Χωρίς κατηγορία - Free Sunday - Results from #42
  • Αρχική

Χωρίς κατηγορία

Το Mitsubishi Outlander γιορτάζει 15 χρόνια!

Με ανάλογο αριθμό πωλήσεων – πάνω από 1.500.000 σε όλες τις παγκόσμιες αγορές, οι οποίες έχουν καταγραφεί σε τρεις διαδοχικές γενιές (Ιούνιος 2001 - Αύγουστος 2016),τώρα επεκτείνεται και στην Κίνα. Το Outlander ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικό μοντέλο για τη Mitsubishi Motors Corporation (MMC) από απόψεως όγκου πωλήσεων αλλά και σε επίπεδο φιλοσοφίας, καθώς η κάθε επόμενη γενιά άνοιγε νέους δρόμους για την εταιρεία και για τη βιομηχανία. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Outlander στον προϊοντικό σχεδιασμό της Mitsubishi Motors – βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα – έχει και στρατηγική σημασία. Με την κυκλοφορία του πλήρως ανανεωμένου Outlander (MY16) πριν από ένα χρόνο, η MMC ξεκίνησε την παρουσίαση μίας νέας σειράς προϊόντων που θα ολοκληρωθεί τα επόμενα χρόνια όπου κύριο λόγο θα έχουν τα SUV (μικρά, μεσαία και μεγάλα), με διαθεσιμότητα (ανάλογα με τις αγορές και τα μοντέλα) είτε plug-in υβριδικών ηλεκτρικών ή πλήρως ηλεκτρικών εκδόσεων, με κύριο χαρακτηριστικό μία ισχυρή και εκφραστική σχεδιαστική γλώσσα όπου η Ιαπωνική ποιότητα κατασκευής, μέσα και έξω, θα επιβεβαιώσει μία ανανεωμένη θέση της μάρκας, που αρμόζει στην εντυπωσιακή ιστορία 99 ετών και την κληρονομιά που αφήνει Το Mitsubishi Outlander με αριθμούς:  • Παραγωγή 300.000+ μονάδων 1ης γενιάς (άνοιξη 2003 παρουσίαση σε Ευρώπη/ πωλήσεις 45.000 μονάδων στην περιοχή) • Παραγωγή 600.000+ μονάδων 2ης γενιάς (αρχές 2007 λανσάρισμα σε Ευρώπη/ πωλήσεις περίπου 145.000 μονάδων στην περιοχή) • Παραγωγή 598.125 μονάδων (μέχρι τα τέλη Αυγούστου 2016) της 3ης γενιάς συμπερ. έκδοσης PHEV (φθινόπωρο 2012 λανσάρισμα σε Ευρώπη / πωλήσεις 152.000 μονάδων στην περιοχή μέχρι Σεπτέμβριο 2016) • Οι 3 μεγαλύτερες παγκόσμιες αγορές για τη σημερινή 3η γενιά Outlander (συνολικές πωλήσεις μέχρι Αύγουστο 2016):Ευρώπη (συμπερ. RU/UA): 260.000 μονάδες Β. Αμερική: 82.000 μονάδες Β. Ασία: 65.000 μονάδες • Οι 3 μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές αγορές για τη σημερινή 3η γενιά Outlander (συνολικές πωλήσεις μέχρι Σεπτέμβριο 2016): Ηνωμένο Βασίλειο: 32.203 μονάδες Ολλανδία: 26.467 μονάδες Γερμανία: 18.476 μονάδες
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Δάση και δασικοί χάρτες

Δάση και δασικοί χάρτες
Το ελληνικό Σύνταγμα του 1974 περιέλαβε, στο άρθρο 24, ρυθμίσεις για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος οι οποίες θεωρήθηκαν πρωτοποριακές: «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας». Ειδικά για τα δάση το ίδιο άρθρο προβλέπει: «Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Στο άρθρο 117 του Συντάγματος προβλέπεται ακόμη η υποχρεωτική κήρυξη αναδασωτέας κάθε δασικής περιοχής που καταστράφηκε από πυρκαγιά ή με άλλον τρόπο αποψιλώθηκε. Tο Σύνταγμα είναι ένα γενικό κείμενο το οποίο θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει στη συνέχεια να κινηθούν ο νομοθέτης και ο κρατικός μηχανισμός. Παρατηρούμε ότι οι συνταγματικές διατάξεις έχουν μια λογική ισορροπία: Στοχεύουν στη διαφύλαξη των δασών, αλλά δέχονται τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν δασικές περιοχές για γεωργική αλλά και για οποιαδήποτε άλλη χρήση, με στάθμιση του δημοσίου συμφέροντος. Με βάση νόμους (και όχι το Σύνταγμα), οι οποίοι ίσχυσαν ήδη από το 1836, τα δάση θεωρούνται κατά τεκμήριο δημόσια ιδιοκτησία. Ο ιδιώτης πρέπει να αποδείξει ότι έχει προϋποθέσεις να θεωρηθεί μια δασική έκταση ιδιόκτητη. Ιδιωτικές δασικές εκτάσεις αναγνωρίζονται (στις βασικές περιπτώσεις) για όσες περιπτώσεις είτε υπάρχουν τίτλοι από την εποχή της τουρκοκρατίας, είτε έχουν συμπληρωθεί τριάντα χρόνια χρησικτησίας πριν από το 1915, είτε υπάρχει εντός σχεδίου μεταγεγραμμένος τίτλος πριν από το 1945. Πέρα από την όποια τελειότητα των συνταγματικών ή νομοθετικών ρυθμίσεων, γνωρίζουμε ότι ιδίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι καταχρήσεις και οι καταπατήσεις ήταν αριθμητικά πολλές και ποικιλόμορφες. Απλές εκχερσώσεις, για καλλιέργεια, αργότερα έγιναν βίλες. Καμένες εκτάσεις κηρύχθηκαν αναδασωτέες σε μειωμένη έκταση. Παραχωρήσεις για ρητίνευση βρέθηκαν εντός σχεδίου. Είναι άπειρες οι εκδοχές και οι τρόποι των καταπατήσεων. Την ανάγκη επιβίωσης τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο ακολούθησαν η απληστία και η αμεριμνησία της ανερχόμενης μετά την καταστροφή Ελλάδας. Η δημόσια διοίκηση της χώρας, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς (εφορία, πολεοδομία, επενδυτικά σχέδια), δεν αντιστάθηκε. Ο νομοθέτης απέφυγε συστηματικά να βάλει σοβαρό φραγμό στην ασυδοσία. Αντίθετα, προσπάθησε αποσπασματικά να νομιμοποιήσει τετελεσμένα και βρήκε την αντίδραση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το πρόβλημα με τα δάση είναι ότι δεν είναι εφικτή η επίλυση των προβλημάτων με περαίωση, όπως έγινε στα φορολογικά, ούτε με τακτοποίηση, όπως έγινε στα πολεοδομικά. Το δέντρο που «εξαφανίστηκε» δεν φυτρώνει εύκολα, αλλά και το αυθαίρετο που χτίστηκε μέσα στο δάσος δεν πέφτει εύκολα. Δασολόγιο και δασικοί χάρτες Η σύνταξη δασολογίου έγινε συνταγματική επιταγή με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Να διευκρινίσουμε ότι δασολόγιο σημαίνει ξεκαθάρισμα αφενός του χαρακτήρα της έκτασης ως δασικού ή μη, αφετέρου του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ως δημόσιου ή ιδιωτικού (του ονόματος του ιδιοκτήτη περιλαμβανομένου). Αυτό το διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη η σύνταξη (μόνο) των δασικών χαρτών, η οποία ασχολείται αποκλειστικά με τον χαρακτήρα της έκτασης ως δασικού και καθόλου με το ιδιοκτησιακό. Αν μια έκταση χαρακτηριστεί δασική, ενεργοποιείται το τεκμήριο ιδιοκτησίας του Δημοσίου. Μετά θα αρχίσει ο αγώνας του ιδιοκτήτη ή κατόχου, ο οποίος θα πρέπει στη συνέχεια να παλέψει για να σώσει ό,τι μπορεί να σώζεται. Η κατάρτιση δασολογίου χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και εκ των πραγμάτων έχει και μνημονιακό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι αν δεν γίνουν όλα στην ώρα τους, μπορεί να χαθεί χρηματοδότηση. Επιχειρείται η ταχύτατη σύνταξη των δασικών χαρτών με μια σειρά αλλεπάλληλων και αποσπασματικών νομοθετημάτων (δύο ψηφίστηκαν μέσα στο 2017), τα οποία όμως αποφεύγουν να ασχοληθούν ουσιαστικά με το ζήτημα. Βασικό εργαλείο για τη σύνταξη των δασικών χαρτών ορίστηκαν οι αεροφωτογραφίσεις της χώρας που έγιναν το 1945 και αν αυτές είναι ατελείς, οι επόμενες, του 1960. Ό,τι ήταν δάσος τότε, θα θεωρηθεί δάσος και σήμερα. Ο νόμος βέβαια ορίζει ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι λοιποί παράγοντες που διαμορφώθηκαν στη διάρκεια των ετών που πέρασαν, αλλά μην περιμένετε από τα χαμηλόβαθμα στελέχη της δημόσιας διοίκησης να αναλάβουν, και μάλιστα προσωπικά, τέτοιες ευθύνες. Γνωρίζουμε καλά ότι στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών έγιναν πολλές μικρότερες ή μεγαλύτερες βλαπτικές και παράνομες επεμβάσεις στα δάση. Άλλες με καθαρή παραβατικότητα των ιδιωτών, άλλες λόγω των αμφίσημων ή ελλιπών νομοθετικών προβλέψεων. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι σήμερα υπάρχουν, περισσότερο ή λιγότερο, καταστάσεις που διαρκούν πενήντα ή και εκατό χρόνια και βρίσκονται σε καθεστώς ημιπαρανομίας ή καθαρής παρανομίας. Αυτές οι καταστάσεις δεν πρόκειται να λυθούν με μια νομοθετική κόκκινη γραμμή του τύπου «αεροφωτογραφία του 1945», ούτε με «fast track» διαδικασίες στις πλάτες των κατώτερων στελεχών της δημόσιας διοίκησης και στόχο να μη χάσουμε τα κοινοτικά κονδύλια. Το ζητούμενο Υπάρχουν καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί εδώ και τρεις-τέσσερις γενιές και που κανείς δεν θυμάται ότι ήταν κάποτε παράνομες. Υπάρχουν και άλλες, που διαμορφώθηκαν πέρυσι. Δεν έχουν νομοθετηθεί ουσιαστικά και συνολικά κριτήρια και όροι με τους οποίους θα επιχειρηθεί η προσαρμογή στη νομιμότητα και είτε η χωρίς ιδεοληψίες αποδοχή διαμορφωμένων καταστάσεων είτε η σταδιακή και ομαλή επαναφορά τους στη νομιμότητα. Θεσπίστηκε πρόσφατα και αποσπασματικά η δυνατότητα εξαγοράς ορισμένων από τις εκτάσεις που θα χαρακτηριστούν δασικές με δόσεις. Δεν φτάνει. Το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι να επιστρέψουν σταδιακά και πραγματικά οι εκτάσεις στη δασική τους μορφή μέσα στις επόμενες τέσσερις-πέντε δεκαετίες, με σταδιακή άμβλυνση όσων από τα ιδιωτικά «δικαιώματα» ή παραβάσεις σταθμιστούν και ανάλογα με τον βαθμό παρανομίας που θα προσδιοριστεί. Τούτο θα αμβλύνει και τις κοινωνικές αντιδράσεις που αναπόφευκτα θα πυροδοτηθούν άμεσα με την ολοκλήρωση των αναρτήσεων των δασικών χαρτών. Με τα μέχρι στιγμής ισχύοντα, το αεροδρόμιο του Ελληνικού χαρακτηρίζεται, τυπικά σωστά, βάσει του νόμου, δάσος και όλοι παριστάνουμε ότι απορούμε. Το Σύνταγμα όμως επιτρέπει την για λόγους δημοσίου συμφέροντος αλλοίωση του δάσους. Πέρα από την αντιμετώπιση του κακού μας παρελθόντος πρέπει να δημιουργήσουμε και έναν σοβαρό και αξιόπιστο μηχανισμό στάθμισης των αλλοιώσεων του δάσους για το μέλλον. Με απλά λόγια, μια σοβαρή, καταρτισμένη και απαλλαγμένη από κυβερνητική (=κομματική) ιεραρχία δημόσια διοίκηση, υποβοηθούμενη από ειδικούς επιστήμονες και νομικούς.
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου: «Ο χορός είναι ψυχοθεραπεία»

Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου: «Ο χορός είναι ψυχοθεραπεία»
Τι είναι για σένα χορός; Χορός για μένα δεν είναι δουλειά, ούτε υποχρέωση, είναι η φύση μου. Είναι τέχνη, ελευθερία. Είναι ο πληρέστερος και αμεσότερος τρόπος έκφρασης και δημιουργίας. Το σώμα μας είναι ο καθρέφτης των σκέψεων και των πεποιθήσεών μας. Κάθε κύτταρο που υπάρχει μέσα στο σώμα μας ανταποκρίνεται σε κάθε σκέψη που κάνουμε και σε κάθε λέξη που προφέρουμε. Ο χορός είναι ψυχοθεραπεία! Ακόμη κι όταν βιώνεις δύσκολες καταστάσεις στην καθημερινότητά σου, ο χορός σε αναζωογονεί και σε τροφοδοτεί με θετική ενέργεια. Σε κάνει να νιώθεις πολύ καλύτερα. Για μένα, είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στη ζωή μου. Έχεις χορέψει σε παραστάσεις στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής και στο New York City Center, αλλά, πλέον, τα τελευταία χρόνια βρίσκεσαι στο πλευρό διάσημων καλλιτεχνών, όπως η Πάολα, ο Γιώργος Σαμπάνης, ο Σάκης Ρουβάς, ο Γιώργος Μαζωνάκης, η Πέγκυ Ζήνα και η Ελένη Φουρέιρα. Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε σε αυτά τα μπαλέτα; Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βάζουμε ταμπέλες, όπως έκανα κι εγώ όταν μου είχαν προτείνει να χορέψω σε μουσικές σκηνές. Είχα παρεξηγήσει τη νύχτα για πολλούς λόγους. Μου αρέσει όμως να δοκιμάζω τον εαυτό μου και να μην του βάζω όρια. Πάντα θέλω κάτι παραπάνω, κάτι καλύτερο. Για μένα, ήταν μια πρόκληση να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι έξω από τα νερά μου. Ως κοινωνικό παιδί που είμαι, αυτό που με κέρδισε είναι η άμεση επαφή με τον κόσμο. Η νύχτα σε ωριμάζει πολύ γρήγορα και απότομα. Έμαθα να βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά, να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου και τα όριά μου, να μετράω προσεκτικά τις καταστάσεις και να είμαι πιο ψύχραιμη. Ωστόσο, δεν είσαι μόνο χορεύτρια αλλά και χορογράφος. Πώς έγινε η μετάβαση από τον ρόλο του εκτελεστή σε εκείνον του δημιουργού; Έχω αποφοιτήσει από την Κρατική Σχολή Χορού. Αυτό σημαίνει πως είμαι επαγγελματίας χορεύτρια, δασκάλα χορού και χορογράφος. Η πρώτη μου συνεργασία σε αυτόν τον χώρο ήταν με τον φανταστικό σκηνοθέτη και πλέον φίλο μου Κωνσταντίνο Ρήγο, που μου πρότεινε να ξεκινήσω συνεργασία μαζί του και ως χορογράφος. Είναι εύκολο να είσαι και τα δύο; Πώς τα συνδυάζεις; Υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά στο να χορεύεις και να χορογραφείς ταυτόχρονα. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί είσαι μέσα σε αυτό που δημιουργείς και δεν μπορείς να το δεις ως θεατής. Ωστόσο, μαθαίνεις να λειτουργείς με περισσότερη προσοχή. Υπάρχουν και οι δουλειές όπου ο ρόλος μου είναι μόνο αυτός της χορογράφου, υπάρχουν και δουλειές όπου γίνονται και τα δύο ταυτόχρονα. Πώς είναι ο Σάκης ως συνεργάτης; Ο Σάκης, όπως γνωρίζουμε όλοι μας, είναι πάντα λαμπερός και παραμένει μοναδικός σε αυτό που κάνει. Ένας σωστός επαγγελματίας με δυνατή προσωπικότητα. Δεν είναι τυχαίο που έχει φτάσει στην κορυφή και παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του και της ομάδας του και γι’ αυτό καταφέρνει πάντα να έχει το καλύτερο και το πιο ξεχωριστό αποτέλεσμα. Πλέον δεν μπορούμε να φανταστούμε πρώτης γραμμής σχήμα χωρίς χορογραφίες. Είναι εύκολο για τους τραγουδιστές να ακολουθήσουν το μπαλέτο; Τους αρέσει; Ποιοι είναι οι καλύτεροι «μαθητές»; Πράγματι, νομίζω πως δεν υπάρχει πλέον πρώτης γραμμής σχήμα χωρίς χορευτικά. Είναι αναγκαίο και για τον καλλιτέχνη να δημιουργεί και να νιώθει την ενέργεια ενός χορευτή πάνω στη σκηνή δίπλα του, αλλά και για τον θεατή να βλέπει μια ολοκληρωμένη εικόνα με μουσική και χορό. Εύκολο δεν το λες, αλλά νιώθω υποχρεωμένη να δώσω γνώση στους ανθρώπους που με έχουν επιλέξει και με έχουν εμπιστευτεί. Γι’ αυτό και υπάρχει ο ρόλος της χορογράφου. Δημιουργεί, μαθαίνει, στήνει τη σκηνική παρουσία και εικόνα και βγαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει καλός και κακός μαθητής, υπάρχει αργός και γρήγορος, αλλά περισσότερο απ’ όλα μετρά αυτό που εκπέμπεις στη σκηνή. Η τεχνική και το στιλ μαθαίνονται, η ψυχή παίζει καθοριστικό ρόλο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι έχουν πάθος, ξεχωρίζουν, καθένας με το δικό του στιλ, και μαθαίνουν εύκολα. Και πώς γίνεται η χορογραφία; Εξήγησέ μας το διαδικαστικό… Πρώτα συζητάει ο καλλιτέχνης με τον μαέστρο του ποια τραγούδια θα χορογραφηθούν και ποια χρειάζονται κάποια εικόνα. Από την πλευρά μου, ως χορογράφος, πρώτα έρχεται το θέμα που ταιριάζει με το κάθε κομμάτι, γίνονται εικόνες και ακολουθεί μια έρευνα με αναφορές στο κομμάτι της αισθητικής, εστιάζοντας κυρίως σε φωτογραφίες. Στη συνέχεια δίνω ζωή στις εικόνες που έχω στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι για τις χορογραφίες, όπως η Πάολα και ο Γιώργος Σαμπάνης, απαιτούν μια πιο αφαιρετική και εικαστική χορογραφία, αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιακή. Τέλος, έχω μεγάλη αγάπη στο ενδυματολογικό κομμάτι. Μου αρέσει να ασχολούμαι προσωπικά με αυτό και να δημιουργώ. Μπορεί μια χορογραφία να επηρεαστεί από το κουστούμι και να αλλάξει εντελώς. Αισθάνομαι πολύ τυχερή σχετικά με το ενδυματολογικό κομμάτι, γιατί έχω δημιουργήσει μια πολύ καλή και δημιουργική ομάδα μαζί με τη στιλίστρια και σχεδιάστριά μου και δημιουργούμε όλοι μαζί ένα όμορφο αποτέλεσμα. Το μπαλέτο, ειδικά τα κορίτσια, ποτέ δεν περνά απαρατήρητο. Είναι δύσκολο να δουλεύεις ως χορεύτρια βράδυ; Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Το να χορεύεις βράδυ είναι κι αυτό μια μορφή τέχνης. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να δίνεις αξία στον εαυτό σου και να τον μεταχειρίζεσαι με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Έτσι, θα σε σεβαστούν και όλοι οι άλλοι. Οι Έλληνες αγαπάμε τον χορό, χορεύουμε, έχουμε τον ρυθμό μέσα μας και θαυμάζουμε το όμορφο, οπότε λογικό είναι να μην περνάει απαρατήρητο το μπαλέτο. Ως κριτές, είμαστε πολύ αυστηροί, πράγμα που εμένα με εξιτάρει, γιατί έτσι ξεχωρίζει και εντυπωσιάζει η καλή και σωστή δουλειά. Τίποτα δεν είναι δύσκολο για έναν επαγγελματία χορευτή που είναι πειθαρχημένος, έχει μάθει να κινείται στα όρια και έχει συνηθίσει να ζει κάτω από δύσκολες και έντονες συνθήκες.
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Γλυκερία: «Η δημιουργία είναι πνευματικό δικαίωμα»

Γλυκερία: «Η δημιουργία είναι πνευματικό δικαίωμα»
Τι θα ακούσουμε στο Κρεμλίνο; Στο Κρεμλίνο θα τραγουδήσω τα τραγούδια από τον νέο μου δίσκο «Ακολούθησα ένα αστέρι», αγαπημένα κομμάτια από τη δισκογραφία μου και άλλα, επίσης αγαπημένα και διαλεγμένα ένα ένα. Θα είναι μαζί μου ο Βασίλης Προδρόμου, ενώ στην όμορφη ορχήστρα μας θα προστεθεί με το ακορντεόν του ο Ντάσο Κούρτι. Αμέσως ακολουθεί άλλη μια εμφάνιση, στο Παλλάς, με τον Γιάννη Κότσιρα και κατόπιν ξεκινάτε με τη Μαρινέλλα και την Ελένη Βιτάλη συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, ξεκινώντας από το Κατράκειο στις 21 Ιουνίου. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία. Η παράσταση «Γυναικεία Υπόθεση» ξεκίνησε το περσινό καλοκαίρι στην Κύπρο με μεγάλη επιτυχία. Και αυτό το καλοκαίρι θα την παρουσιάσουμε στην Ελλάδα. Μια δυνατή σύμπραξη, με επιλεγμένα τραγούδια, με προσωπικές εμφανίσεις, ντουέτα με τις τρεις μαζί στη σκηνή, όμορφη διάθεση και πολλή πολλή χαρά. Κάποια από τα τραγούδια σας είναι κλασικά και δεν μπορώ να φανταστώ να λείπουν απ’ οποιοδήποτε πρόγραμμά σας. Κι ενώ εμείς δεν χορταίνουμε να τα ακούμε, εσείς έχετε αισθανθεί δυσφορία στο να πείτε π.χ. άλλη μια φορά το «Μέχρι να βρούμε ουρανό»; Ποτέ δεν αισθάνομαι δυσφορία όταν τραγουδώ αγαπημένα κομμάτια. Είναι δοκιμασμένα στον χρόνο, αγαπημένα από τους ακροατές-θεατές. Τα δικά σας αγαπημένα συμπίπτουν με τα αγαπημένα του κοινού; Ναι, συμπίπτουν, διότι μαζί τα έχουμε επιλέξει. Η ανταπόκριση του κόσμου, το χειροκρότημα, η συγκίνηση, είναι η μυστική μας συμφωνία. Υπάρχουν κι αυτά τα τραγούδια που σε πρώτη ανάγνωση δεν γίνονται επιτυχίες, όμως μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις τα προτείνω στο κοινό και κάποια από αυτά είναι από τα διαχρονικά μου τραγούδια. Αυτά που αντέχουν στον χρόνο. Υπάρχουν τραγούδια σας που έχουν «αδικηθεί»; Ναι, σίγουρα σε μια πλούσια δισκογραφία υπάρχουν αδικημένα τραγούδια. Όμως και αυτά βρίσκουν τον δρόμο τους στην καρδιά του κόσμου. Εξάλλου σε μια παράσταση δεν χωρούν όλα τα τραγούδια. Ποιος είναι κατά τη γνώμη σας ο πυρήνας του λαϊκού τραγουδιού; Ο πυρήνας του λαϊκού τραγουδιού είναι τα αληθινά συναισθήματα, η γνήσια πρόθεση από την πλευρά των δημιουργών και των τραγουδιστών και η αγάπη, που είναι ο πυρήνας για τα πάντα. Από την άλλη, η τεχνολογία πλέον διαμορφώνει τη μουσική. Ποια νομίζετε ότι είναι τα όρια της τεχνολογίας στη μουσική; Η τεχνολογία είναι αποδεκτή για πρακτικούς λόγους και δεν έχει να κάνει με την ουσία της μουσικής. Όσο κι αν είναι επιβεβλημένη για διάφορους λόγους, δεν μπορεί να υπερκεράσει τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Στο τέλος, όταν κάνουμε τη σούμα, μέσα στον σωρό τα διαμάντια θα λάμψουν. Εσείς σπίτι σας τι μουσικές ακούτε; Κυρίως ακούω λαϊκή μουσική απ’ όλο τον κόσμο. Έχετε συνεργαστεί, είτε δισκογραφικά είτε πάνω στη σκηνή, με μεγάλα μουσικά ονόματα. Οι συνεργασίες είναι θέμα τύχης ή επιλογής; Είναι θέμα συγχρονικότητας. Αυτό που σε συμπληρώνει κάποτε θα σε βρει ή θα το βρεις. Ό,τι σε συγκινεί βαθιά και αληθινά θα το βρεις στην πορεία του χρόνου. Ποια είναι η γνώμη σας για τα αμέτρητα talent shows; Αναδεικνύουν πραγματικούς καλλιτέχνες; Είναι shows, όπως το είπατε, όμως από αυτά τα shows περνάνε αληθινά ταλέντα. Το θετικό είναι ότι κάνουν την πρώτη γνωριμία με το κοινό. Η επιθυμία για γρήγορη ανάδειξη, λάμψη και επιτυχία είναι το αρνητικό. Είτε από την πλευρά των εταιρειών είτε από την πλευρά του καλλιτέχνη. Θέλω να σας πάω σε ένα άλλο επίκαιρο θέμα που ταλαιπωρεί τον καλλιτεχνικό χώρο και ειδικά τους δημιουργούς μουσικής, την ΑΕΠΙ. Θεωρείτε πως είναι και θέμα κουλτούρας της ελληνικής κοινωνίας το πώς αντιμετωπίζει την πνευματική ιδιοκτησία και την ίδια την τέχνη; Η δημιουργία είναι πνευματικό δικαίωμα. Μακάρι να υπάρξει ένας φορέας να το διαχειριστεί σωστά. Κανονικά, μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να σέβεται τον μουσικό της πολιτισμό, να επενδύει σε αυτόν, για να θεσπίσει νόμους. Πώς η ελληνική κοινωνία να εμπιστευτεί αυτούς τους ανύπαρκτους νόμους όταν παραβιάζονται τόσοι άλλοι ζωτικής σημασίας ακόμη και για την επιβίωσή της; INFO Γλυκερία Κρεμλίνο Καραΐσκου 121, Πειραιάς Τηλ.: 210 4100010 http://kremlino.gr/ 20 Μαΐου Γλυκερία & Γιάννης Κότσιρας Θέατρο Παλλάς Βουκουρεστίου 5 Τηλ.: 210 3213100 24 Μαΐου Μαρινέλλα - Βιτάλη - Γλυκερία «Γυναικεία Υπόθεση» 21 Ιουνίου στο Κατράκειο στη Νίκαια και περιοδεία σε όλη την Ελλάδα
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Νέο μνημόνιο, νέες στρατηγικές

