 16 ομάδες πολύ ενισχυμένες σε σχέση με πέρυσι, καθώς αφενός έπρεπε να φτιάξουν ένα βαθύ ρόστερ που θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις αυξημένες υποχρεώσεις και αφετέρου είχαν και μεγαλύτερη ευχέρεια να το κάνουν, καθώς μοιράστηκαν τους καλύτερους παίκτες των 8 ομάδων που ήταν στην περσινή Ευρωλίγκα (με 24 ομάδες να συμμετέχουν) και οι οποίοι ήθελαν να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο. 

Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Για παράδειγμα, οι ομάδες με ιδιόκτητα αεροπλάνα, η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα, αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα. Το ίδιο και οι ομάδες που επιτρέπεται από τα εθνικά τους πρωταθλήματα να έχουν πολλούς Αμερικανούς στη σύνθεσή τους, άρα μπορούν να παρουσιάσουν σύνολα με σπουδαία αθλητικά προσόντα, στοιχείο υπεραπαραίτητο πλέον. Στην πραγματικότητα, οι μοναδικές που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία είναι οι ισπανικές, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια.

Σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει επίσης και το πόσο ανταγωνιστικό είναι το κάθε πρωτάθλημα: για παράδειγμα οι δύο ελληνικές ομάδες, η Μακάμπι, σε έναν βαθμό, και η ΤΣΣΚΑ, θα έχουν πολύ περισσότερη ενέργεια να σπαταλήσουν σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους από την Ισπανία ή την Τουρκία. 

Το ερώτημα πλέον είναι αν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα παρουσιαστούν έτοιμοι από το ξεκίνημα, καθώς ο φετινός τρόπος διεξαγωγής της Ευρωλίγκας και το γεγονός ότι έχουν μαζευτεί… όλοι οι καλοί σε έναν όμιλο δύσκολα θα επιτρέψει μια ολική επαναφορά μετά από ένα κακό ξεκίνημα. Περισσότερες πιθανότητες να το καταφέρει έχει ο πρωταθλητής Ολυμπιακός, που είναι η ίδια ομάδα εδώ και χρόνια, ποιοτικά ενισχυμένη με την απόκτηση του Γκριν (και ουσιαστικά και τον Παπανικολάου) και με τον Μπιρτς αντί του Χάντερ. Η βασική απάντηση που καλείται να δώσει ο Ολυμπιακός είναι στη θέση του σέντερ, τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει σε φουλ φόρμα ο Γιανγκ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι απολύτως εξασφαλισμένοι: και πριν το μεγάλο πισωγύρισμα στην καριέρα του με τον περσινό τραυματισμό του, ο Γιανγκ δεν ήταν κάποιος κυρίαρχος σέντερ αλλά ένας παίκτης με πολλά προσόντα και αρκετές αδυναμίες, που μέσα από πολλή δουλειά μπορεί να εξελιχθεί σε έναν κυρίαρχο σέντερ. 

Πολύ περισσότερα είναι τα ερωτηματικά που συνοδεύουν τον χωρίς Διαμαντίδη Παναθηναϊκό. Ο Αργύρης Πεδουλάκης, συνηθισμένος να δουλεύει με ό,τι υλικά έβρισκε, φέτος προσπαθεί να χτίσει μια αρκετά διαφορετική ομάδα από αυτές στις οποίες μας έχει συνηθίσει, η οποία καλείται να εκμεταλλευτεί τα αθλητικά προσόντα των παικτών της. Ο Παναθηναϊκός έχει τρομερές δυνατότητες στο ανοιχτό γήπεδο με τους Νικ Καλάθη, Παππά και Τζέιμς, τα γρήγορα πόδια των ψηλών και των πλάγιών του και έχει ως σταθερά την πληθωρική παρουσία του Μπουρούση μέσα στη ρακέρα. Τα υπόλοιπα, και δη το παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα, είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Και μένει να φανεί αν υπάρχει, σε επίπεδο Ευρωλίγκας, αρκετός χρόνος για να συμβεί ομαλά αυτό.