Logo
Κώστας Χρυσόγονος: «Τα αλλεπάλληλα ψυχοδράματα επιδρούν δυσμενέστατα στην εθνική μας οικονομία»

Κώστας Χρυσόγονος: «Τα αλλεπάλληλα ψυχοδράματα επιδρούν δυσμενέστατα στην εθνική μας οικονομία»

Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι κάθε πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν ευπρόσδεκτη και τονίζει ότι η κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ και οι άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης.

Παρά την αισιοδοξία που εκφράστηκε ακόμα και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, το Eurogroup της 22ας Μαΐου δεν κατέληξε σε συμφωνία για την Ελλάδα. Μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί συνέβη αυτό;

Είναι γνωστό ότι δεν επιτεύχθηκε συμφωνία για μια γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όπως ζητούσε το ΔΝΤ προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα. Και τούτο διότι ακριβώς η χώρα που απαιτεί τη συμμετοχή αυτή ως προϋπόθεση για τη δική της συμμετοχή, δηλαδή η Γερμανία, αρνείται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για ριζική αναδιάρθρωση χρέους.

Γιατί, κατά τη γνώμη σας, ο κ. Σόιμπλε μπλόκαρε για άλλη μια φορά μια λύση για το ελληνικό πρόβλημα;

Η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένη στις αντιφατικές προϋποθέσεις που η ίδια θέτει στον εαυτό της, αλλά και στις εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, που οξύνονται όσο πλησιάζει ο εκλογικός Σεπτέμβριος. Η στάση του εκπροσώπου της στο Eurogroup μπορεί να τοποθετηθεί μέσα στο πλαίσιο αυτό. Αργά ή γρήγορα, πάντως, πιστεύω ότι όλοι οι δανειστές θα κατανοήσουν την ανάγκη να δοθεί στην Ελλάδα μια πραγματική ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Τι αναμένετε από το Eurogroup της 15ης Ιουνίου; Θεωρείτε ότι υπάρχει χρόνος για μια ολοκληρωμένη λύση ή πάλι θα καταλήξουμε σε άλλη μια… κλοτσιά στο τενεκεδάκι;

Στο επόμενο Eurogroup πρέπει να ληφθεί έγκαιρα η αναμενόμενη απόφαση για την εκταμίευση της δόσης των (τουλάχιστον) 6 δισ. ευρώ, ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα όσον αφορά την ανταπόκριση του ελληνικού Δημοσίου στις τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις του τον Ιούλιο. Με δεδομένο το εύρος (περίπου 5 δισ. ευρώ) και το χρονικό βάθος (έως το 2020!) των νέων μέτρων λιτότητας, τα οποία μας επιβλήθηκαν από τους δανειστές ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της τελευταίας «τεχνικής συμφωνίας» και συμπεριλήφθηκαν στο πρόσφατα ψηφισμένο πολυνομοσχέδιο, θέλω να ελπίζω πως μπορεί, ως ελάχιστη ένδειξη καλής πίστης εκ μέρους τους, να αυξηθεί το ποσό της δόσης αυτής σε ύψος τέτοιο (π.χ. επιπλέον 4 έως 5 δισ. ευρώ) ώστε να καλυφθούν προκαταβολικά οι δανειακές μας ανάγκες για ολόκληρο το 2017. Τα αλλεπάλληλα ψυχοδράματα για αξιολόγηση και δόση επιδρούν δυσμενέστατα στην εθνική μας οικονομία και αν θέλουμε να επιτύχουμε ανάπτυξη εντός του τρέχοντος έτους δεν αντέχουμε να υποστούμε άλλο ένα στο δεύτερο εξάμηνο, έως και τις αρχές του 2018. Δεν φαίνεται προς το παρόν πιθανό να επιτευχθεί στο Eurogroup οριστική λύση στο πρόβλημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αλλά κάθε πρόοδος προς την κατεύθυνση αυτή θα ήταν ευπρόσδεκτη.