Νέο μνημόνιο, νέες στρατηγικές
Από την πλευρά της κυβέρνησης αποδείχθηκε το «μπετονάρισμα» των 153 βουλευτών που τη στηρίζουν (έστω και με κάποιες «ρωγμές»), ενώ η αντιπολίτευση σχεδιάζει την ολομέτωπη αντεπίθεσή της, αμέσως μετά το κλείσιμο της –όποιας– συμφωνίας στο Eurogroup της Δευτέρας. Έμφαση σε αντίμετρα-χρέος Όσον αφορά την από τούδε στρατηγική που αναμένεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση, λίγο-πολύ αυτή περιγράφηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μετέβη στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη και είχε συνομιλία με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, αλλά και από τις ομιλίες των υπουργών και των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κατά τη συζήτηση στη Βουλή. Η στρατηγική αυτή κινείται βασικά πάνω σε τέσσερις άξονες: α) Η κυβέρνηση για πρώτη φορά σε συμφωνία με τους δανειστές πέρασε και μέτρα θετικού χαρακτήρα τα οποία θα εφαρμοστούν σε συνδυασμό με τα μέτρα που φέρνουν νέες περικοπές σε συντάξεις και εισοδήματα. β) Τα μέτρα και αντίμετρα που πέρασαν από τη Βουλή πλέον δεν αφήνουν περιθώριο στους δανειστές να μη συζητήσουν για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους της χώρας, τα οποία θα μειώσουν το κόστος εξυπηρέτησής του και θα δίνουν μεγαλύτερη ευελιξία στην κυβέρνηση. γ) Με το κλείσιμο της αξιολόγησης και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος η Ελλάδα μπαίνει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και οι τράπεζες αποκτούν επιπλέον ρευστότητα, η οποία θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία. δ) Βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση των μέτρων της συμφωνίας είναι να καθοριστούν λεπτομερειακά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Σε αντίθετη περίπτωση, τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν. Ζητείται Eurogroup… συνολικής απόφασης Ο Αλέξης Τσίπρας λίγο μετά το τέλος της κρίσιμης ψηφοφορίας επιχείρησε να συμπυκνώσει το μήνυμα της κυβέρνησης προς όλες τις κατευθύνσεις, δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα έχει τηρήσει πλήρως τα συμφωνηθέντα. Τώρα η μπάλα είναι στο γήπεδο των δανειστών. Είναι η σειρά τους να τηρήσουν κι αυτοί τις δεσμεύσεις τους στο ακέραιο, όπως κάναμε κι εμείς. Αναμένουμε και δικαιούμαστε από τη συνεδρίαση του Eurogroup της επόμενης Δευτέρας μία απόφαση για τη ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους που θα είναι αντίστοιχη των θυσιών του ελληνικού λαού». Ο ίδιος κατά τη συζήτηση που είχε με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες είχε εκφράσει την αισιοδοξία του για την έκβαση της συνεδρίασης του Eurogroup, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα νέα για το χρέος είναι τόσο καλά, too good to be true, που μπορεί να αναγκαστώ να φορέσω και γραβάτα» και προσθέτοντας ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ τον διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο «ατύχημα» στη συνεδρίαση, υπό τη μορφή κάποιου νέου προσκόμματος που θα θέσει ο υπουργός Οικονομικών της χώρας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Παράλληλα, στο πλαίσιο του αφηγήματος για το «τέλος της επιτροπείας», ο κ. Τσίπρας προανήγγειλε και δοκιμαστική έξοδο της χώρας στις αγορές ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, προκειμένου να αρχίσει σταδιακά να δανείζεται από αυτές. ΝΔ: Τέταρτο μνημόνιο με μέτρα αλλά χωρίς χρήματα Όσον αφορά τη στρατηγική του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης, αυτή μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε τέταρτο μνημόνιο, χωρίς χρηματοδότηση, με επαχθή μέτρα τα οποία θα εφαρμοστούν ούτως ή άλλως και αντίμετρα τα οποία θα εφαρμοστούν μόνο υπό προϋποθέσεις και μετά από την έγκριση των δανειστών». Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης στην αντιπαράθεσή του από το βήμα της Βουλής με τον κ. Τσίπρα τόνισε χαρακτηριστικά προς τον πρωθυπουργό ότι «αφιερώσατε την ομιλία σας στα αντίμετρα. Για το αφορολόγητο θα μας πείτε κάτι; Για τη μείωση των συντάξεων θα μας πείτε; Για την αύξηση των εισφορών;», ενώ, αποδομώντας το επιχείρημα περί λήξης της επιτροπείας, υπογράμμισε ότι «επεκτείνατε την επιτροπεία για τουλάχιστον άλλα τρία χρόνια με το τέταρτο μνημόνιο», προσθέτοντας ότι «αναλάβατε δεσμεύσεις που πηγαίνουν πέρα από την κοινοβουλευτική σας θητεία» και επισημαίνοντας δηκτικά ότι «τα αντίμετρα είναι απλά το περιτύλιγμα των μέτρων», αφού, όπως εξήγησε, τα αντίμετρα προϋποθέτουν αξιολόγηση από τους θεσμούς και κυρίως από το ΔΝΤ. Μάλιστα, σε μια πολύ σκληρή αποστροφή της ομιλίας του, κάλεσε την κυβέρνηση «αν έχετε τη στοιχειώδη ευθύνη, ψηφίστε τα μέτρα και τα αντίμετρα και παραιτηθείτε. Δώστε στους πολίτες τη δυνατότητα να επιλέξουν το ψέμα ή την αλήθεια». Αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα Σύμφωνα με πληροφορίες από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή η τακτική της μπορεί να περιγραφεί ως «αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα». Ο κ. Μητσοτάκης και τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ θα συνεχίσουν να ζητούν εκλογές «εδώ και τώρα» και, ταυτόχρονα, με περιοδείες σε όλη τη χώρα και με συναντήσεις με φορείς και κοινωνικές ομάδες θα επιχειρήσουν να αποδομήσουν το αφήγημα της κυβέρνησης, τόσο σχετικά με το τέλος της επιτροπείας όσο και σχετικά με τα αντίμετρα. Στο ίδιο πλαίσιο, πάντως, λένε οι πληροφορίες, η ΝΔ θα επιδιώξει να «επικοινωνήσει» τη δική της, θετική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, με στόχο οι πολίτες όχι μόνο να απορρίπτουν την πολιτική της κυβέρνησης αλλά να διάκεινται θετικά έναντι της πρότασης της ΝΔ. Παράλληλα, στο στόχαστρο της ΝΔ θα βρεθεί κυρίως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος κατηγορήθηκε ήδη από τον κ. Μητσοτάκη ότι «τζάμπα μάγκας είναι αυτός που εν γνώσει του λέει ψέματα για να κάνει ρεσάλτο στην εξουσία και μετά να λέει “είχα αυταπάτες”. Τζάμπα μάγκας είναι αυτός που αβάνταρε τα κινήματα “Δεν πληρώνω” και τώρα έχει τρελάνει τον κόσμο στους φόρους. Τζάμπα μάγκας είναι αυτός που λέει ότι δίνει 13η σύνταξη και μετά στέλνει επιστολές στο εξωτερικό όπου λέει ότι δεν θα το ξανακάνει. Τζάμπα μάγκας είναι αυτός που εκλέγεται με ενισχυμένη αναλογική και όταν βλέπει ότι χάνει ψηφίζει την απλή αναλογική».
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Αυξάνονται οι καταγγελίες στον Συνήγορο του Καταναλωτή

Αυξάνονται οι καταγγελίες στον Συνήγορο του Καταναλωτή
Συγκεκριμένα και με βάση τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της ανεξάρτητης αρχής, το 2016 οι αναφορές έφτασαν τις 7.067, αριθμός αυξημένος κατά 31,2% σε σχέση με το 2015. Τα στοιχεία της έκθεσης  Την ίδια ώρα αυξημένος κατά 8% εμφανίζεται ο αριθμός των αναφορών (542) που δέχτηκε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή Ελλάδας, το οποίο ανήκει στις αρμοδιότητες του Συνηγόρου του Καταναλωτή. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό αναφορών που έχουν δεχτεί ο Συνήγορος του Καταναλωτή από την ίδρυσή του και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή από την έναρξη λειτουργίας του. Αθροιστικά, ο αριθμός των αναφορών της αρχής διαμορφώθηκε σε 7.609. Επισημαίνεται ότι σε σχέση με το 2010, χρονιά εισόδου της χώρας στη μακρά περίοδο της ύφεσης και της οικονομικής κρίσης, υπήρξε υπερδιπλασιασμός του αριθμού των αναφορών. Όπως δήλωσε ο Συνήγορος του Καταναλωτή, Λευτέρης Ζαγορίτης, παραδίδοντας στον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, την ετήσια έκθεση της ανεξάρτητης αρχής, «οι αναφορές στον Συνήγορο του Καταναλωτή, που έφτασαν τις 7.067, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με το 2010, αντικατοπτρίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει την αγορά και εξουθενώνει τα οικογενειακά εισοδήματα». Αύξηση κατά κλάδο Η μεγαλύτερη αύξηση αναφορών σημειώθηκε στις χρηματοπιστωτικές (τράπεζες, δάνεια) υπηρεσίες (36,4%), στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες (35,1%) και στην ενέργεια-ύδρευση (60,6%), εμπορικοί κλάδοι που συνδέονται άρρηκτα με πάγιες οικονομικές υποχρεώσεις των καταναλωτών και, επομένως, αντικατοπτρίζουν σαφέστατα τις άμεσες και αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης στα εισοδήματά τους. Την ίδια στιγμή ο μόνος εμπορικός κλάδος που εμφάνισε μείωση κατά 17,3% των αναφορών που δέχτηκε το 2016 σε σχέση με το 2015 είναι οι υπηρεσίες αναψυχής, «γεγονός που επιβεβαιώνει όχι μόνο τη μεγάλη δυσπραγία των πολιτών, αλλά και τη δραστική αλλαγή προτεραιοτήτων στην καθημερινότητά τους που έχει επιβάλει η τρέχουσα οικονομική συγκυρία», όπως αναφέρεται στην έκθεση. Δικαίωση ανέργου Άνεργος καταναλωτής προσέφυγε στην αρχή διαμαρτυρόμενος για την παρακράτηση του ποσού που κατατέθηκε στον τραπεζικό του λογαριασμό από τον ΟΑΕΔ ως επίδομα ανεργίας. Υπάλληλος της τράπεζας ενημέρωσε τον αναφέροντα ότι το συγκεκριμένο ποσό χρησιμοποιήθηκε από την τράπεζα για την πληρωμή δόσεων δανείου του, κατόπιν εντολής που είχε δώσει ο ίδιος στο πιστωτικό ίδρυμα κατά τη σύναψη της σχετικής σύμβασης. Με τη μεσολάβηση της αρχής και για προφανείς ανθρωπιστικούς λόγους, η τράπεζα προέβη σε αντιλογισμό του επίμαχου ποσού. Οχλήσεις λόγω οφειλών Η αρχή δέχτηκε αρκετές αναφορές καταναλωτών για μη προσήκουσες οχλήσεις τους για οφειλές από τράπεζες και εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών. Σε μία χαρακτηριστική περίπτωση, καταναλωτής διαμαρτυρήθηκε ότι δεχόταν σε μηνιαία βάση και σε ακατάλληλες ώρες δεκάδες ενοχλητικές κλήσεις από τράπεζα σχετικά με οφειλή του, ύψους 75 ευρώ, που είχε προκύψει από σύμβαση καταναλωτικού δανείου και είχε, κατά τους ισχυρισμούς του, πλήρως εξοφληθεί από τον φορέα μισθοδοσίας του. Η αναφορά διαβιβάστηκε στο τραπεζικό ίδρυμα, το οποίο ύστερα από αναγνώριση του λάθους του προέβη άμεσα στο κλείσιμο του δανείου του καταναλωτή .Σε άλλη περίπτωση, καταναλώτρια διαμαρτυρήθηκε για τηλεφωνικές οχλήσεις από εισπρακτική εταιρεία για λογαριασμό τράπεζας λόγω οφειλής ύψους 35 ευρώ, η οποία, όμως, είχε εξοφληθεί. Η τράπεζα ενημέρωσε την αρχή ότι η πληρωμή δεν εμφανιζόταν στα συστήματά της λόγω δυσλειτουργίας και προχώρησε στον τερματισμό των οχλήσεων. Γιατί αυξήθηκαν οι καταγγελίες Σύμφωνα με την έκθεση, παράγοντες που συσχετίζονται με την αύξηση των αναφορών θεωρούνται, μεταξύ άλλων, η γεωμετρικά αυξανόμενη δυσκολία καταναλωτών-δανειοληπτών να εξυπηρετούν τις δανειακές τους υποχρεώσεις και οι οικονομικές αμφισβητήσεις του κλάδου των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, που παρουσίασε αύξηση αναφορών κατά 35,1%. Οι αμφισβητήσεις, συνήθως, προκύπτουν κατά τη διαδικασία αλλαγής παρόχου (φορητότητα), όταν η προηγούμενη συμβατική σχέση καταναλωτή-εταιρείας τερματίζεται ανώμαλα (π.χ. ποιότητα υπηρεσιών, ανεξόφλητα υπόλοιπα) ή πρόωρα (πριν από τη συμφωνημένη λήξη της). Στα παραπάνω προστίθεται και η διαφαινόμενη τάση των καταναλωτών να αμφισβητούν την ορθότητα πάγιων επιβαρύνσεών τους που συνδέονται με την παροχή υπηρεσιών κοινωφελούς χαρακτήρα (ενέργεια, ύδρευση). Όπως δήλωσε ο κ. Ζαγορίτης, από τον Φεβρουάριο λειτουργεί πολύγλωσση πλατφόρμα, με σημεία επαφής σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., «που εξυπηρετεί με ηλεκτρονικό τρόπο τη φιλική επίλυση των καταναλωτικών διαφορών από συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν μέσω διαδικτύου. Στην Ελλάδα, σημείο επαφής έχει οριστεί το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή, ενώ η αποτελεσματικότητα του νέου μηχανισμού διαμεσολάβησης είναι εξαιρετικά υψηλή, δεδομένου ότι όλες οι σχετικές αναφορές έχουν επιλυθεί». Το προφίλ των πολιτών που προσέφυγαν στον Συνήγορο Οι αναφορές στον Συνήγορο του Καταναλωτή υποβλήθηκαν κατά 59,1% από άνδρες και κατά 40,9% από γυναίκες. Οι περισσότεροι προσφεύγοντες προήλθαν από τα αστικά κέντρα – 65,7% των αιτήσεων υποβλήθηκαν από καταναλωτές που διαμένουν στην Αττική και το 10,3% από διαμένοντες στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η χρήση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) έχει πλέον παγιωθεί ως ο δημοφιλέστερος τρόπος αποστολής αναφορών και, γενικότερα, επικοινωνίας των πολιτών με τον Συνήγορο του Καταναλωτή. Το 2015 ήταν η πρώτη χρονιά που περισσότερες από τις μισές αναφορές που δέχτηκε η αρχή παρελήφθησαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενώ το 2016 το ποσοστό αυτό παρουσίασε περαιτέρω αύξηση.
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Βύρων Κοτζαμάνης: «Στα χρόνια της κρίσης η νοσηρότητα του πληθυσμού αυξάνεται»

