Ο Αμβρόσιος, ο Μπουτάρης, ο Πολάκης και τα άλλα παιδιά...

Η Ελλάδα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα χώρα. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων θεωρεί ότι εκ της θέσεώς του πρέπει να αναλύει τις αιτίες των φυσικών φαινομένων, όπως οι πλημμύρες. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης θεωρεί ότι αρμοδιότητά του είναι να "βαφτίζει" ανώνυμες χώρες. Ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας διεκδικεί για τον εαυτό ρόλο δημοφιλούς σχολιαστή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Θα μπορούσαν να υπάρχουν δεκάδες τέτοια παραδείγματα.

Το ζήτημα είναι ότι από το μυαλό του Καλαβρύτων δεν περνά πως ως πνευματικός ηγέτης του ποιμνίου στα Καλάβρυτα δε θα κριθεί από την αποκάλυψη της αθεΐας του Τσίπρα ως γενεσιουργού αιτίας των φυσικών καταστροφών. Ό,τι και να λέει για την αγάπη που δίνει ή δεν δίνει, θα κριθεί. Ο Δήμαρχος ποτέ δεν έχει σκεφτεί ότι σημαντικότερες από τις απόψεις του για το “όνομα της Μακεδονίας”, είναι οι πράξεις του για την καθαριότητα της πόλης. Ό,τι και αν λέει, για τα τραπεζοκαθίσματα, που δεν έχουν αφήσει τετραγωνικό άδειο, θα τον κρίνουν στις εκλογές. Για τον Αν. Υπουργό Yγείας είναι πολυτέλεια η διαπίστωση ότι είναι η κυρά Μαρία του σώματος των celebrities, που κάθεται στο μπαλκόνι και σχολιάζει γάμους, κερατώματα και διαζύγια. Για την Υγεία τι έκανε χωρίς να ασχοληθούν εισαγγελείς;

Είναι απίθανο να διορθώσει η χώρα όσα την ταλαιπωρούν, όσο οι ελίτ της δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Όχι τα 15, για τα οποία μίλησε ο Άντι Γουόρχολ, αλλά για πολύ λιγότερα. Με κάθε θυσία και για κάθε κόστος...

Η χώρα χρειάζεται γενναίους, οι οποίοι θα αναλάβουν την ευθύνη για τις αρμοδιότητες, που έχουν αναλάβει. Δεν τους έχει, προς το παρόν τουλάχιστον...