Η ανθρωπιστική ευαισθησία της κυβέρνησης για τους πρόσφυγες είναι κάλπικη!

Η Μόρια, ο οικισμός της Λέσβου που φιλοξενεί το κέντρο υποδοχής προσφύγων περνά άλλη μια σειρά δύσκολων ημερών. Δυστυχώς δεν έχει καμία σημασία πως προκλήθηκαν τα επεισόδια. Αν δεν ήταν αυτή η αιτία χθες, θα ήταν κάποια άλλη αύριο με τα ίδια αποτελέσματα.

Δεν έχει καμία σημασία ποιοι προκάλεσαν τα επεισόδια. Αν δεν ήταν αυτοί που ήταν οι αίτιοι χθες, θα ήταν αύριο, αυτοί που ήταν τα θύματα χθες.

Δεν έχει καμία σημασία, αν υπήρχε ή δεν υπήρχε αστυνόμευση. Η αστυνόμευση που χρειάζεται για ένα τέτοιο χώρο, είναι αδύνατο να υπάρξει.

Εκείνο που έχει σημασία είναι η άμεση διάλυση των καταυλισμών στα νησιά. Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε δυνατότητα να το κάνει.

Μπορεί να δώσει άσυλο σε όσους πρέπει να δώσει, τα στοιχεία δείχνουν ότι λιγότερο από ένας στους τρεις δικαιούται και να στείλει πίσω τους υπόλοιπους, όπως υποχρεούται να κάνει, με βάση τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας του 2016.

Η διαστροφή των λέξεων και των εννοιών έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της. Δεν είναι ανθρωπισμός η διατήρηση αυτών των στρατοπέδων της ντροπής!

Είναι business.

Και για αυτές τις business, ταλαιπωρούνται άνθρωποι, καταστρέφονται τα νησιά, καταρρακώνεται κάθε έννοια ανθρωπισμού.

Η διαχείριση αυτών των άθλιων καταυλισμών κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ την ημέρα. Ποιος διαχειρίζεται αυτά τα χρήματα; Ποιοι είναι οι προμηθευτές αυτών των καταυλισμών; Ποιοι είναι οι άνθρωποι που εργάζονται για αυτούς τους καταυλισμούς;

Τα σύνορα δεν άνοιξαν τζάμπα! Οι λίρες δεν είναι κάλπικες, η ευαισθησία είναι!

Κάποιοι θέλουν ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες, όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά γιατί η διαχείριση τους αποφέρει έσοδα!