Βύρων Κοτζαμάνης: «Στα χρόνια της κρίσης η νοσηρότητα του πληθυσμού αυξάνεται»
Παράλληλα, καταθέτει σειρά προτάσεων για την ανάσχεση του φαινομένου που οδηγεί σε γερασμένο και μικρότερο πληθυσμό της χώρας. Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδας. Η υπερσυγκέντρωση του πληθυσμού σε ένα εξαιρετικά περιορισμένο τμήμα της συνολικής επιφάνειας με τη δημιουργία δύο μεγάλων μητροπολιτικών περιοχών (Αθήνας και Θεσσαλονίκης) και η εγκατάλειψη του ύπαιθρου χώρου. Η εμφάνιση μετά το 2010 ενός νέου κύματος φυγής στο εξωτερικό νέων Ελλήνων αναπαραγωγικής ηλικίας (25-45 ετών) που δεν αναμένεται να ανακοπεί μέχρι τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας. Η εξαιρετικά χαμηλή γονιμότητα και ο άκρως περιορισμένος αριθμός των γεννήσεων (γύρω στις 90.000 ανά έτος) σε συνδυασμό με τον υψηλό αριθμό των θανάτων (γύρω στους 120.000 ετησίως λόγω της γήρανσης του πληθυσμού μας), που έχουν ως αποτέλεσμα ένα αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων, τάση που σίγουρα δεν πρόκειται να αναστραφεί μέχρι το 2030-2035. Η δημογραφική γήρανση (δηλαδή η αύξηση του ποσοστού των άνω των 65 ετών και ακόμη περισσότερο η αύξηση του ποσοστού των άνω των 85 ετών), τάση η οποία επίσης δεν πρόκειται να ανακοπεί τις επόμενες δύο δεκαετίες. Η μείωση του συνολικού πληθυσμού, η οποία έχει αρχίσει από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και δεν πρόκειται να ανακοπεί επίσης μέχρι το 2035 και η οποία οδηγεί και στη μείωση του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας (15-65 ετών) και προφανώς και σε αυτήν του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Πού αποδίδετε εσείς το γεγονός ότι οι Έλληνες γινόμαστε λιγότεροι και γεροντότεροι; Η μείωση του πληθυσμού μας οφείλεται στο ότι τα δύο ισοζύγια (γεννήσεις - θάνατοι/ είσοδοι στη χώρα μας - έξοδοι από αυτήν) είναι πλέον αρνητικά (και θα παραμείνουν αρνητικά και τις επόμενες δύο δεκαετίες). Η δημογραφική γήρανση οφείλεται αφενός μεν στον μειωμένο (σε σχέση με την περίοδο 1950-1980) αριθμό των γεννήσεων τις τρεις τελευταίες δεκαετίες (γήρανση εκ των «κάτω»), αφετέρου δε στην αύξηση του μέσου όρου ζωής μας (γήρανση εκ των «άνω»), καθώς τα τελευταία 65 χρόνια έχουμε κερδίσει πάνω από 10 χρόνια ζωής (ζούμε δηλαδή πολύ περισσότερο απ’ ό,τι οι γονείς μας και προφανώς και οι παππούδες μας, και επομένως, αφού δεν πεθαίνουμε πλέον στα 68 μας αλλά στα 80 μας, «φορτώνεται» συνεχώς η ηλικιακή ομάδα 65 και άνω). Κατά την άποψή σας, ποιο είναι το πιο ανησυχητικό από τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας και γιατί; Η άνιση κατανομή του πληθυσμού μας (υπερσυγκέντρωσή του σε ένα πολύ περιορισμένο τμήμα της συνολικής επιφάνειας και εγκατάλειψη του ύπαιθρου χώρου), για την οποία δεν συζητούμε πλέον και πολύ, η σχετικά πρόσφατη μετανάστευση νέων ατόμων (αποτέλεσμα αποκλειστικά της κρίσης), η εξαιρετικά χαμηλή πλέον γονιμότητά μας (οι γυναίκες που γεννήθηκαν λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έφεραν στον κόσμο κατά μέσο όρο 2,1 παιδιά, αυτές που γεννήθηκαν γύρω στο 1960 1,75 και οι νεότερες, δηλαδή αυτές που γεννήθηκαν γύρω στο 1980, θα κάνουν πιθανότατα ακόμη λιγότερα: 1,55) και η επιταχυνόμενη γήρανση, καθώς οι άνω των 65 ετών, από 7% το 1951 και 21% του συνολικού πληθυσμού σήμερα, θα αποτελούν το 27%-28% το 2035 και πιθανότατα το 31%-33% το 2050 (οι δε 85 ετών και άνω, από 0,5% του πληθυσμού το 1951, είναι σήμερα το 2,8% και αναμένεται να αποτελούν το 4%-4,5% το 2035 και το 5%-6,5% το 2050).  Τα τρία τελευταία στοιχεία έχουν/θα έχουν ως επίπτωση τη μείωση του πληθυσμού μας (κυρίως δε τη μείωση των ατόμων εργάσιμης ηλικίας) και, αντιθέτως, την αύξηση τόσο του αριθμού όσο και του ποσοστού των ηλικιωμένων και των υπερηλίκων με όλα τα επάγωγα προβλήματα (ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, αύξηση συνολικού κόστους υπηρεσιών υγείας, εθνική άμυνα, ελλείμματα μεσοπρόθεσμα στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, δυσκολίες προσαρμογής στα νέα οικονομικά περιβάλλοντα, συντηρητικοποίηση του εκλογικού σώματος κ.λπ.). Εκτός από την πληθυσμιακή απομείωση στη χώρα έχετε κάνει και κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με την υγεία του πληθυσμού. Μιλήστε μας γι’ αυτές… Στα χρόνια της κρίσης η νοσηρότητα του πληθυσμού αυξάνεται και επίσης έχει αρχίσει να εμφανίζεται μια σημαντική επιβράδυνση της αύξησης του μέσου όρου ζωής μας. Επομένως, αν αυτή η αύξηση της νοσηρότητας συνεχιστεί, κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην αύξηση των πιθανοτήτων θανάτων στις μεγάλες ηλικίες και κατ’ επέκταση στη μείωση του προσδόκιμου ζωής μας (φαινόμενο μοναδικό στη μεταπολεμική ιστορία των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης, αν εξαιρέσουμε τις χώρες που πέρασαν «βίαια» από την ελεγχόμενη οικονομία στην οικονομία της αγοράς τη δεκαετία του ’90). Το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα έχει επισημανθεί εδώ και δεκαετίες. Θεωρείτε ότι η πολιτεία το έλαβε υπ’ όψιν και ότι ενήργησε για την αναστροφή του; Το δημογραφικό «πρόβλημα» ναι μεν άρχισε να συζητείται την τελευταία εικοσιπενταετία, ωστόσο στην πράξη ελάχιστα μέτρα ελήφθησαν. Τα όποια «μέτρα», που περιορίστηκαν κυρίως στην επιδοματική ενίσχυση των οικογενειών με τέσσερα και περισσότερα παιδιά και στην πρόωρη συνταξιοδότηση των εργαζόμενων γυναικών με ανήλικο παιδί στον δημόσιο και διευρυμένο δημόσιο τομέα, δεν είχαν αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, στη χώρα μας, σε αντίθεση με την πλειονότητα των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη μας με τις ίδιες δημογραφικές τάσεις, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει α) σε επίπεδο κυβέρνησης και κεντρικής διοίκησης επιτελική δομή για την παρακολούθηση των εξελίξεων και τη λήψη εγκαίρως συντονισμένων μέτρων και β) ερευνητική δομή για τη μελέτη των πληθυσμιακών-δημογραφικών εξελίξεων και τη διατύπωση προτάσεων. Τι μπορεί να γίνει για να αναστραφεί αυτή η εικόνα; Η δημογραφική γήρανση εκ των «άνω», δηλαδή αυτή που οφείλεται στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής μας δεν είναι δυνατόν να ανακοπεί, καθώς όλοι θέλουμε να ζήσουμε περισσότερα χρόνια και μέχρι στιγμής, με τη βοήθεια κυρίως της ιατρικής, το έχουμε επιτύχει. Όπως όμως το πλήθος και το ποσοστό των ηλικιωμένων θα συνεχίσει να αυξάνεται, θα αυξάνονται και οι θάνατοι, με αποτέλεσμα, εάν δεν αυξηθεί σημαντικά η γονιμότητα (και οι γεννήσεις) και το ισοζύγιο είσοδοι-έξοδοι συνεχίσει να είναι αρνητικό, τόσο ο συνολικός πληθυσμός μας όσο και αυτός των άνω των 65 ετών θα μειώνεται. Άρα οι όποιες παρεμβάσεις θα πρέπει να επικεντρωθούν στη μετανάστευση και στη γονιμότητα. Θα πρέπει επομένως: α) να ανακοπεί η μετανάστευση κυρίως των νέων Ελλήνων και να γίνει η χώρα μας πιο «ελκυστική» για νέους μετανάστες και πρόσφυγες οι οποίοι επιθυμούν να εγκατασταθούν και να δημιουργήσουν σε αυτήν (και όχι να διαμείνουν «καταναγκαστικά» σε αυτήν). Τα προαναφερθέντα προφανώς συνδέονται με την άρδην αλλαγή της οικονομικής κατάστασης και υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης και ανάπτυξης (οι δύο όροι δεν ταυτίζονται). β) Να αυξηθεί η γονιμότητα (και προοδευτικά και οι γεννήσεις). Στην Ελλάδα το μοντέλο του ζευγαριού με περιορισμένο αριθμό παιδιών έχει πλέον επικρατήσει, οι στάσεις και οι αντιλήψεις έχουν αλλάξει, οι νεότεροι έχουν υιοθετήσει διαφορετικές συμπεριφορές από αυτές των γονιών τους και οι αλλαγές αυτές οδηγούν και στη συρρίκνωση και προοδευτική εξαφάνιση των πολύτεκνων οικογενειών (πάνω από τρία παιδιά). Έτσι, στον βαθμό που οι οικονομικοί, κοινωνικοί, πολιτισμικοί και θεσμικοί παράγοντες εξελίσσονται, ακολουθώντας αργές συγκλίνουσες πορείες στον ευρωπαϊκό χώρο, οι δημογραφικές μας συμπεριφορές δεν αποκλίνουν πλέον σημαντικά από αυτές της πλειοψηφίας των αναπτυγμένων χωρών, στον βαθμό που εγγράφονται στο πλαίσιο ενός νέου τύπου οικογένειας (οικογένειας-προνομιακού χώρου για την πραγμάτωση μιας στο έπακρο απαιτητικής «ευτυχίας»). Η νόρμα τοποθετείται πλέον γύρω από τα δύο παιδιά για την πλειοψηφία των νέων και η υλοποίηση του στόχου αυτού με τα διαθέσιμα πλέον αντισυλληπτικά μέσα είναι εφικτή, ενώ ταυτόχρονα η απόκτηση παιδιών για ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού μας καθίσταται σήμερα, με την υφιστάμενη κρίση (ανεργία, πτώση των εισοδημάτων και κυρίως αβεβαιότητα για το μέλλον), προβληματική. Επομένως, κατά τη γνώμη μου, η όποια αλλαγή των αναπαραγωγικών μας συμπεριφορών, η οποία απαιτεί βάθος χρόνου και ενεργές τομεακές πολιτικές, προϋποθέτει την πλήρωση δύο συνθηκών: αφενός μεν την προοδευτική αλλαγή των κυρίαρχων αξιών και την αντικατάστασή τους από αξίες που, εκτός των άλλων, «ευνοούν» περισσότερο την τεκνογονία, αφετέρου δε, και κυρίως, τη δημιουργία ενός γενικότερου περιβάλλοντος και τη λήψη ειδικών μέτρων (και όχι επιδοματικού χαρακτήρα) που να επιτρέπουν την υλοποίηση του επιθυμητού μεγέθους οικογένειας. Οι δύο όμως αυτές συνθήκες –ιδιαίτερα δε η πρώτη– δεν πληρούνται προς το παρόν (και δεν διαθέτουμε ενδείξεις για τη μελλοντική τους πλήρωση). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής και του κράτους-πρόνοιας, δεν πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα που να διευκολύνουν τα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν. Στον βαθμό όμως που η εξέλιξη της πορείας της γονιμότητας, τόσο στη χώρα μας όσο και στην πλειονότητα των αναπτυγμένων χωρών της ηπείρου μας, συνδέεται με βαθύτατα ριζωμένους στις δυτικές αναπτυγμένες κοινωνίες μηχανισμούς και αξίες, τα όποια μέτρα (μέτρα που επιπλέον είναι εξαιρετικά δύσκολο να ληφθούν σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης) δεν πρόκειται να αυξήσουν άμεσα σημαντικά τη γονιμότητα και τον αριθμό των γεννήσεων (πόσο μάλλον που ο αριθμός των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία θα μειωθεί σίγουρα μέχρι το 2035). Έτσι, κατά τη γνώμη μου, αφενός μεν θα ήταν πλέον ρεαλιστικό να οργανωθούμε και να «προγραμματίσουμε» την πορεία μας βραχυπρόθεσμα με βάση τις υπάρχουσες δημογραφικές πραγματικότητες, αφετέρου δε να λάβουμε άμεσα και προοδευτικά μέτρα που θα αποδώσουν μεσοπρόθεσμα, αυξάνοντας τη γονιμότητα των ζευγαριών που γεννήθηκαν μετά το 1990 γύρω στα 1,8-2 παιδιά ανά γυναίκα (και τις γεννήσεις μετά το 2030 σε πάνω από 110.000 ανά έτος έναντι περίπου 92.000 ετησίως την τρέχουσα δεκαετία). Ποιος θεωρείτε ότι θα μπορούσε να είναι ο ρόλος των προσφύγων και των μεταναστών στη δημογραφική ανανέωση των αναπτυγμένων χωρών και υπό ποιες προϋποθέσεις; Η είσοδος και εγκατάσταση αλλοδαπών (προσφύγων και μεταναστών) μπορεί βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα να αναχαιτίσει/επιβραδύνει τη μείωση του πληθυσμού (ειδικότερα δε του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας) και τη γήρανσή του, καθώς ηλικιακά είναι πολύ νεότεροι από τους «γηγενείς». Όμως α) και αυτοί προοδευτικά γηράσκουν και θα πρέπει να «αντικατασταθούν» από νεότερους, β) η αυξημένη αρχικά γονιμότητά τους προοδευτικά μειώνεται και στο τέλος ελάχιστα διαφοροποιείται από αυτήν των «γηγενών» και γ) αν δεν αυξηθεί η υφιστάμενη γονιμότητα, θα πρέπει διαρκώς να προσφεύγουμε σε αυτούς, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς ο πληθυσμός τους και το ειδικό τους βάρος, γεγονός που δημιουργεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί εντάσεις (πόσο μάλλον όταν τα μέτρα για την κοινωνική, οικονομική και πολιτική τους ενσωμάτωση είναι ελλιπή και τα πολιτισμικά τους πρότυπα δεν τη διευκολύνουν).
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Ψηφίστηκε τέταρτο μνημόνιο για μετά το 2018 χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς χρηματοδότηση»

