Σα χθες ήταν που με χαμόγελα έκανε χειραψίες, σήμερα χρειάζεται ΜΑΤ...

Η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την κυβέρνηση. Διότι για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτούς οι οποίοι εθίγησαν από τις πολιτικές του.

Όχι εκείνες τις οποίες τον ανάγκασαν, όχι εκείνες για τις οποίες είχε αυταπάτες. Αλλά εκείνες για τις οποίες δηλώνει υπερήφανος και τις θεωρεί ως απόδειξη μια ηθικής ανωτερότητας, την οποία παρέλαβε από τους προκατόχους του στην ηγεσία της αριστεράς, άγραφα.

Ούτε καν σε πέτρες, όπως ο Μωυσής τις δέκα εντολές.

Προσποιείται ότι δεν έχει καμία σημασία για αυτόν, η αντίδραση των “κακών”, που, όπως είπε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ αδικούν τον εαυτό τους.

Και για να το αποδείξει, επέλεξε να προστατεύεται από διμοιρίες των ΜΑΤ.

Μπορεί να ακούγονται τραγικά όλα αυτά, αλλά δεν είναι. Με τις διμοιρίες των ΜΑΤ μια χαρά θα λυθεί το πρόβλημα.

Διότι όλοι αυτοί που έχουν θιγεί από τις πολιτικές του, είναι έξαλλοι μαζί του, του καταλογίζουν αναποτελεσματικότητα, αβελτηρία και ιδεοληψία.

Το πραγματικό πρόβλημα θα αναδειχθεί όταν αμφισβητηθούν τα κίνητρα του. Κι “εκείνη η ώρα δεν θα αργήσει”.

Αντίθετα είναι πολύ κοντά. Ο ισχυρισμός ότι άνοιξε τα σύνορα για ανθρωπιστικούς λόγους δεν είναι απλά υποκριτικός, είναι βαθιά ανήθικος όταν η κατάληξη του ανοίγματος είναι η αθλιότητα της ζωής ανθρώπων και ποντικιών στην Μόρια.

Δεν είναι ανθρωπιστές. Εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, Έλληνες και ξένους, για να διευκολύνουν τις ανθρωπιστικές μπίζνες. Με το πολιτικό αζημίωτο!

Γιατί κατά τα άλλα, σαν χθες ήταν που ο Τσίπρας, ο ίδιος Τσίπρας, πριν δύο χρόνια έκανε βόλτα και χειραψίες στο λιμάνι της Μυτιλήνης, ενώ σήμερα χρειάζεται τα ΜΑΤ.
Όσο κι αν προσπαθεί να μην το καταλάβουμε εμείς, το ξέρει αυτός!