Όταν τα μεγάλα παιδιά παίζουν γεωπολιτικά παιχνίδια, στην Αθήνα ...αισιοδοξούν

Στην ρωσική παρέμβαση μέσω Πούτιν στον Έρντογάν έτσι ώστε να απελευθερωθούν οι δύο στρατιωτικοί που έχουν συλληφθεί από τους Τούρκους την 1η Μαρτίου 2018, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην ελληνική κυβέρνηση.

Το ζήτημα είναι γιατί να κάνει ο Πούτιν μία τέτοια χάρη στην Αθήνα, ειδικά τη στιγμή που η Αθήνα δεν του κάνει την χάρη να εμποδίσει την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Μάλιστα η Μόσχα έχει εκφράσει δημόσια όχι μόνο την ανησυχία της αλλά και προειδοποιήσεις προς τα Σκόπια να μην προσχωρήσουν σε ένταξη στη συμμαχία.

Είναι προφανές ότι το αντάλλαγμα της Μόσχας θα είναι η ελληνική άρνηση στην ένταξη, όπως είχε γίνει το 2008, όταν ούτε καν χρειάστηκε βέτο.

Όμως από την άλλη, ο πιο φανατικός θιασώτης της ένταξης είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Γιατί να διευκολύνει την πίεση της Μόσχας στο συγκεκριμένο θέμα;

Είναι εύλογο ότι Ρωσία και Τουρκία έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η κατάσταση δε περιπλέκεται πολύ περισσότερο, όταν η απόφαση του Ερντογάν μπορεί να εκληφθεί ως ανταπόκριση στην πρόσκληση να κάνει μία κίνηση καλής θέλησης, την οποία του απηύθυνε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τον έχει χαρακτηρίσει Σουλτάνο και δεν έχει αποδοκιμάσει τον επί της άμυνας υπουργό του, ο οποίος τον αποκάλεσε τρελό.

Στην Αθήνα είτε δεν μπορούν να διαβάσουν σωστά τον γεωπολιτικό χάρτη ή προσπαθούν να βρουν άλλοθι για την αδυναμία τους να βρουν τρόπους παρέμβουν ουσιαστικά στο θέμα των δύο στρατιωτικών.

Σε κάθε περίπτωση μπορεί να έχουν σπείρει πολύ απογόητευση. Τα γεωπολιτικά παιχνίδια είναι σύνθετα και για μεγάλα παιδιά.