Δημήτρης Χατζησωκράτης: «Ψηφίστηκε τέταρτο μνημόνιο για μετά το 2018 χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς χρηματοδότηση»
Το μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ υπογραμμίζει επίσης ότι η κυβέρνηση ψήφισε τέταρτο μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση για μετά το 2018. Η κυβέρνηση έφερε και πέρασε από τη Βουλή όλο το πακέτο των μέτρων που οι εταίροι δανειστές απαιτούσαν για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Υποστηρίζει μάλιστα ότι η συμφωνία έχει μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο. Το σχόλιό σας; Παρακολουθήσαμε το τετραήμερο της συζήτησης στη Βουλή. Ψηφίστηκε τέταρτο μνημόνιο για μετά το 2018 χωρίς νομιμοποίηση, χωρίς χρηματοδότηση! Όσο και αν προσπάθησαν τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός να εξωραΐσουν την κατάσταση, αυτό που έμεινε είναι ότι έχουμε τελικώς μια παράδοση της χώρας με όρους ηττημένου. Βεβαίως το «βάζουμε ένα τέλος», έχοντας ακουστεί τόσες, μα τόσες φορές τα δύο τελευταία χρόνια, έχει χάσει πλέον τη δύναμη του παραμύθιου λόγου. Μόνο στους 153, αφού έχουν πλέον προβεί σε μεγάλες ασκήσεις αυθυποβολής, μπόρεσε και αυτή τη φορά να έχει επίδραση. Για τους υπόλοιπους πολίτες επιστρατεύτηκαν πιο ισχυρά… επιχειρήματα. Το πολυνομοσχέδιο όχι μόνο δεν φέρνει λογαριασμό 4,9 δισ. ευρώ αλλά «χαρίζει» στην κοινωνία 7,56 δισ. ευρώ! Η κυβέρνηση κάλεσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να υπερψηφίσουν έστω το κομμάτι των θετικών μέτρων, αλλά αυτά αρνήθηκαν. Θεωρείτε ότι έπραξαν σωστά; Να φτωχαίνουμε τον κόσμο και μετά να του υποσχόμαστε ως αντίμετρα… συσσίτια σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική στοιχειωδώς προοδευτική. Τα «αντίμετρα» είναι Η ΑΠΑΤΗ! Θα υπάρξουν υπό προϋποθέσεις σταθερής υπέρβασης του3,5%! Αναλύθηκε αρκετά στη Βουλή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε πραγματικούς όρους και στη βάση της δέσμευσης του τρίτου μνημονίου, μπορούσε να διαθέσει το 40% του υπαρκτού πλεονάσματος, του πλεονάσματος του 2016, ως κοινωνικό μέρισμα. Δηλαδή 2,600 δισ. ευρώ! Αρκέστηκαν, και με πολλές συγγνώμες προς τους εταίρους, να δώσουν άπαξ, ως… 13η σύνταξη(!), μόνο 617 εκατ. ευρώ. Τώρα βεβαίως, και στο διηνεκές πλέον, έκοψαν δύο συντάξεις. Χρωστάνε, ήδη, με βάση τα δημοσιονομικά αποτελέσματα του 2016, 1,983 δισ. στον ελληνικό λαό. Αυτά θα ήταν πραγματικό κοινωνικό μέρισμα… Γι’ αυτό και το αίτημα που έθεσε η Φώφη Γεννηματά για τα μέτρα τώρα των 1,9 δισ. έχει σταθερή υποστηρικτική βάση. Η καθολική, λοιπόν, άρνηση της αντιπολίτευσης να μπει στη φενάκη των αντιμέτρων, με τις τόσες προϋποθέσεις εφαρμογής τους, ήταν απολύτως επιβεβλημένη. Το μήνυμα «όχι σε όλα» προς τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό έπρεπε να είναι ξεκάθαρο. Και η φάκα και το τυράκι ήταν σε δημόσια θέα. Θα ήταν μέγιστο πολιτικό σφάλμα να μπαίναμε στη συζήτηση ενός εκάστου άρθρου, για κάποιο επιμέρους θέμα, που από μόνο του έχει τη σημασία του, αλλά όλα μαζί εντάσσονται στη μεγάλη απάτη. Τι πιστεύετε ότι θα κάνει η κυβέρνηση τώρα που η συμφωνία πέρασε από τη Βουλή; Πόσο πιθανό θεωρείτε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών; Μια κυβερνητική πλειοψηφία που έχει ψηφίσει μέσα σε δύο χρόνια… δύο μνημόνια τίποτα δεν τη σταματά. Θα σερνόμαστε ως χώρα, όσο παίρνει, με την αγωνιώδη προσπάθεια παραμονής στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Οι εκλογές, πάντα προνομία του πρωθυπουργού, θεωρώ ότι με όρους στοιχειώδους προστασίας του ΣΥΡΙΖΑ και αποφυγής ενός μονοψήφιου εκλογικού σκορ, θα σχεδιαστούν πριν από την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2019. Δηλαδή εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του Οκτωβρίου 2018. Εκλογές με εφαρμογή των μέτρων που μόλις ψηφίστηκαν θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Μόνο για αυτόχειρες δεν τους έχω. Για να περάσουμε στα της κεντροαριστεράς, πού βρίσκεται κατά την άποψή σας ο διάλογος για τον σχηματισμό ενός ευρύτερου κεντροαριστερού πόλου στη χώρα; Η ιδέα για μια μεγάλη, νέα και ανανεωμένη –σε ιδέες, ανθρώπους και πρακτικές– προοδευτική παράταξη είναι αναγκαία για να μπει η Ελλάδα στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Η πρόσφατη απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου στο τέλος Ιουνίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗ.ΣΥ.) ανοίγει ένα παράθυρο συνεννόησης, σύμφωνα και με τις πρώτες αντιδράσεις από πολλούς/ές που, είτε ως μονάδες είτε συμμετέχοντας σε κινήσεις, έχουν έντονο ενδιαφέρον για τη συγκρότηση και ενιαία έκφραση του χώρου. Το προγραμματικό-πολιτικό συνέδριο του Ιουνίου , ο οδικός χάρτης για τα βήματα προς το ιδρυτικό συνέδριο τέλος ’17 ή αρχές ’18, η απόφανση των κομμάτων και συνιστωσών της ΔΗ.ΣΥ. για τον χαρακτήρα του ενιαίου φορέα (πολυκομματικός ή πολυτασικός) και η εκλογή προέδρου από τη βάση συνιστούν ένα επαρκές πλαίσιο ώστε να υπάρξει η συνάντηση όλων των κομμάτων και κινήσεων, που σταμάτησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Εδώ προφανώς και το Ποτάμι έχει τη θέση του. Μην ξεχνάμε ότι με τη συμμετοχή όλων έχουμε προγραμματικό πλαίσιο επεξεργασμένο απ’ όλους. Το κείμενο της Επιτροπής Διαλόγου για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Ποια η θέση σας σχετικά με το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το οποίο φαίνεται να δημιουργεί εντάσεις εντός του ΠΑΣΟΚ; Το συνέδριο του Ιουνίου θα είναι ένα σημαντικό γεγονός. Οι φιλοδοξίες μας, συν τοις άλλοις και για την επεξεργασία του Σχεδίου ΕΛΛΑΔΑ, είναι μεγάλες. Φιλοδοξούμε όλοι και όλες, και αυτό το εννοώ, οι πάντες, στη ΔΗ.ΣΥ. να κάνουμε ένα άλλο αποφασιστικό βήμα. Την αναγκαιότητα του εγχειρήματος όλα τα μέλη και στελέχη των συμμετεχόντων φορέων την αναγνωρίζουν. Το ΠΑΣΟΚ μέσα από το συνέδριό του θα καταλήξει συλλογικά στα δικά του θέλω και στα πρόσωπα που θα αναλάβουν από θέσεις ηγεσίας να συνεχίσουν το πολιτικό εγχείρημα της συμπαράταξης. Δεν θέλω περισσότερο να παρέμβω. Έναν μόνο κίνδυνο διαβλέπω, τον οποίο αναδεικνύοντας καλώ τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσουν δημιουργικά. Ο κομματικός πατριωτισμός, που στα συνέδρια όλων των κομμάτων «χτυπάει κόκκινο», να μην πάει πίσω και μαράνει τις όποιες προσπάθειες έχουμε από κοινού καταβάλει. Να δυναμώσουμε το συμπαραταξιακό πνεύμα στα μέλη μας και στην κοινωνία! Θα ήθελα, τέλος, το σχόλιό σας για την εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας. Τι σημαίνει για την Ευρώπη γενικότερα και για την Ελλάδα ειδικότερα; Η αποτροπή της επικράτησης της Μαρίν Λεπέν και η ανάδειξη του Εμανουέλ Μακρόν, του «ούτε δεξιού - ούτε αριστερού» νέου πολιτικού, αλλά και του σταθερά προσηλωμένου στην υπόθεση της αναζωογόνησης της Ε.Ε., αποτελεί όχι απλώς ένα «ουφ» ανακούφισης αλλά και μια μεγάλη ελπίδα για μια αποφασιστική στροφή. Πρώτα απ’ όλα για τη χώρα του, αλλά και για την Ε.Ε. Μετά το Brexit, αν η δεύτερη μεγάλη δύναμη της Ε.Ε., επαναλαμβάνω, αν επιδιώξει να ακολουθήσει σταθερά και με πράξεις έναν δρόμο ενάντια στη λιτότητα και στην ξενοφοβία, υπέρ του κόσμου της εργασίας, υπέρ της ηθικοποίησης του πολιτικού βίου και της συμμετοχής των πολιτών, τότε θετική και αναζωογονητική θα είναι η παρουσία του. Όχι μόνο για τη χώρα του αλλά για την Ε.Ε. και προφανώς για την Ελλάδα. Οψόμεθα…
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς*: «Ο απομονωτισμός δεν συνιστά επιλογή»

Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς*: «Ο απομονωτισμός δεν συνιστά επιλογή»
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας οφείλει να αφυπνιστεί μπροστά στις νέες προκλήσεις για την Ελλάδα. Τα Βαλκάνια δείχνουν για άλλη μια φορά να «φλέγονται». Κατ’ αρχάς, λοιπόν, θα ήθελα να μας περιγράψετε πού εντοπίζονται εστίες έντασης αυτή τη στιγμή στη Βαλκανική. Οι προβλέψεις διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχαν προηγηθεί της αποσύνθεσης της Σοβιετικής Ένωσης. Εντούτοις, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι οι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία άρχισαν αμέσως μετά την κατάρρευση του διπολισμού. Υπάρχουν αίτια και αφορμές. Η Ιστορία, η γεωγραφία και η εθνότητα –ενίοτε και η θρησκεία– θα μπορούσαν να περιγράψουν τα αίτια. Δηλαδή στα Βαλκάνια υπάρχει έντονη η προσήλωση, η προσκόλληση, αν θέλετε, σε ξεχωριστή ανάγνωση και ερμηνεία της Ιστορίας, εδαφικές διαφορές ή εδαφικές διεκδικήσεις και προβλήματα μεταξύ των εθνοτικών ομάδων, καθώς και η εικόνα του κακού γείτονα. Στη λήξη του παγκοσμίου πολέμου είπαμε «ποτέ ξανά». Ξαναζήσαμε όμως στη γειτονιά μας γενοκτονίες, όπως στη Σρεμπρένιτσα, στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σκελετωμένα ανθρώπινα φαντάσματα, κατεστραμμένα σπίτια και ξεριζωμό εκατομμυρίων προσφύγων. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η ΠΓΔΜ δείχνει να βρίσκεται σε κατάσταση ακυβερνησίας. Τι προξένησε αυτή την έκρυθμη κατάσταση και πώς θεωρείτε ότι μπορεί να εξελιχθεί; Η Συμφωνία της Αχρίδας τον Αύγουστο του 2001 έθεσε τέλος στις συγκρούσεις μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών, δρομολογώντας ταυτόχρονα την αναθεώρηση πολλών διατάξεων του Συντάγματος του 1991. Το Σύνταγμα αυτό αποτελεί την καρδιά των προβλημάτων που προκάλεσε η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους γείτονές της –κυρίως στην Ελλάδα–, καθώς και στον εσωτερικό ιστό της χώρας, θέτοντας ήδη από το Προοίμιο τους Αλβανούς σε δεύτερη μοίρα. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα αποτελούν έναν προβλέψιμο κύκλο ανωμαλίας. Μεγάλο μέρος ευθύνης έχει η αλαζονεία του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι, καθώς και οι άστοχες πολιτικές παρεμβάσεις του Προέδρου Γκιόργκι Ιβάνοφ. Ο «διαγωνισμός καλλιστείων» στον οποίο επιδίδονται εκπρόσωποι συγκεκριμένων χωρών στα Σκόπια καλλιέργησε αυταπάτες αντί μιας νοοτροπίας συνδιαλλαγής και συμβιβασμού. Σε μεγάλο βαθμό η πολιτική αυτή έκανε πιο δύσκολη την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα. Θυμίζω την απόφαση του Προέδρου Μπους στις 4 Νοεμβρίου 2004 για αναγνώριση της χώρας με τη συνταγματική της ονομασία. Έπληξε τα συμφέροντα της Ελλάδας προκειμένου να βοηθήσει τους Σλαβομακεδόνες να αποδεχτούν τις υπέρ των Αλβανών συνταγματικές αλλαγές. Δεκατρία χρόνια αργότερα, η κατάσταση βρίσκεται σε χειρότερο σημείο. Παράλληλα, βλέπουμε την αλβανική ηγεσία να εγείρει διάφορα ζητήματα. Ποια είναι αυτά και πιστεύετε ότι σηματοδοτούν επιστροφή στον αλβανικό «μεγαλοϊδεατισμό»; Η λεγόμενη «αλβανική πλατφόρμα» έχει θετικά στοιχεία και για τις σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα, καθόσον επιτάσσει τη σημασία της λύσης του προβλήματος της ονομασίας για να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Θα ήταν ορθότερο να υπογραφεί στο Τέτοβο και όχι στα Τίρανα, παρουσία μάλιστα του πρωθυπουργού της Αλβανίας, διότι έδωσε την αφορμή να ταυτιστούν οι επιδιώξεις των Αλβανών της ΠΓΔΜ με την Αλβανία. Προβλέπω ότι το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ θα αναθεωρηθεί εκ νέου. Από το 1991 μέχρι το 2004 τροποποιήθηκε τριάντα φορές. Πρόκειται για ένα προβληματικό κείμενο. Από την άλλη, η Τουρκία εδώ και σχεδόν έναν χρόνο –από τη στιγμή της απόπειρας πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν και εντεύθεν– βρίσκεται σε κατάσταση «βρασμού». Κατ’ αρχάς, για να πάμε μισό βήμα πίσω, πώς μεταφράζετε εσείς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη γείτονα; Στη Νέα Τουρκία έχουμε: ταύτιση των κρατικών συμφερόντων με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του Προέδρου Ερντογάν. Απομάκρυνση της προοπτικής ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και στο Ιράκ. Αποδυνάμωση του ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας, με αποτέλεσμα οι κρατικές υπηρεσίες να προσφέρουν στον Πρόεδρο Ερντογάν αποκλειστικά το προϊόν που του αρέσει. Η αποτύπωση της δυσάρεστης πραγματικότητας θεωρείται αντιπολιτευτική πράξη. Αυτά προκαλούν ανησυχία. Τα μοναδικά ζητήματα στα οποία ο Πρόεδρος Ερντογάν μπορεί άμεσα να ενώσει το σύνολο του πολιτικού κόσμου και την κοινή γνώμη της Τουρκίας υπέρ του είναι οι διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις στο Αιγαίο και στο Κυπριακό. Άρα; Γνωρίζοντας το πλαίσιο συμπεριφοράς της Τουρκίας έναντι της Ευρώπης, εκτιμώ ότι θα προωθήσει συστηματικά την επαναφορά της θανατικής ποινής μέχρις ότου θεωρήσει ότι μπορεί να εξασφαλίσει ικανοποιητικά ανταλλάγματα. Τυχόν επαναφορά της εκτιμώ εντέλει ότι θα αποτελεί αντίδραση της Τουρκίας σε ενέργειες χωρών ή θεσμών της Ευρώπης (Ε.Ε. και Συμβούλιο της Ευρώπης) και όχι εξέλιξη συνδεόμενη με τις διώξεις των αντιπάλων του κ. Ερντογάν ( Κούρδοι, Φετουλάχ Γκιουλέν κ.ά.). Και όλα αυτά μοιάζουν να επιβαρύνουν το Κυπριακό. Τι συμβαίνει με τις εκεί εξελίξεις; Λύση σημαίνει εξάλειψη των αποτελεσμάτων της εισβολής, άρα απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής. Όμως γνωρίζουμε ότι σπανίως διπλωματικές διαπραγματεύσεις ανατρέπουν «εν ψυχρώ» αποτελέσματα στρατιωτικών επεμβάσεων. Δεν έχω κανένα στοιχείο στη διάθεσή μου που να επιτρέπει να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία σήμερα είναι έτοιμη να συμβάλει σε μία λύση η οποία δεν θα της εξασφαλίζει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τις πάγιες και σταθερές επιδιώξεις της στην Κύπρο. Μπροστά σε όλες αυτές τις εξελίξεις, πώς βλέπετε να αντιδρά η Ελλάδα; Θεωρείτε την έως τώρα στάση και στρατηγική της επαρκή; Ο απομονωτισμός δεν συνιστά επιλογή. Η Ελλάδα οφείλει να σταθεί όρθια. Για να είσαι όμως υπολογίσιμος εταίρος σε διμερές επίπεδο πρέπει να έχεις δύναμη, αξία και υπεραξία. Η Σούδα αποτελεί την υπεραξία της Ελλάδας στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για αναντικατάστατη διευκόλυνση. Επιπλέον, οι σχέσεις μας με τη Ρωσία και την Κίνα πρέπει να εξειδικευτούν κατά τρόπον ώστε να προσελκύσουμε στρατηγικές επενδύσεις σε περιοχές ειδικής σημασίας (π.χ. Αλεξανδρούπολη, Σάμο, Ρόδο κ.λπ.). Στο τελευταίο σας βιβλίο, «Οράματα και Χίμαιρες – Διαδρομές ενός διπλωμάτη», κάνετε λόγο για ένα «επικίνδυνο κενό στην πολιτική ζωή της χώρας», αναφερόμενος στην ανασυγκρότηση της εθνικής πολιτικής ασφάλειας. Τι είναι αυτό το εργαλείο και πώς μπορεί να φανεί χρήσιμο; Το πολιτικό μας σύστημα δεν έχει αφυπνιστεί. Πατριωτισμός δεν είναι η αναζήτηση και επίρριψη της ευθύνης για το τι έγινε, τι δεν έγινε ή ποιος φταίει περισσότερο. Πατριωτισμός σήμερα είναι να συνεργαστούν οι πολιτικοί μας ηγέτες, αποτελώντας έτσι τα πρότυπα που έχουμε ανάγκη. Δεν πιστεύω στον πολιτικό μεσσιανισμό. Πιστεύω στον σχεδιασμό, στη συνεννόηση και στη σύνεση. Όσο αυτό δεν γίνεται, θα ρίχνουμε την ευθύνη στην Αμερική, στη Γερμανία, στη Δεξιά, στην Αριστερά και δεν ξέρω πού αλλού. Την κύρια ευθύνη την έχουμε εμείς. Οι άλλοι γύρω μας και πιο πέρα απλώς προωθούν τα συμφέροντά τους. Η έλλειψη ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας αποτελεί χαρακτηριστικό μιας χώρας που προτιμά να δρα με ανεπαρκείς θεσμούς πολιτικής, φτιαγμένους για μια άλλη Ελλάδα με έναν εντελώς διαφορετικό περίγυρο. *πρέσβης επί τιμή, συγγραφέας του βιβλίου «Οράματα και Χίμαιρες – Διαδρομές ενός διπλωμάτη» (εκδ. Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ), πρώην πρέσβης σε Ουάσινγκτον, Τίρανα και Σκόπια.
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Στασινός: «Τα μέτρα μάς εξωθούν σε δύο επιλογές: είτε άνεργοι στην Ελλάδα είτε εργαζόμενοι στο εξωτερικό»

