«Αυτό το έργο με αυτό το κόστος δε θα γίνει ποτέ!»

Tην ακύρωση της απόφασης της διαιτησίας, η οποία επιδίκασε αποζημίωση 67 εκ. ευρώ στην εταιρεία που θα κατασκεύαζε την υποθαλάσσια σήραγγα της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε το εφετείο στο οποίο προσέφυγε το ελληνικό δημόσιο, επικαλούμενο ότι το ίδιο δεν είχε διορίσει ...σωστά τον εκπρόσωπό του στη διαδικασία.

Για την ακρίβεια το ελληνικό δημόσιο το 2015 είπε ότι το 2010 τον εκπρόσωπό του στη διαιτησία έπρεπε να τον είχε διορίσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, αλλά τον διόρισε ο Υπουργός. Το δικαστήριο απεδέχθη το επιχείρημα και ακύρωσε την απόφαση...

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο δε θα καταβάλει αποζημίωση. Σημαίνει ότι ξεκινάει μία νέα διαδικασία διαιτησίας, από την οποία θα προκύψει ένα νέο ποσό. Άλλωστε το προηγούμενο δεν το είχε πληρώσει, με αποτέλεσμα από το 2010 να τοκίζεται και το 2017 να έχει φτάσει τα 110 εκ. ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ.Σπίρτζης φέρεται να προσπαθούσε να πείσει την εταιρεία να συναινέσει στην εξόφληση χωρίς τους τόκους, παραμένει όμως άγνωστο αν η εταιρεία απέρριψε την πρόταση. Πλέον δεν έχει σημασία όμως γιατί πάμε “για άλλα” εκ του μηδενός.

Μπορεί να είναι 67 εκ. ή 110 εκ. ή λιγότερα ή περισσότερα. Με το λιγότερα να έχει τις λιγότερες πιθανότητες.

Σε κάθε περίπτωση, αν ο μη νόμιμος διορισμός του εκπροσώπου στη διαιτησία ήταν το μόνο λάθος του ελληνικού δημοσίου, “μικρό” θα ήταν το κακό:

Διότι είχαν προηγηθεί:

1. Η προκήρυξη του έργου το 2002 από την τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κυρίως με πολιτικά κριτήρια, για να εξευμενιστεί η κοινή γνώμη της Θεσσαλονίκης που ζητούσε έργα, αλλά εξεπλάγη όταν κατάλαβε ότι θα πληρώνει διόδια.

2. Προφανώς είχε προκηρυχθεί λάθος διότι επαναπροκηρύχθηκε το 2004, από τον επόμενο Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, μόλις άλλαξε κυβέρνηση.

3. Προφανώς ήταν λάθος η επαναπροκήρυξη, διότι το 2007 ο τότε Υπουργός Πολιτισμού άλλαξε τα σχέδια, καθώς αλλιώς θα καταστρέφονταν διατηρητέα κτίρια στο λιμάνι κι ανέβασε το κόστος κατά 150 εκ.

4. Προφανώς ήταν λάθος που τα άλλαξε αφού ο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ δεν είχε τι να απαντήσει στην εταιρεία όταν του έθεσε το θέμα.

5. Προφανώς ήταν λάθος που δεν απάντησε διότι εκεί πάτησε η εταιρεία και επέτυχε την ακύρωση του έργου και την αποζημίωσή της.

Τόσα λάθη αλλά κανείς δεν εκλήθη να εξηγήσει γιατί έκανε την επιλογή που έκανε και τι χειρότερο θα παθαίναμε, αν είχε κάνει κάποια άλλη. Πόσο περισσότερο θα πληρώναμε;* Διότι ένα στέλεχος εταιρείας που συμμετείχε αλλά δεν κέρδισε τον διαγωνισμό, ισχυριζόταν μετά το άνοιγμα των προσφορών, ότι αυτό το έργο σε αυτά τα λεφτά δε θα γίνει ποτέ!

*Ο προϋπολογισμός του έργου ήταν 472 εκ. ευρώ, κατακυρώθηκε στην κοινοπραξία ΕΛΛΑΚΤΩΡ ΑΡΧΙΡΟΔΟΝ έναντι 240 εκ. και η διατήρηση των κτιρίων ανέβαζε το κόστος κατά περίπου 150 εκ ευρώ.