Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέφερε τις συνιστώσες του από το κόμμα στο κράτος
Χθες η Ελλάδα βίωσε μία μοναδική στιγμή, που ταιριάζει σε χώρες με πολύ αυξημένη αίσθηση της θεσμικής ανεξαρτησίας.
Η δευτεροβάθμια επιτροπή της κρατικής Αποκεντρωμένης Διοίκησης έκανε δεκτή την προσφυγή του κρατικού Ταμείου Διαχείρισης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και ακύρωσε την απόφαση του κρατικού Δασαρχείου για τον χαρακτηρισμό ως δασικής έκτασης, των 37 στρεμμάτων του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, το οποίο ανήκει στο κράτος.
Αν δεν είναι θεσμική ανεξαρτησία, είναι το θέατρο του παραλόγου...
Διότι μία σειρά φορείς, ταγμένοι στην προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, τάσσονται ο ένας κατά του άλλου, αμφισβητώντας την αφοσίωσή τους στην αποστολή τους.
Διότι μία σειρά από φορείς, ταγμένοι στην προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, διαπίστωσαν ότι υπήρχε λόγος παρέμβασής τους, μετά την απόφαση παραχώρησης του χώρου για ιδιωτική εκμετάλλευση.
Εκτός αν τα αντανακλαστικά όλων αυτών των υπηρεσιών αργούν πολύ να ενεργοποιηθούν. Διότι το Ελληνικό είναι πρώην αεροδρόμιο εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια αλλά η ακυρωθείσα Πράξη Χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πειραιά για την περιοχή αυτή (39216/1659) είχε ληφθεί μόλις πριν πέντε μήνες, στις 11 Μαΐου 2017.
Το ζήτημα θα ήταν για γέλια, αν τα αντανακλαστικά της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος δεν είχαν ενεργοποιηθεί όταν ανέλαβε την εξουσία μια κυβέρνηση, η οποία ως κόμμα είχε ταχθεί κατά της παραχώρησης του χώρου σε ιδιώτες.
Και θα ήταν για περισσότερα γέλια, αν δεν επρόκειτο για κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν έκρυψε ποτέ ότι επιθυμεί τον πλήρη έλεγχο του κράτους, το οποίο πιστεύει ότι πρέπει να εκτελεί τις επιταγές του κόμματος που κυβερνά, όταν αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ουσιαστικά αυτό συμβαίνει!
Οι διάφορες θέσεις του κρατικού μηχανισμού κατελήφθησαν από κομματικά στελέχη διαφόρων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες υποβλέπουν η μία την άλλη και προσπαθούν να επιβάλλουν την ατζέντα τους και τα συμφέροντα που αυτή προτάσσει.
Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ μετέφερε τις συνιστώσες του στο κράτος. Και ο καυγάς περί το Ελληνικό δείχνει ότι αυτές οι συνιστώσες αισθάνονται πλέον ισχυρές στις κρατικές θέσεις τους και μπορούν να πολεμούν τις άλλες συνιστώσες που επίσης είναι οχυρωμένες πίσω από τα χαρακώματα άλλων κρατικών θέσεων. Και όσο το κράτος είναι προέκταση ενός κόμματος που δεν είναι ενιαίο, αυτή θα είναι η συνέχεια.
Πάντως, μετά την χθεσινή απόφαση, που ακύρωσε τον χαρακτηρισμό του Ελληνικού ως δάσος, παραμένει μία απορία, η οποία δε θα απαντηθεί ποτέ: Αν το Ελληνικό αναγνωριζόταν ως δάσος, θα μπορούσαν να αναδειχθούν τα αρχαία ή θα έπρεπε η αρχαιολογική υπηρεσία να στραφεί κατά του δασαρχείου;