Γιώργος Στασινός: «Τα μέτρα μάς εξωθούν σε δύο επιλογές: είτε άνεργοι στην Ελλάδα είτε εργαζόμενοι στο εξωτερικό»
Τι σημαίνει για εσάς η επανεκλογή σας στη θέση του προέδρου του ΤΕΕ; Μια τεράστια πρόκληση να συμβάλω με νέες ιδέες, προτάσεις και δράσεις στην επιβίωση και στην ανόρθωση του επαγγέλματος του μηχανικού, στην πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων χρόνων. Στις καλές εποχές όλα είναι εύκολα. Στις φουρτούνες, στις δυσκολίες, οι περισσότεροι κρύβονται. Είναι βέβαιο ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για το επάγγελμά μας και οι συνάδελφοί μου, οι οποίοι είναι αυστηροί κριτές, θα με κρίνουν εκ του αποτελέσματος. Σε τι κατάσταση βρίσκεται ο κόσμος των μηχανικών της Ελλάδας, σχεδόν εννέα χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης στη χώρα; Η οικοδομή έχει πτώση μεγαλύτερη από 95% τα χρόνια της κρίσης. Σήμερα πάνω από το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών δεν έχει ασφαλιστική ενημερότητα, διότι δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει. Περίπου 6.000 μηχανικοί διαγράφονται τον χρόνο από το ΤΕΕ. Νομίζω ότι με αυτά τα στοιχεία ο καθένας μπορεί να καταλάβει σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι μηχανικοί σήμερα. Ποια είναι τα προβλήματα του κλάδου που βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας του ΤΕΕ; Το σημαντικότερο πρόβλημα στον κλάδο μας είναι η ανεργία. Το ίδιο σημαντικό όμως ζήτημα είναι οι υπερβολικές ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες αθροιστικά με τις φορολογικές υποχρεώσεις ξεκινούν από το 88,50% του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος και ξεπερνούν σε κάποιες περιπτώσεις το 100%. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι τουλάχιστον απάνθρωπο. Έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι είναι σαν να θέλουν να μας εξαφανίσουν. Έχετε συζητήσει με την κυβέρνηση για τα προβλήματα αυτά; Ποιες απαντήσεις λάβατε; Τα έχουμε συζητήσει με την κυβέρνηση και με τους αρμόδιους υπουργούς, οι οποίοι επικαλούνται κάθε φορά την πίεση που δέχονται από την τρόικα. Έτσι όμως όπως βαδίζουμε, σε λίγο διάστημα δεν θα υπάρχουν εργαζόμενοι για να εφαρμόσουν τα μέτρα που ψηφίζουν. Θα υπάρχουν μόνο όσοι πληρώνονται με τον μήνα από το κράτος και δεν θα υπάρχουν αυτοί που πληρώνουν στο κράτος. Πόσο και με ποιον τρόπο επηρεάζουν τους μηχανικούς τα νέα μέτρα που ψηφίστηκαν από τη Βουλή; Τα μέτρα, που περιέγραψα πριν σε τι ποσοστιαίες υποχρεώσεις μάς οδηγούν, μας εξωθούν σε δύο επιλογές: είτε άνεργοι στην Ελλάδα είτε εργαζόμενοι στο εξωτερικό. Ειδικά για το θέμα της ασφάλισης, ποιες είναι οι συνθήκες που οι νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης έχουν δημιουργήσει για τους μηχανικούς; Ο νόμος του τέταρτου μνημονίου οδηγεί σε εισφορές ύψους 61% επί του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος. Όταν με εισφορές 37,95% πάνω από το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών μηχανικών δεν μπορεί να τις καταβάλει, πόσοι πιστεύει η κυβέρνηση ότι θα καταβάλουν εισφορές ύψους 61% επί του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος; Πώς προτίθεστε να αντιδράσετε σε όλα αυτά; Είμαστε σε διαδικασία κινητοποιήσεων και παράλληλα κινούμαστε νομικά, έχοντας καταθέσει αιτήσεις ακύρωσης για το τελευταίο ασφαλιστικό. Προφανώς θα προβούμε και σε ανάλογες ενέργειες για το τέταρτο μνημόνιο. Όλες οι κυβερνήσεις, από την αρχή της κρίσης, μιλούν για την ανάγκη εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου για έξοδο από αυτήν. Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο. Γιατί, κατά την άποψή σας; Αποσπασματικές προτάσεις έχουμε δει αρκετές. Συνολικό εθνικό σχέδιο, με χρονοδιάγραμμα που θα τηρείται, σίγουρα δεν έχουμε δει. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν φτιάχτηκε τέτοιο σχέδιο από κανέναν. Το βέβαιο είναι ότι αυτό το γνωρίζουν οι δανειστές και μας φέρνουν, κάθε λίγο, ένα δικό τους σχέδιο. Δυστυχώς, όλα αυτά τα σχέδια βασίζονται σε υφεσιακά μέτρα. Και αυτό είναι εμφανές σε όλους. Οπότε αναρωτιέμαι πραγματικά αν ο τελικός στόχος είναι να βγούμε ή να παραμείνουμε σε κρίση. Η κυβέρνηση ζητά εναλλακτικές προτάσεις από τους φορείς. Εσείς έχετε να απαντήσετε σε αυτή την πρό(σ)κληση; Επειδή πάντα η κριτική είναι πιο εύκολη από τις προτάσεις, θα σας διατυπώσω δύο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις που θα βοηθούσαν σημαντικά στο να αλλάξει πορεία η χώρα. Να φύγει δηλαδή από τον δρόμο της ψεύτικης ανάπτυξης και να μπει στον δρόμο της αληθινής ανάπτυξης. Πρώτον, η αντιμετώπιση στη φορολογία και στις εισφορές, που στην πραγματικότητα αποτελούν πλέον φορολογία, θα πρέπει να είναι ενιαία και να απλοποιηθεί. Πρότασή μου είναι η ύπαρξη ανώτατου ορίου για το σύνολο των επιβαρύνσεων, φορολογικών και ασφαλιστικών, σε ένα ποσοστό ίσο με το 50% του καθαρού φορολογητέου εισοδήματος για τα φυσικά πρόσωπα. Μείωση της φορολογίας των εταιρειών στο 20% με μηδενικό φόρο στα μερίσματα. Και, τέλος, φορολογικά κίνητρα σε νέες επιχειρήσεις ανάλογα με τις θέσεις εργασίας που δημιουργούν. Γιατί όσο δημιουργούνται θέσεις εργασίας, τόσο περισσότεροι συνεισφέρουν στο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα. Δεύτερον, άμεση εφαρμογή ηλεκτρονικής αδειοδότησης οικοδόμησης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Έτσι θα καταπολεμηθούν καθυστερήσεις, γραφειοκρατία και διαφθορά. Η αλλαγή της πορείας της χώρας θα πρέπει να ξεκινήσει με αυτά τα δύο απλά βήματα.
Από
Διαβάστε περισσότερα...

Περισσότερα...

    Ο ΟΣΕ κάνει προσλήψεις σε κλειστές γραμμές….

    Ο ΟΣΕ κάνει προσλήψεις σε κλειστές γραμμές….
    «Η επίτροπος αντιλαμβάνεται τη σημασία της ελληνικής πρωτοβουλίας για τη σιδηροδρομική σύνδεση Ευξείνου Πόντου - Αιγαίου, με παράλληλη ανάπτυξη των εμπορευματικών κέντρων των δύο λιμανιών, και θα υποστηρίξει τα επόμενα βήματα της Ελλάδας και της Βουλγαρίας προς την κατεύθυνση υλοποίησης της, υπό διαμόρφωση, διακρατικής αυτής συνεργασίας, με ταυτόχρονη προσπάθεια εξεύρεσης πόρων από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς». (Υπ. Μεταφορών, Απρίλιος 2017) Η παραπάνω διαρροή κύκλων του υπουργείου Μεταφορών έγινε μετά την Περιφερειακή Διάσκεψη για τις Επενδύσεις στις Μεταφορές που διοργάνωσε η επίτροπος Μεταφορών Βιολέτα Μπουλτς και η Γενική Διεύθυνση Μεταφορών της Ε.Ε. στη Σόφια στις 23-24 Μαρτίου 2017. Από τους ίδιους κύκλους μάθαμε ότι στόχος της παρουσίας του κ. Σπίρτζη στη Σόφια ήταν η σιδηροδρομική παράκαμψη του Βοσπόρου, δηλαδή η σύνδεση της Αλεξανδρούπολης με το Ορμένιο και από εκεί με το Σβίλενγκραντ και το Μπουργκάς. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο, το οποίο όχι μόνο έχει προβλεφθεί αλλά έχει κοστολογηθεί κιόλας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, κοστίζει μόλις 171 εκατ. ευρώ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το υψηλό κόστος δεν εμποδίζει κανέναν να κάνει μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Το ζήτημα όμως είναι ότι την ώρα που γίνονται τα σχέδια για το μέλλον και τη σύνδεση της Αλεξανδρούπολης με το Μπουργκάς, το παρόν είναι εξαιρετικά δυσοίωνο. Διότι όχι μόνο δεν υπάρχει σύνδεση με το Μπουργκάς αλλά εδώ και οκτώ μήνες δεν υπάρχει καν σύνδεση με την Αλεξανδρούπολη, καθώς στις 25 Σεπτεμβρίου 2016 ο ΟΣΕ ανακοίνωσε τη διακοπή της γραμμής Θεσσαλονίκη - Αλεξανδρούπολη στη Δράμα και την εκτέλεση του δρομολογίου με λεωφορείο, για να εκτελεστούν έργα ύψους 3,05 εκατ. ευρώ για τη βελτίωση της γραμμής. Περίπου 20 ημέρες αργότερα, στις 11 Οκτωβρίου 2016, όχι μόνο δεν είχαν αρχίσει τα έργα αλλά από τους διπλωματούχους μηχανικούς του ΟΣΕ έγινε γνωστό ότι δεν μπορούσαν καν να ανατεθούν, διότι ο ΟΣΕ δεν μπορούσε να προκηρύξει διαγωνισμό επειδή δεν είχε υπογραφεί από τον υπουργό η σχετική εξουσιοδότηση. Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου, ο ΟΣΕ επιβεβαίωσε την καταγγελία και ανακοίνωσε ότι ο υπουργός είχε υπογράψει την έγκριση της σχετικής απόφασης: «Η έγκριση αυτή δίνει σαφή απάντηση σε όσους, τις τελευταίες εβδομάδες, προσπάθησαν με αγαθές ή λιγότερο αγαθές προθέσεις –χωρίς όμως αποτέλεσμα, όπως αποδείχθηκε– να εγείρουν θέματα εκ του μηδενός. Ταυτόχρονα, η έγκριση αυτή επιτρέπει στον ΟΣΕ να προχωρήσει στην άμεση εκκίνηση της διαδικασίας ανάθεσης των εργολαβιών συντήρησης και επισκευής του δικτύου, ώστε να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα που αναγγέλθηκε από τη Διοίκηση». Πρακτικά, δηλαδή, έκλεισαν τη γραμμή στις 25 Σεπτεμβρίου για να γίνει το έργο, αλλά 40 ημέρες αργότερα δεν είχε ξεκινήσει καν η διαδικασία του διαγωνισμού γα την ανάθεσή του. Και βεβαίως, ενώ η γραμμή προς Αλεξανδρούπολη είχε διακοπεί από τις 23 Σεπτεμβρίου 2016, στις 20 Ιανουαρίου 2017 αποφασίστηκε η μίσθωση εργατών για την κάλυψη των έκτακτων λειτουργικών αναγκών του τμήματος της γραμμής Αλεξανδρούπολης που… απλώς δεν λειτουργούσε, παρά μόνο για εμπορευματικές αμαξοστοιχίες με πολύ χαμηλές ταχύτητες και με χρήση πλοηγού στο τμήμα Δράμα - Ξάνθη. Άγονες επιδοτήσεις «Η σιδηροδρομική γραμμή προς Αλεξανδρούπολη υπάγεται μεν στις άγονες γραμμές, αλλά είναι άγονη γραμμή εθνικού χαρακτήρα» σχολιάζει παλιός σιδηροδρομικός που γνωρίζει καλά τη λειτουργία του οργανισμού. Αυτή όμως η «εθνική ανάγκη» στο τμήμα Δράμα - Αλεξανδρούπολη από τις 25 Σεπτεμβρίου υπάρχει χωρίς τρένα. Μάλιστα, ο ΟΣΕ σε ανακοίνωσή του στις 3 Νοεμβρίου επέπληξε όσους άσκησαν κριτική στις αποφάσεις του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Τα λεωφορεία που δρομολόγησε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ λειτουργούν κανονικά, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση όλων των πολιτών, χωρίς να έχει διατυπωθεί κανένα παράπονο μέχρι στιγμής». Ήταν μία εύλογη διαπίστωση, καθώς, όπως είπε ο πρόεδρος του ΚΤΕΛ Ξάνθης, Θεμιστοκλής Γεωργιάδης, στις 29 Δεκεμβρίου 2016, «η αύξηση της κίνησης (του ΚΤΕΛ την περίοδο των εορτών) οφείλεται πιθανότατα στη διακοπή των δρομολογίων του ΟΣΕ από τη Δράμα μέχρι και την Αλεξανδρούπολη, κάτι που οδήγησε σε σημαντική αύξηση της κίνησης στα δρομολόγιά μας προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη». Ποιος να εκφράσει παράπονο, όταν το ΚΤΕΛ έβαλε επιπλέον δρομολόγια; Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο «εθνικός χαρακτήρας» της γραμμής προς Αλεξανδρούπολη αποτελεί πολύ μικρό μέρος της επιδότησης των άγονων γραμμών. Συνολικά η «άγονη γραμμή» επιδοτείται με περίπου 2 εκατ. ευρώ τον χρόνο, από τα 39 εκατ. που το υπουργείο θέλει να δώσει στη Ferrovie (50 εκατ. ευρώ προέβλεπε η αρχική συμφωνία) για την εξυπηρέτησή της. Από την επιδότηση των άγονων γραμμών άλλα 2 εκατ. θα καλύψουν τη λειτουργία της γραμμής Θεσσαλονίκη - Φλώρινα, δηλαδή συνολικά στις γραμμές της Βόρειας Ελλάδας θα διατεθούν 4 εκατ. ευρώ. Το τρένο για την Αλεξανδρούπολη απέχει πολύ από το να είναι ανταγωνιστικό, καθώς μετά την κατασκευή της Εγνατίας Οδού η απόσταση οδικώς από τη Θεσσαλονίκη είναι περίπου στον μισό χρόνο απ’ ό,τι με το τρένο. Οι Ιταλοί έρχονται Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα ήρθε το δυστύχημα στο Άδενδρο, που ενέτεινε την αβεβαιότητα στους κόλπους των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο. Μέχρι στιγμής, από τις 17 Ιανουαρίου που ανακοινώθηκε η παραχώρηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie, οι άνθρωποι της ιταλικής εταιρείας έχουν έρθει μόνο μία φορά στην Ελλάδα. Τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν δημιούργησαν σε ομάδα των εργαζομένων θετική εντύπωση, καθώς έδειξαν, όπως λένε, να επιφυλάσσουν αναβαθμισμένο ρόλο στους ίδιους σε σχέση με την μέχρι τώρα κατάσταση. Το θετικό κλίμα ενίσχυσε και το γεγονός ότι διαρρέουν σχέδια των Ιταλών για επενδύσεις ύψους 500 εκατ. ευρώ για την αγορά τροχαίου υλικού νέας τεχνολογίας, το οποίο και θα δρομολογηθεί από το 2019 και μετά στη νέα ηλεκτροδοτούμενη γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη και θα μειώσει τον απαιτούμενο χρόνο σε περίπου 2,5 ώρες. Στην επίσκεψη που πραγματοποίησαν στο τέλος Απριλίου στην Ελλάδα δύο στελέχη της εταιρείας, ανάμεσα στα οποία και η κ. Έστερ Μαρκόνι, διέρρευσε ότι χρέη μεταφραστή στις επαφές που είχαν με τα στελέχη της εταιρείας ανέλαβε ο πρόεδρος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Φίλιππος Τσαλίδης, διότι πολλά διευθυντικά στελέχη του οργανισμού δεν ήξεραν αγγλικά. Όμως εργαζόμενοι στον οργανισμό επισημαίνουν ότι μέχρι σήμερα ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι σε πλήρη σύμπτωση και θέτουν το ερώτημα κατά πόσο οι δεσμοί των δύο εταιρειών θα συνεχιστούν και όταν δεν θα ανήκουν στον ίδιο ιδιοκτήτη, δηλαδή στο ελληνικό κράτος. Και καθώς, εκτός από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το σιδηροδρομικό δίκτυο θα θέλουν να χρησιμοποιούν και άλλες ιδιωτικές μεταφορικές εταιρείες, ο κυρίαρχος ρόλος στην κατανομή των τρένων θα ξαναπεράσει στο κράτος, που έχει την κυριότητα του δικτύου.
    Από
    Διαβάστε περισσότερα...

