Από τον Καραμανλή στον Τσίπρα και από τον Κένεντι στον Τραμπ

Είναι κρίσιμη η συνάντηση που έχει σήμερα ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο των ΗΠΑ;

Εξαρτάται: Από το τι θέλει η κάθε πλευρά και από το κατά πόσο αυτά μπορεί να συνδυαστούν.

Ας πούμε το αίτημα της ελληνικής πλευράς είναι πάγιο και διαρκές: «Μην παρακαλώ σας, μην λησμονάτε την χώρα μου», είχε πει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στον προκάτοχο του κ. Τραμπ, Μπαράκ Ομπάμα, όταν ήταν στην Αθήνα, περίοδο που η τότε «μεγάλη ιδέα» της κυβέρνησης ήταν η μείωση του χρέους και το Μαξίμου πανηγύριζε για τον υπαινιγμό του κ. Ομπάμα σχετικά με το χρέος. Ένδεκα μήνες μετά η ρητορεία για το χρέος είναι κάτι σαν φτωχός συγγενής σε γάμο πολυτελείας.

Στην Ελλάδα υπάρχει η εντύπωση ότι ο υπόλοιπος κόσμος μας χρωστάει και η μόνη εξιλέωση που μπορεί ο κόσμος να βρει γι' αυτό, είναι να υποστηρίζει τις ελληνικές θέσεις, οι οποίες εξακολουθούν να είναι πάγιες και... όταν αλλάζουν.

Παραδείγματος χάρη, στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ένας-δύο Αμερικανοί πρόεδροι άκουσαν τα επιχειρήματα μας «καμία χρήση του όρου» και άλλοι ένας-δύο για σύνθετη ονομασία.

Το ζήτημα σε τέτοιου είδους συναντήσεις δεν είναι ποτέ τι θα σου δώσει ο συνομιλητής σου. Το ζήτημα είναι να ξέρεις τι του ζητάς και τι διατίθεσαι να του δώσεις για να το πάρεις.

Αν ζητάς πλάτη για να μην έλθουν οι «άλλοι», δεν θα την πάρεις.

Κατά τα άλλα, ούτε η πρώτη συνάντηση Έλληνα πρωθυπουργού με πρόεδρο των ΗΠΑ θα είναι, ούτε η τελευταία κι εξωτερική πολιτική με τα αποφάγια του Ερντογάν δεν γίνεται.

Και μπορεί ο πρωθυπουργός να ανακάλυψε τώρα την Αμερική, εκείνη όμως τον ανακάλυψε εγκαίρως και τον ξέρει καλά...

Ο στρατηγός Παπάγος έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Τρούμαν στον Λευκό Οίκο στις 11 Ιουλίου 1946, χωρίς να είναι πρωθυπουργός. Αριστερά στην εικόνα ο επιτετραμμένος της ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον Παύλος Οικονόμου - Γκούρας.