Μάταιη και άσκοπη η προσπάθεια εξευμενισμού της Ρωσίας με κενά λόγια

Χθες ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε περίπου 20 ημέρες, που σε μία αντιπαράθεση ανάμεσα στην Δύση και στη Ρωσία η Αθήνα επέλεξε να πάρει θέση πιο φιλική στη Ρωσία: Ευθέως με ανακοίνωση του ο ΣΥΡΙΖΑ -ως κόμμα- και με κάτι δυσνόητες -αν όχι ακατανόητες- διαρροές "πηγών" το Μαξίμου.

Προφανώς δεν είχε και ιδιαίτερη σημασία στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, αλλά η απλοϊκή ερμηνεία λέει ότι ο κ. Τσίπρας προτιμά να μη δυσαρεστήσει ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινής, το οποίο εμφανίζεται φιλικό στη Ρωσία. Βεβαίως μπορεί αυτό το τμήμα να δίνει ψήφους, αλλά δεν εξασφαλίζει κατανόηση και διευκολύνσεις για την έξοδο από τα μνημόνια. Αντιθέτως μάλλον ενοχλείται όταν τα λόγια ακυρώνονται από τις πράξεις.

Άλλωστε ο κ. Τσίπρας μπορεί να εκφράζει συμπάθεια στις ρωσικές θέσεις, αλλά προτιμά να λύσει το θέμα του ονόματος της πΓΔΜ, παρά να μην το λύσει και να μην μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, όπως θα ήθελε η Μόσχα. Ακόμη κι αν διαψεύδει ως αποκύημα φαντασίας, το χθεσινό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ ότι αν το λύσει, θα πάρει εξάμηνη παράταση στη μείωση των συντάξεων.

Αλλά και η Ρωσία, πλην της συμπαθείας, δεν μπορεί να δώσει οτιδήποτε άλλο στην Ελλάδα. Ούτε καν να αγοράσει ροδάκινα μπορεί.

Αν νομίζουν στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου ότι με φιλικές -άλλα άνευ αντικρίσματος- θέσεις, η Μόσχα θα δείξει κατανόηση στην πλήρη ένταξη της χώρας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, είναι απλώς αφελείς. Ήδη η εντύπωση μιας κάποιος συμπόρευσης με τη Ρωσία προκαλεί δυσκολίες στις υπόλοιπες σχέσεις. Κάποιοι στο ΝΑΤΟ έλεγαν ότι είχαν εντολή να μην μαθαίνει ο Καμμένος απόρρητα μυστικά της Συμμαχίας για να μην διαρρεύσουν στην Ρωσία.

Και το πιο σημαντικό είναι ότι η Ρωσία δεν εξευμενίζεται με λόγια. Και πράξεις ο κ.Τσίπρας δεν μπορεί να δώσει.