    Πάνος Ρήγας: «Η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να εκφέρει οποιοδήποτε πειστικό αφήγημα»

    Πάνος Ρήγας: «Η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να εκφέρει οποιοδήποτε πειστικό αφήγημα»
    Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου πείτε αν σας ικανοποιεί το πακέτο μέτρων-αντίμετρων που ψηφίστηκε από τη Βουλή ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος και πώς αποτυπώνεται στη συμφωνία αυτή το «μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο». Σε αντίθεση με το success story της ΝΔ του κ. Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πανηγυρίσαμε και δεν θα πανηγυρίσουμε ποτέ για την ολοκλήρωση μιας δύσκολης αξιολόγησης. Έχουμε επιλέξει να μείνουμε προσηλωμένοι στο να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία, να αντιμετωπίσουμε με θεσμικά μέσα τις αιτίες της διαφθοράς και της διαπλοκής και να αλλάξουμε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και τη λειτουργία του κράτους. Λαμβάνοντας υπόψη τους συσχετισμούς, φτάσαμε σε ένα ισορροπημένο δημοσιονομικό πακέτο συμφωνίας, που ανοίγει τον δρόμο για την είσοδο της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Η λύση για το χρέος –ώστε αυτό να είναι βιώσιμο– χρειάζεται για να βγούμε στις αγορές. Θα πάψει έτσι το χρέος να χρησιμοποιείται ως μόνιμη πίεση και κατ’ επέκταση η επιτροπεία ως καθεστώς. Τα θετικά κοινωνικά μέτρα εξισορροπούν τις κοινωνικές συνέπειες των δύσκολων σημείων της συμφωνίας και αντισταθμίζουν το δημοσιονομικό τους κόστος. Με το κλείσιμο της αξιολόγησης να βρίσκεται προ των πυλών, τι περιμένετε από το Eurogroup της 22ας Μαΐου; Αποτελεί κοινή αντίληψη σε διεθνές επίπεδο ότι η ελληνική κυβέρνηση και η χώρα συνολικά έχουν εκπληρώσει και με το παραπάνω τις υποχρεώσεις τους που απέρρεαν από τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Το βασικό ζήτημα για εμάς πλέον είναι η ρύθμιση του ελληνικού χρέους με τέτοιον τρόπο που να επιτρέπει την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και να ανοίγει την πόρτα στην έξοδο της ελληνικής οικονομίας στις αγορές. Αν όλα αυτά τα είχαν διεκδικήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η έξοδος από τα μνημόνια θα ήταν πιο εύκολη και οι κοινωνικές συνέπειες λιγότερες. Αποδεικνύεται όμως και από τη σημερινή στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι είναι πλήρως ενσωματωμένοι στην ακραία νεοφιλελεύθερη στρατηγική και μέρος του συστήματος της διαφθοράς και της διαπλοκής. Θεωρείτε ότι, με βάση τα τελικά αποτελέσματα, η μακρά περίοδος της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές άξιζε τον κόπο; Για να κρίνουμε κάτι τέτοιο θα πρέπει να συγκρίνουμε τις αρχικές θέσεις κάθε πλευράς με την τελική συμφωνία. Οι αρχικές απαιτήσεις του ΔΝΤ στη δεύτερη αξιολόγηση περιλάμβαναν μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ, χωρίς καμία προφανώς πρόβλεψη για αντίστοιχα μέτρα ελάφρυνσης. Μέσα από την πολύμηνη μάχη που έδωσε η διαπραγματευτική ομάδα της ελληνικής κυβέρνησης καταφέραμε τελικά να καταλήξουμε σε μια συμφωνία με μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο, ενώ ταυτόχρονα κερδίσαμε τη μάχη στα εργασιακά. Παρ’ ότι η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης καθυστέρησε λόγω των παράλογων απαιτήσεων του ΔΝΤ, θεωρώ ειλικρινά ότι το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο δυνατό. Από δω και πέρα, ποιες θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι οι άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης; Η κυβέρνηση υλοποιεί, παρά τους περιορισμούς, ένα ευρύ πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με θετικό πρόσημο. Η καθιέρωση του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης και η ελεύθερη πρόσβαση στο σύστημα υγείας των ανασφάλιστων πολιτών συμβάλλουν στην καταπολέμηση των ανισοτήτων. Ο εκσυγχρονισμός της δικαιοσύνης και της διοίκησης, η δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών καταπολέμησης της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, η συγκρότηση του περιουσιολογίου, είναι αλλαγές που πρέπει να ολοκληρωθούν. Το νέο κοινωνικό και αναπτυξιακό μοντέλο είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ βασική προτεραιότητα της επόμενης περιόδου. Η ΝΔ εξαπολύει δριμεία επίθεση χαρακτηρίζοντας τα νέα μέτρα «τέταρτο μνημόνιο» και εμμένει στη θέση της για άμεση αλλαγή κυβέρνησης. Τι απαντάτε; Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε, έναν μήνα μετά την ανάδειξή του σε πρόεδρο της ΝΔ, να ζητήσει εκλογές. Από τότε έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος, η χώρα έχει κλείσει δύο δύσκολες αξιολογήσεις, η ελληνική οικονομία έχει αντέξει κόντρα στις Κασσάνδρες και η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να ψελλίζει το ίδιο κούφιο αίτημα, αδυνατώντας να εκφέρει οποιοδήποτε πειστικό αφήγημα. Η αξιολόγηση είναι ταυτόχρονα ένας έλεγχος της πορείας ως τώρα, αλλά και επικαιροποίηση των επόμενων στόχων. Στα πλαίσια των αξιολογήσεων προγραμματίζονται και οι επόμενες εκταμιεύσεις, οι οποίες είναι τμήμα της χρηματοδότησης που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι του 2015. Ο σχεδιασμός χρηματοδότησης για το 2019 και το 2020 είναι απαραίτητος, γιατί η χώρα θα χρηματοδοτείται από τις αγορές, αφού το υφιστάμενο πρόγραμμα λήγει το 2018. Η συμφωνία στην οποία καταλήξαμε είναι μια συμφωνία με μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ τον τελευταίο καιρό ο κ. Μητσοτάκης είναι λαλίστατος για μια σειρά θεμάτων, από τη Βενεζουέλα μέχρι το ποδόσφαιρο, ταυτόχρονα υπάρχει μια περίεργη αφωνία από ολόκληρη τη ΝΔ για ένα τόσο κρίσιμο και επίκαιρο ζήτημα όπως αυτό της ρύθμισης του χρέους. Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν μεγάλο προβάδισμα της ΝΔ επί του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύετε ότι η εικόνα αυτή είναι αναστρέψιμη και, αν ναι, πώς; Πέρα από τις ενδεικτικές τάσεις της εκάστοτε συγκυρίας των δημοσκοπήσεων, πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου ξέρει και αναγνωρίζει ποια συμφέροντα εξυπηρετεί το κάθε κόμμα μέσα στο πολιτικό μας σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σφυρηλατήσει με επιμονή τα τελευταία χρόνια ισχυρές σχέσεις με τα τμήματα εκείνα της κοινωνίας που πλήττονται από τις πολιτικές της λιτότητας και τη μέγγενη της επιτροπείας. Η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά ότι η συντριπτική ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα ανήκει στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που κατέστρεψε την ελληνική οικονομία, που διέλυσε τη χώρα με ένα φαύλο πελατειακό σύστημα και με τη στήριξη μιας διαπλεκόμενης, κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Πέρα από τις διαφορές στην πρόθεση ψήφου, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών τηρεί στάση αναμονής και περιμένει να κάνει απολογισμό όταν η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ολοκληρωθεί. Είμαι, λοιπόν, βαθιά πεπεισμένος ότι μέχρι τότε είναι στο χέρι μας να κλείσουμε τις όποιες ρωγμές έχουν ανοίξει στη σχέση μας με την κοινωνία από την περίοδο διακυβέρνησής μας.
    Από
    Διαβάστε περισσότερα...

    Κώστας Βεργόπουλος: «Οι Γάλλοι προτίμησαν την ψήφο σχετικής απελπισίας στον Μακρόν»

