Συμβαίνουν αυτά…

Αυτό δεν αλλάζει ούτε τη συνολική εικόνα ούτε τις συνέπειες της συγκεκριμένης πράξης.

Από τη στιγμή που ο ανεγκέφαλος οπαδός του Παναθηναϊκού χτύπησε με το κουτάκι που πέταξε τον προπονητή του ΠΑΟΚ, ο αγώνας έπρεπε να διακοπεί ανεξαρτήτως του μεγέθους του τραυματισμού, αυτό ορίζουν οι κανονισμοί. Από τη στιγμή που ο αγώνας διακόπηκε γι’ αυτόν τον λόγο, ο Παναθηναϊκός θα χάσει τον αγώνα «στα χαρτιά», θα του αφαιρεθούν τρεις βαθμοί από τα πλέι οφ και δύο από το επόμενο πρωτάθλημα, αυτό ορίζουν οι κανονισμοί.

Σίγουρα είναι να απορεί κανείς με την πράξη του οπαδού: ο Παναθηναϊκός κέρδιζε με 1-0 τον ΠΑΟΚ και ήλεγχε ένα παιχνίδι στο οποίο είχε μείνει με 10 παίκτες λόγω εσφαλμένης υπόδειξης του διαιτητή Κομίνη, ο οποίος στη συνέχεια επέλεξε να μην αποβάλει και τον Ενρίκε του ΠΑΟΚ ενώ θα έπρεπε, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο είπε να «διορθώσει» το λάθος του με ακόμη μεγαλύτερο λάθος, αποβάλλοντας ετσιθελικά με δύο διαδοχικές κίτρινες τον Ουάρντα. Ο Αιγύπτιος βγήκε εκτός εαυτού στη συνέχεια και προκάλεσε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ενώ παράλληλα υπήρξε και σύρραξη εντός αγωνιστικού χώρου με πρωταγωνιστές τους Μπεργκ, Κρέσπο, Κουλιμπαλί, Σακχόφ, αλλά και τους Κίτσιου και Χουλτ. Σε μια επίδειξη παντελούς έλλειψης σθένους, ο Κομίνης απέβαλε σε νεκρό χρόνο μόνο τους Κουλιμπαλί και Σακχόφ, ενώ παράλληλα εξάντλησε τις πιθανότητες να συνεχίσει ένα παιχνίδι που έπρεπε να έχει διακόψει τη στιγμή του τραυματισμού του Ίβιτς.

Ανεξάρτητα από την, θεωρητική ή πραγματική, αφορμή που δόθηκε στο συγκεκριμένο ματς, γεγονός παραμένει πως για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια οι οπαδοί του Παναθηναϊκού καταστρέφουν την προσπάθεια της ομάδας τους, αυτή τη φορά όχι οι οργανωμένοι αλλά ένας μεμονωμένος ανεγκέφαλος από κεντρική θύρα σε ένα μισοάδειο γήπεδο.

Συμβαίνουν αυτά, όταν τρέφεις την οργή των οπαδών. Ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με το κοινό που έχει απομείνει να πηγαίνει στα ελληνικά γήπεδα, το οποίο χωρίζεται κυρίως σε δύο βασικές κατηγορίες: στους «παραδοσιακούς» φιλάθλους, τους οποίους στέλνει στο γήπεδο είτε η συνήθεια χρόνων είτε η πραγματική αγάπη για την ομάδα ή το άθλημα και οι οποίοι όλο και λιγοστεύουν, και στους οπαδούς με τα χαλασμένα μυαλά, που πηγαίνουν στο γήπεδο είτε για να ξεσπάσουν, στην πιο «αθώα» τους μορφή, είτε για να τα σπάσουν, καθώς γνωρίζουν πλέον πως τα γήπεδα έχουν εξελιχθεί σε προνομιακούς χώρους ανομίας και κάθε λογής ατιμώρητης συνήθως παραβατικότητας.

Ακόμη περισσότερο, συμβαίνουν αυτά, όταν χαϊδεύεις με κάθε τρόπο τα αυτιά των οπαδών και τους προστατεύεις, στον βαθμό που μπορείς και θέλεις, ο οποίος είναι διαφορετικός ανάλογα με την ομάδα –για την ακρίβεια, τον εκάστοτε επικεφαλής της– και την περίσταση, χωρίς να αλλάζει τη συνολική εικόνα.

Ο Παναθηναϊκός ήταν το τελευταίο παράδειγμα, είχε προηγηθεί ο τελικός του Κυπέλλου, στον οποίο οπαδοί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ έσπασαν, κατέστρεψαν, συγκρούστηκαν, μαχαιρώθηκαν. Η ειδοποιός διαφορά ήταν πως ο τελικός του Κυπέλλου διεξήχθη κανονικά, ενώ δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει. Ο επικεφαλής του ΠΑΟΚ, μάλιστα, Ιβάν Σαββίδης αποθέωσε στο τέλος τους οπαδούς της ομάδας του –όπως τους είχε αποθεώσει και στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, όταν κροτίδα είχε περάσει ξυστά από τον Βιγιαφάνιες και είχε σκάσει δίπλα του– μαζί με όλους τους υπεύθυνους για τη διεξαγωγή του τελικού που… απόλαυσε όλη η Ελλάδα, από την ΕΠΟ μέχρι την κυβέρνηση. Είχαν προηγηθεί και τα περιστατικά στο Καραϊσκάκη, για τα οποία δεν έχουμε εικόνα και χάσαμε έτσι την ευκαιρία να τα απολαύσουμε εξίσου, αφού δεν δούλευαν οι κάμερες, στον ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ και στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Πλατανιά.

Πλέον είναι πολύ πιθανό όλοι οι «μεγάλοι» να τελειώσουν με βαριές τιμωρίες τη σεζόν, κουβαλώντας και ποινές, όπως η αφαίρεση βαθμών και η διεξαγωγή παιχνιδιών κεκλεισμένων των θυρών, για την επόμενη. Κάτι που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό και την πραγματική εικόνα του ελληνικού πρωταθλήματος, το οποίο, αντί να παράγει ποδόσφαιρο και θέαμα, παράγει οργή και βία.

Συμβαίνουν αυτά, όταν αποτελεί κοινό τόπο για όλους το να εξανίστανται με τη βία των άλλων και ποτέ με τη βία των δικών τους.