Ένα εντυπωσιακό ρίσκο

Χθες ο πρωθυπουργός πήρε ένα μεγάλο πολιτικό ρίσκο. Αποφάσισε να πάρει την πρωτοβουλία και να τηλεφωνήσει στον Πούτιν. Είναι ρίσκο διότι δεν είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλάει ένας Ευρωπαίος με τον πρόεδρο της Ρωσίας, τον οποίο περίπου την ίδια ώρα του τηλεφωνήματος, ο Υπουργός Εξωτερικώς της Βρετανίας, συνέκρινε με τον Χίτλερ.

Επιπλέον η επιλογή του κ.Τσίπρα να τηλεφωνήσει στον κ.Πούτιν από τις Βρυξέλλες, την ώρα που συνεδρίαζε η όχι τόσο φιλική απέναντι του, σύνοδος της ΕΕ, δίνει στο ρίσκο εντυπωσιακές διαστάσεις.

Όμως στον κόσμο που επιστρέφει στην εποχή του διπολισμού, τα ρίσκα κι οι εντυπωσιασμοί έχουν νόημα όταν έχουν και πολιτική ουσία.

Η φιλορωσική διάθεση που δείχνει ο πρωθυπουργός ενδέχεται να τον φέρει αντιμέτωπο με σειρά χωρών της Ένωσης που δεν συγκινούνται από τη Ρωσία και ειδικά σε μία περίοδο που η δική του κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή κάλυψη για την “έξοδο από τα μνημόνια”.

Μπορεί να υπάρχει κάτι που η επικοινωνία με τον Πούτιν προσφέρει στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και είναι πιο ισχυρό από αυτά που μπορεί προσδοκά από τους εταίρους στην ΕΕ αλλά σε αυτήν την περίπτωση, το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι τι ακριβώς δίνει για να το πάρει.

Δυστυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει συνηθίσει σε καλά μελετημένες κινήσεις ούτε στην εσωτερική, ούτε στην εξωτερική πολιτική. Στην εποχή του διπολισμού, “θέλω να παίζω με όλους”, μπορεί να προκαλέσει την καχυποψία όλων και να οδηγήσει στο “δεν παίζει κανένας μαζί μου”.