Στην περίπτωση που η Αθήνα δεν λάβει αυτά που ζητάει, τι πιστεύετε ότι θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση;

Ας εκταμιευτεί η δόση και για τα υπόλοιπα υπάρχει χρόνος για διεκδίκηση και διαπραγμάτευση. Ζητούμενο εξάλλου είναι να πέσουν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά σε επίπεδα τέτοια ώστε να προετοιμαστεί σταδιακά το έδαφος για μια λελογισμένη επάνοδο του ελληνικού Δημοσίου για δανεισμό στις κεφαλαιαγορές από το φθινόπωρο του 2018 και μετά. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί είτε με την είσοδό μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ είτε, ακόμη καλύτερα, με την επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και των άλλων κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα και τη διάθεσή τους για επαναγορά των κυκλοφορούντων ομολόγων. Θα ήταν αισχροκέρδεια από την πλευρά των δανειστών να επιχειρήσουν να ενθυλακώσουν οριστικά τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα, πλουτίζοντας έτσι οι ίδιοι σε βάρος της δυστυχίας του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει σθεναρά την επιστροφή αυτή.

Θεωρείτε ότι μια ημιτελής λύση στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα;

Δεν διαβλέπω αυτή τη στιγμή τέτοια προοπτική. Η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει μείνει αλώβητη σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες από τον Νοέμβριο του 2015 και μετά. Αυτό το τελευταίο, δηλαδή, ενάμισι έτος χωρίς την παραμικρή ρωγμή στην πλειοψηφία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στην εποχή των μνημονίων.

Ποιο είναι το κλίμα που εσείς προσλαμβάνετε από την Ευρωβουλή για την Ελλάδα;

Η προσέγγιση ιδίως των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, καθώς και των Πρασίνων, στο ελληνικό ζήτημα είναι σαφώς πιο ευνοϊκή απ’ ό,τι πριν από περίπου δύο χρόνια. Οι τόνοι, πάντως, έχουν πέσει αισθητά ακόμη και από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τον επικεφαλής της ομάδας του, Μάνφρεντ Βέμπερ, παραδοσιακό επικριτή της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης.

Πώς σχολιάζετε τη δήλωση της Γερμανίδας καγκελαρίου ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να βασίζεται πλέον στους άλλους, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς τις ΗΠΑ;

Είναι προφανές ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση προσεγγίζει με πιο απαιτητικό τρόπο τις ευρωαμερικανικές σχέσεις, αξιώνοντας από τους εταίρους της στο ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες και να μειώσουν τα εμπορικά τους πλεονάσματα. Το κατά πόσο όλα αυτά θα γίνουν πράξη αποτελεί προς το παρόν ανοιχτό ερώτημα, αλλά οπωσδήποτε προκαλεί από τώρα ισχυρές τριβές.

Πιστεύετε ότι βαίνουμε προς οικονομικό/πολιτικό «πόλεμο» Ευρώπης-ΗΠΑ;

Υπάρχουν αντιθέσεις, αλλά και κοινά συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών «ελίτ» στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Εξάλλου και στο εσωτερικό των ΗΠΑ η νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζει ισχυρό κύμα αμφισβήτησης. Συνεπώς δεν διαφαίνεται ως πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να οδηγηθούν τα πράγματα στα άκρα, μεταξύ των άλλων και επειδή η υφεσιακή επίπτωση για Ευρωπαίους και Αμερικανούς θα ήταν ιδιαίτερα αισθητή.

Τέλος, για να γυρίσουμε στα στενά ελληνικά, θα ήθελα το σχόλιό σας για την απώλεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πολιτικούς του 20ού αιώνα. Γενικά, όμως, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε σε ό,τι αφορά την επίδραση μεμονωμένων ατόμων στην ιστορική εξέλιξη. Όλοι οι «ηγέτες» είναι κατά βάθος, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, οπαδοί των οπαδών τους. Την Ιστορία τη γράφουν οι μάζες, μόνο που οι κοινωνικές επιστήμες βρίσκονται αρκετά πίσω από τις φυσικές κι έτσι δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε επιστημονικά τις νομοτέλειες των αθέατων αυτών κινήσεων.
(0 ψήφοι)
Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Powered by one9six | Developed by SOFTWeb Adaptive I.T. Solutions © 2017 FREESUNDAY. All rights reserved.