    Κώστας Βεργόπουλος: «Οι Γάλλοι προτίμησαν την ψήφο σχετικής απελπισίας στον Μακρόν»
    Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματά σας από τη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές; Οι Γάλλοι ψηφοφόροι προτίμησαν την ψήφο σχετικής απελπισίας στον Μακρόν, εναντίον του οποίου θα μπορέσουν να αγωνιστούν, από την ψήφο απόλυτης απελπισίας που διεκδικούσε η Λεπέν, εναντίον της οποίας ακόμη και η έννοια «κοινωνικοί αγώνες» θα κινδύνευε να κηρυχτεί απαγορευμένη. Η «αντισυστημική» Λεπέν ήταν αυτή που με τη συμβολή της εκλέχτηκε ο πιο συστημένος υποψήφιος και με μεγάλη διαφορά. Ο νέος Πρόεδρος, περισσότερο από Πρόεδρος της μειοψηφίας, όπως άλλωστε υπήρξαν και οι προκάτοχοί του στο αξίωμα, είναι κυρίως και σε καθοριστικό βαθμό «Πρόεδρος εν αδυναμία διαφορετικής επιλογής». Η εκλογή του ήταν κυρίως αποδοκιμασία της αντιπάλου του παρά θετική ψήφος προσχώρησης στον νεοφιλελευθερισμό που εκπροσωπεί. Ακόμη μια φόρα η Γάλλια, εργαστήρι του κόσμου κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, αποφαίνεται ότι στη βαθιά κρίση όπου έχει σήμερα εγκατασταθεί ο κόσμος λύση δεν είναι η απόσυρση και εσωστρέφεια κάθε χώρας περί τον εαυτό της αλλά η παραμονή στα «εγκόσμια», σε συνδυασμό με την προσπάθεια μεταβολής των δεδομένων τους. Τι σημαίνει, κατά την άποψή σας, η προεδρία Μακρόν στη Γαλλία για την Ευρώπη; Με την εγκατάσταση του Μακρόν στην προεδρία δεν κλείνουν οι κοινωνικοί αγώνες αλλά, αντίθετα, ανοίγουν και όσοι φοβούνται μήπως στην επόμενη προεδρική εκλογή του 2022 επικρατήσει η ακροδεξιά Λεπέν δεν έχουν παρά να αποδείξουν ότι είναι περισσότερο ικανοί από αυτήν να πείσουν τους πολίτες, τα θύματα της παγκοσμιοποίησης και των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών επιλογών και να τα προσελκύσουν στη δική τους κατεύθυνση. Η ιδέα ότι ο Μακρόν σήμερα συνεπάγεται Λεπέν αύριο προϋποθέτει ότι οι παίκτες στο παιχνίδι είναι μόνο δύο, ενώ είναι πολύ περισσότεροι, και επίσης ότι ολόκληρη την αναμενόμενη δυσαρέσκεια από την προεδρία Μακρόν θα την εισπράξει αποκλειστικά και μόνο η Λεπέν στο τέλος της επόμενης πενταετίας, πράγμα που θα ήταν οπωσδήποτε παράλογο και αν αυτό εκφέρεται από την Αριστερά θα ισοδυναμούσε με ομολογία της δικής της αδράνειας και αρνητικής παρουσίας στο κοινωνικό μέτωπο. Ήδη από το βράδυ της 7ης Μαΐου παρατηρείται ιδιαίτερη κινητικότητα για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Θεωρείτε ότι ο Μακρόν θα καταφέρει να έχει μαζί του την Εθνοσυνέλευση ή αυτή θα είναι εχθρική προς τον νέο Γάλλο Πρόεδρο; Το πιθανότερο είναι ότι ο Μακρόν δεν θα διαθέτει δική του προεδρική πλειοψηφία στο επόμενο Κοινοβούλιο και συνεπώς ότι η χώρα θα βρεθεί στη δίνη πολιτειακών κρίσεων: ένας Πρόεδρος απέναντι σε αντιπολιτευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Υπάρχει το ενδεχόμενο της «συγκατοίκησης», όπως έχει συμβεί στο παρελθόν με Μιτεράν και Σιράκ, όμως και αυτή η λύση δεν θα ήταν χωρίς κινδύνους για την ομαλότητα στη χώρα. Ήδη ο νέος Πρόεδρος προανήγγειλε την πρόθεσή του να κυβερνήσει σε βασικά ζητήματα με προεδρικά διατάγματα που παρακάμπτουν το Κοινοβούλιο. Όμως σε αυτή την περίπτωση θα έχει να αντιμετωπίσει το κοινωνικό μέτωπο, με απρόβλεπτες πάντως συνέπειες. Δεν ρυθμίζονται τα εργασιακά με προεδρικά διατάγματα και ειδικά αυτό το πεδίο η Γάλλια έχει παράδοση να το χειρίζεται μέσω κοινωνικής συναίνεσης. Εάν αύριο αλλάξει η γαλλική κοινωνική παράδοση, ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι αυτό δεν θα πυροδοτούσε νέες κοινωνικές εκρήξεις; Δεδομένου ότι το κόμμα του Μακρόν είναι πολύ «φρέσκο», από πού θα αντλήσει στελέχη και ψηφοφόρους; Ήδη ο Μακρόν προσελκύει στελέχη κυρίως από τη συντηρητική πλευρά του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά βέβαια και από τη Δεξιά του Φιγιόν. Ο νέος Πρόεδρος κολακεύεται να πιστεύει ότι είναι υπεράνω όλων των κομμάτων και των δοκιμασμένων πολιτικών και ότι συνομιλεί απευθείας με την κοινωνία των πολιτών. Ωστόσο, αυτό μπορεί να ισοδυναμεί με μια ζαριά, αφού οι νέοι και άγνωστοι μπορεί να αποδειχθούν ακατάλληλοι και ανεπαρκείς. Σε σχέση με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, αποχή, λευκό και άκυρο άγγιξαν το 35%. Πού αποδίδετε εσείς αυτή την εικόνα; Κατ’ αρχάς, η αναμενόμενη και συνήθης αποχή από την προεδρική εκλογή κινείται από το παρελθόν μεταξύ 20% και 25%. Σε αυτή την εκλογή του πρώτου γύρου ήταν 23%. Τα λευκά και τα άκυρα έφτασαν περίπου το 11%. Συνεπώς η εικόνα του δεύτερου γύρου δεν είναι τόσο πρωτοφανής όσο λέγεται. Πάντως, δεν κλονίζεται με την αποχή, ούτε με τα λευκά και τα άκυρα, η εγκυρότητα της εκλογής. Ο νέος Πρόεδρος δεν είναι περισσότερο μειοψηφικός από τους προκατόχους του και βέβαια δεν αποτελεί θετική λύση στο σημερινό αδιέξοδο της Γαλλίας και της Ευρώπης, αλλά επιλογή αποτρεπτική για κάτι οπωσδήποτε χειρότερο. Για να περάσουμε και στο άλλο στρατόπεδο, πιστεύετε ότι η Λεπέν μπορεί να ανακάμψει μετά την καθαρή ήττα της στις προεδρικές εκλογές; Η ανάκαμψη της Λεπέν είναι πλέον το πιο προβληματικό στοιχείο στην πορεία του κόμματός της, αφού από την επομένη της εκλογής έχουν ήδη αρχίσει οι εσωτερικές γκρίνιες και διαμάχες. Αμφισβητείται έντονα η επιλογή της αποχώρησης από την Ευρώπη και το ευρώ, αφού και στα δύο αυτά μέτωπα η Λεπέν βρέθηκε σε διάσταση με τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Η Λεπέν εισέπραξε την τιμητική ψήφο των εξαθλιωμένων και λησμονημένων της παγκοσμιοποίησης, αλλά χωρίς κάποια θετική προοπτική. Όμως έτσι, χωρίς συγκεκριμένες θετικές προτάσεις, το μέλλον του κινήματός της παραμένει πλέον εξαιρετικά αβέβαιο. Κατά την άποψή σας, τι ήταν αυτό που έκανε τόσο πολλούς Γάλλους να στηρίξουν μια κατά τεκμήριο ακροδεξιά υποψήφια; Σε μεγάλο βαθμό ήταν η εκδικητική διάθεση έναντι του συστήματος, η οποία όμως τελικά λειτούργησε υπέρ αυτού, αφού φόβισε τους ψηφοφόρους και τους εξώθησε στην υπερψήφιση του αντιπάλου της. Η ακροδεξιά αποδείχθηκε πιο μισητή από το σύστημα. Θα ήθελα και ένα σχόλιό σας για τη στάση του Μελανσόν, τόσο προεκλογικά όσο και μετά το τέλος του πρώτου γύρου. Ο Μελανσόν εντυπωσίασε με τον διπλασιασμό των ψήφων για την πέραν του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αριστερά. Ωστόσο, δεν κατάφερε νε παρευρεθεί στον τελικό. Φυσικά, η κυβέρνηση της χώρας καθορίζεται από τις βουλευτικές εκλογές, που ακολουθούν, και σε αυτές ο ίδιος βρίσκεται σε καλή θέση. Όμως αυτή η θέση δεν είναι αρκετή, καθόσον στη Γάλλια με τους δύο γύρους κερδίζει όποιος εξασφαλίζει συμμαχίες για τον δεύτερο γύρο. Μέχρι σήμερα ο Μελανσόν απορρίπτει κάθε συμμαχία με άλλες δυνάμεις, ακόμη και με το ΚΚΓ, που τον στήριξαν στην προεδρική εκλογή. Υπό αυτούς τους όρους, πολλοί βλέπουν να διαγράφεται η διάσπαση δυνάμεων της Αριστεράς, με συνέπεια τα οράματα του Μελανσόν να κινδυνεύουν να παραμείνουν στη φαντασία του. Τέλος, κατά τη γνώμη σας, τι σημαίνει η εκλογή Μακρόν για την Ελλάδα; Για την Ελλάδα, η Γαλλία, ακόμη και με Μακρόν, φαίνεται ότι θα παραμείνει φιλική χώρα, όπως άλλωστε συνέβη και με τους προηγούμενους Προέδρους της. Περάν τούτου, διατυπωμένη πρόθεση του Μακρόν είναι η ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής κυβερνησιμότητας. Αυτό δεν φαίνεται να ενθουσιάζει τη Γερμανία, η οποία παραμένει στην αρχή «έκαστος για τον εαυτό του». Εντούτοις, η πίεση για περισσότερη Ευρώπη και για ευρωπαϊκή διαχείριση των προβλημάτων κάθε χώρας είναι ήδη μεγάλη και προέρχεται από πολλές χώρες, όχι μόνο από τη Γαλλία αλλά και από την Ιταλία και την Ισπανία. Με αυτή την έννοια, ίσως η εκλογή Μακρόν να οδηγεί σε κάποια νέα εποχή για την Ευρώπη. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν τα ευρωπαϊκά πράγματα παραμείνουν ως έχουν, η δυσαρέσκεια των λαών της Ευρώπης δεν θα πάψει να επεκτείνεται και να βαθαίνει. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, η άνοδος του Μακρόν θα είναι πάλι το ορόσημο για την περίοδο αναταραχής που θα έχει προκαλέσει ο ίδιος με τις επιλογές του.
    Από
    Διαβάστε περισσότερα...

    Πληρώνουμε πολιτικά «δίδακτρα» ενώ υποβαθμίζεται η Δημοκρατία

    Πληρώνουμε πολιτικά «δίδακτρα» ενώ υποβαθμίζεται η Δημοκρατία
    Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στη φάση που καταβάλλει εξαιρετικά υψηλά πολιτικά «δίδακτρα» για να αποκτήσει την αναγκαία πολιτική σοφία. Αυτοί που έδωσαν με την ψήφο τους την εξουσία στον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του και δεν συμμετέχουν στο μεγάλο κύκλωμα της νομής της εξουσίας διαπιστώνουν τώρα ότι θα πληρώσουν ακριβά την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν. Πόσο κοστίζει Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουμε το κόστος του κυβερνητικού πειράματος του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, γιατί βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι δεν θα έχουμε βουλευτικές εκλογές πριν από το φθινόπωρο του 2018, επομένως το συνολικό κόστος της κυβερνητικής περιόδου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα προσδιοριστεί και μέσα από τα μέτρα που θα έχουν εφαρμοστεί μέχρι τότε, τις αποφάσεις που θα έχουν παρθεί και τις δεσμεύσεις που θα έχουν αναληφθεί. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) κ. Ρέγκλινγκ είχε υπολογίσει παλαιότερα σε 80-90 δισ. ευρώ την επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού Δημοσίου από τη ριζοσπαστική πολιτική που ακολούθησε το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη το πρώτο εξάμηνο του 2015. Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σαμαράς υπολόγισε πρόσφατα τη διαφορά του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) το 2018 με τη διαφορά του υψηλότερου ΑΕΠ που προέβλεπαν το 2014 οι ευρωπαϊκοί θεσμοί για το 2018 και κατέληξε ότι κάθε οικογένεια χάνει γύρω στα 7.000 ευρώ. Το 2015 και το 2016 η ελληνική οικονομία επρόκειτο να αναπτυχθεί με ετήσιο ρυθμό που θα ξεπερνούσε το 2,5% αλλά τελικά επέστρεψε στην ύφεση με τη βοήθεια της ψήφου του ελληνικού λαού και των επιλογών της κυβέρνησης Τσίπρα. Το τελευταίο τρίμηνο του 2016, όπως και το πρώτο τρίμηνο του 2017, η οικονομία παρέμεινε σε ύφεση εξαιτίας της μεγάλης καθυστέρησης, της τάξης των 15 μηνών, στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος-μνημονίου. Για το 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ελληνική κυβέρνηση «ψαλίδισαν» τις προβλέψεις τους για την οικονομική ανάπτυξη από 2,5%-2,7% του ΑΕΠ σε 1,8%-2% του ΑΕΠ, λαμβάνοντας υπόψη τους τις συνέπειες από τη μεγάλη καθυστέρηση στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και ενέκρινε η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή επιβάλλουν πρόσθετες θυσίες ύψους 2% του ΑΕΠ και προεκτείνουν τα μνημονιακά μέτρα για μία ακόμη διετία, το 2019 και το 2020, χωρίς όμως να υπάρχει η ανάλογη μνημονιακή χρηματοδότηση με πολύ χαμηλό κόστος δανεισμού για το ελληνικό Δημόσιο. Το ύψος του λογαριασμού που συνδέεται με τη διακυβέρνηση της χώρας από τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του έχει εκπλήξει δυσάρεστα τους περισσότερους ανιδιοτελείς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό κρατούν αποστάσεις ασφαλείας από αυτούς, με αποτέλεσμα να υποχωρούν τα δημοσκοπικά ποσοστά τους. Πολιτική προσαρμογής Ουσιαστικά η κυβέρνηση Τσίπρα εφαρμόζει μια οικονομική πολιτική αναγκαστικής προσαρμογής με πιο βίαιο τρόπο απ’ ό,τι οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Ανεβάζει μάλιστα το οικονομικό και κοινωνικό κόστος αυτής της πολιτικής, γιατί τη συνδυάζει με πολιτικούς ελιγμούς και πολιτικές πρακτικές που εντάσσονται στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Η φορολογία της κατανάλωσης, ακόμη και των τροφίμων, έγινε πολύ πιο σκληρή, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα οι πιο φτωχοί συμπολίτες μας. Η φορολογία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών έγινε αυστηρότερη, δημιουργώντας νέα οικονομικά κίνητρα για την ανάπτυξη της παραοικονομίας. Οι συντάξεις, το εφάπαξ και διάφορες παροχές μειώθηκαν, ενώ έχει προετοιμαστεί ένας δύσκολος συνδυασμός μείωσης των παλαιών κύριων συντάξεων και επιβολής φορολογίας ακόμη και στα εξαιρετικά χαμηλά εισοδήματα μέσω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου. Η σκληρότερη λιτότητα και η παράταση της μνημονιακής περιόδου με το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο και ένα άτυπο τέταρτο μνημόνιο μπορούν να θεωρηθούν «δίδακτρα», με την καταβολή των οποίων θα αποκτήσουμε τις αναγκαίες γνώσεις και θα οδηγηθούμε στην πολιτική ωριμότητα. Αποδεικνύεται ότι αυτά που υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και στήριξαν με την επιλογή τους πολλοί ανιδιοτελείς ψηφοφόροι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι και άλλες κυβερνητικές επιλογές, όπως είναι η μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε όφελος μεγάλων συμφερόντων και οι μεγάλης κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις σε βάθος χρόνου, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα υποστήριζε κατά το παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτήριζε πολύ μικρότερης κλίμακας σχετικές πρωτοβουλίες των προηγούμενων κυβερνήσεων «ξεπούλημα» και «υποταγή στα ξένα αφεντικά». Το πρόβλημα είναι ότι ο εξαιρετικά μεγάλος οικονομικός και κοινωνικός λογαριασμός δεν οδηγεί απαραίτητα, σε συνδυασμό με τη δραματική απομυθοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην αναγκαία πολιτική ωρίμανση και στη δρομολόγηση θετικών εξελίξεων. Υπάρχει, λοιπόν, κίνδυνος να πληρώσουμε τα «δίδακτρα» μιας τεράστιας πολιτικής απάτης και να βρεθούμε στη συνέχεια σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Πτώση ποιότητας Αυτό οφείλεται στη μεγάλη πτώση ποιότητας που παρατηρείται στον δημόσιο βίο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο προωθεί τη συγκεκριμένη οικονομική πολιτική η κυβέρνηση, αλλά και των κινήσεων που κάνουν τα στελέχη της σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την παραπέρα δημοσκοπική και πολιτική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και των πολιτικών του συμμάχων. Με το πέρασμα του χρόνου ενισχύονται, με ευθύνη της κυβέρνησης και του ευρύτερου συστήματος εξουσίας, τα βαλκανικά χαρακτηριστικά του ελληνικού δημόσιου βίου. Αναδεικνύονται πίσω από την ευρωπαϊκή βιτρίνα που στήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς να επιτύχουμε την αναγκαία προσαρμογή και τον εκσυγχρονισμό, εξαιρετικά αρνητικές συμπεριφορές και επιλογές. Παρατηρούμε κυβερνητικά στελέχη να έχουν μετατρέψει τον χουλιγκανισμό τους σε πολιτικό «επιχείρημα». Μοιάζουν βγαλμένα από τη Βουλή των Σκοπίων ή της Αλβανίας. Βλέπουμε με ανησυχία ότι έχει καταργηθεί κάθε έννοια πολιτικής ευθύνης και προσωπικής ευθιξίας. Λεηλατήθηκε το νοσοκομείο Άγιος Σάββας, χωρίς καν να σκεφτεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ότι μπορεί να ευθύνεται για την πρωτοφανή διάλυση, ενώ ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος, ο οποίος έχει όλες τις οικονομίες και τις επενδύσεις του σε απόσταση ασφαλείας στο εξωτερικό, δήλωσε ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση που το αφορολόγητο όριο πέσει κάτω από τα 9.000 ευρώ και τώρα δηλώνει εθνικά υπερήφανος που συνέβαλε στον περιορισμό του στα 5.700 ευρώ. Το πολιτικό μήνυμα της εξουσίας αποτελείται από ένα μείγμα δημαγωγίας, υποκρισίας, ανειλικρίνειας, χουλιγκανισμού, ασυδοσίας και διαφθοράς. Δεν υποστηρίζω ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν απαλλαγμένες από εξαιρετικά αρνητικά χαρακτηριστικά, ούτε θεωρώ ότι όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο κινούνται σε υψηλό επίπεδο. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω όμως ότι μέσα στη μεγάλη μου διαδρομή στον δημόσιο βίο, με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, του εκδότη ή του πολιτικού, η οποία καλύπτει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, δεν έχω δει τέτοιο κυβερνητικό κατάντημα. Ο εκφυλισμός της σημερινής εξουσίας δημιουργεί μία εξαιρετικά αρνητική πολιτική και κυρίως κοινωνική δυναμική, εφόσον αυτοί που υφίστανται την κακομεταχείρισή της και τη μεθοδευμένη εξαπάτηση μπορεί με τη σειρά τους να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν είναι βέβαιο ότι ο τεράστιος λογαριασμός που πληρώνουμε θα αποδειχθεί μια μορφή «διδάκτρων» για να γίνουμε σοφότεροι και περισσότερο ώριμοι, αλλά μπορεί να είναι ένα ακόμη επεισόδιο σε μια πορεία παρακμής και διάλυσης.
    Από
    Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Aρχείο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΟΣΜΟΣ FREE TIME ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ TASTE FILES ΥΓΕΙΑ FITNESS PLANET ΑΓΓΕΛΙΕΣ
MARKET PLACE AUTO FREE SUNDAY ΠΕΣ ΤΟ ΜΕ ΕΝΑ TWEET EDITORIAL TECHIT ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Γ. ΚΥΡΤΣΟΥ
ΣΙΝΕΜΑ SHOWBIZ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑΞΙΔΙ TV VIRAL LIFE

Επικοινωνήστε μαζί μας