Τρώνε και παιδάκια οι νεοφιλελεύθεροι;

Η αναζήτηση στην ελληνική κομματική βιβλιογραφία μιας ανάλυσης της έννοιας “νεοφιλελευθερισμός” είναι πραγματικά μάταιη. Αλλά, όπως είπε ο πρωθυπουργός μιλώντας στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, το δίλημμα των επομένων εκλογών θα είναι:

“Εμείς, η Αριστερά με προοδευτικό πρόσημο ή η νεοφιλελεύθερη ΝΔ, που στοχεύει στην κοινωνική ισοπέδωση;”

Βεβαίως είναι αδύνατο να εντοπιστεί σε οποιουδήποτε είδους αριστερόστροφη πολιτική καταγγελία, ποιο ακριβώς κακό θα μας βρει, αν κερδίσουν οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά αυτονόητα είναι κακό να είναι κάποιος νεοφιλελεύθερος. Πρακτικά, λένε στην κοινωνία: Να φροντίσετε να μην μάθετε! Διότι αν μάθετε, αλίμονο σας.

“Το σχέδιο της νεοφιλελεύθερης ελίτ που εκφράζει η ΝΔ είναι να κυριαρχήσει η υποαμειβόμενη και επισφαλής εργασία”, είπε ο πρωθυπουργός, επί των ημερών του οποίου, έχουν μειωθεί 2-3 φορές οι συντάξεις και η μερική απασχόληση έχει αναδειχθεί σε κύρια μορφή απασχόλησης.

Εικάζεται βάσιμα ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κάτι χειρότερο από αυτό. Τι όμως;

Η πλησιέστερη περιγραφή, που βοηθά στην προσέγγιση της εικόνας του νεοφιλελευθερισμού, είναι η παρομοίωση του με τον Μινώταυρο, την οποία έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Μινώταυρος ήταν ένα σώμα ανθρώπου και κεφάλι και ουρά ταύρου, ο οποίος κατοικούσε στον Λαβύρινθο, όπου κατασπάραζε (και λογικά έτρωγε) τους 14 νέους που η Αθήνα έστελνε στην Κρήτη ως φόρο υποτέλειας.

Άρα, δεν αποκλείεται οι νεοφιλελεύθεροι να ...τρώνε και παιδάκια και πάλι καλά που δεν έχει δοθεί γραμμή να προειδοποιούνται τα παιδάκια: “Φάε το φαγητό σου, γιατί έρχονται οι νεοφιλελεύθεροι”.

Στο κυβερνητικό αφήγημα ο όρος “νεοφιλελευθερισμός” ήταν πάντα εσκεμμένα ασαφής, για να διευκολύνει την δαιμονοποίηση των “άλλων”, δηλαδή όσων είναι απέναντι στην κυβέρνηση. “Η κόλαση είναι οι άλλοι”, όπως είχε πει ο Σαρτρ.

Η ένταση της χρήσης του όρου τον τελευταίο καιρό εξυπηρετεί απλώς την ύστατη προσπάθεια για συσπείρωση αυτών που καθημερινά κατεβαίνουν από το κυβερνητικό τρένο. Το πρόβλημά τους δεν είναι να ενοχοποιήσουν (κι άλλο) τον Μητσοτάκη, αλλά να δημιουργήσουν συνειδησιακό πρόβλημα σε όσους τους εγκαταλείπουν.

Δεν μπορεί να προβλεφθεί το αποτέλεσμα της ψυχολογικής πίεσης σε όσους τους φεύγουν, τους άλλους όμως ελάχιστα τους ενδιαφέρει αν αυτός που κόβει τις συντάξεις δεν είναι νεοφιλελεύθερος.

Για να παραφράσουμε τον Τένγκ Σιάο Πινγκ, που είχε δικαιολογήσει την στροφή προς την ελεύθερη οικονομία ως αναγκαία για την ευημερία της Κίνας, λέγοντας “άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, το ζήτημα είναι να τρώει τα ποντίκια”, η λογική του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί στο “άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, το ζήτημα είναι να βγούμε από το τούνελ της κρίσης”.

Κι ας είναι και νεοφιλελεύθερος...