«Τούμπανα» και «κρυφά καμάρια» στο υπόγειο του Μαξίμου

Οι εντός διαστήματος ολίγων ημερών δύο αποφάσεις του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τις οποίες ένας Ρώσος πολίτης πρέπει να εκδοθεί για να δικαστεί και στις ΗΠΑ και στη Ρωσία θα μπορούσαν να είναι ένα καλό ανέκδοτο.

Όμως είναι απλά μία εξαιρετική ευκαιρία να μην προχωρήσει η έκδοση στις ΗΠΑ. Διότι το ενδεχόμενο να τελεδικήσουν όλες οι εφέσεις του Ρώσου σύντομα δε δείχνει εξαιρετικά πιθανό.

Με αυτές τις αποφάσεις στο χέρι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στις ΗΠΑ θα έχει μία καλή απάντηση, όταν ερωτάται, γιατί δεν εκδίδεται ο Ρώσος, ο οποίος κατηγορείται για απάτη 4 δισεκατομμυρίων ευρώ: «Ιτς δε τζάστις, γιου στιούπιντ».

Το χειρότερο είναι ότι στο Μαξίμου δεν κατανοούν πως αυτό δεν είναι πειστική απάντηση και ότι μία τέτοια απάντηση θα είναι πραγματικά δύσκολο να δοθεί. Κι αυτό δεν είναι θέμα γνώσης της γλώσσας. Υπάρχουν και οι μεταφραστές.

Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι παρακολουθούν τα ελληνικά πράγματα, έχουν μάθει πως αυτό δεν είναι πρόβλημα του δικαστηρίου, είναι το πρόβλημα της Ελλάδας: Η εφαρμογή μιας περίπλοκης επιβραδυντικής διαδικασίας για την ακύρωση μιας δυσάρεστης ανεπιθύμητης ουσίας.

Είναι αυτό που συμβαίνει στο Ελληνικό, είναι αυτό που συμβαίνει στις Σκουριές.

Με αυτόν τον τρόπο ο Τσίπρας δε χρειάστηκε να υλοποιήσει τη μετεκλογική κυβερνητική δέσμευση ότι θα γίνουν οι επενδύσεις, η οποία θα ακύρωνε την προεκλογική προσωπική του επαγγελία ότι δε θα γίνουν.

Με αυτόν τον τρόπο ο Κοντονής θα διαβεβαιώνει ότι μόλις τελεσιδικήσουν οι εφέσεις του Ρώσου στον Άρειο Πάγο, θα υπογράψει την απόφαση για την έκδοσή του.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι στο Μαξίμου η διαδικασία αντικατέστησε την πολιτική, αλλά το ότι νομίζουν πως δεν το καταλαβαίνει κανένας. Και θα το βρουν έντονα και σύντομα μπροστά τους.