Ο πραγματικός θιγόμενος

«Η συκοφαντία είναι αστικό και ποινικό αδίκημα, δεν δικαιολογείται από κανένα αντιπολιτευτικό μένος», αναφέρουν στην χθεσινή κοινή τους δήλωση ο κ.Δημήτρης Τσίπρας και η κυρία Ζανέτ Τσίπρα.

Προφανώς, έτσι είναι και πολύ σωστά το αναφέρουν, αν και βεβαίως παραλείπουν να πουν σε τι ακριβώς συκοφαντήθηκαν.

Διότι τη μεν ρύθμιση του δανείου την επιβεβαίωσε η τράπεζα, την δε άρση του αξιόποινου για τον κ.Δ.Τσίπρα, επιβεβαίωσε ο δικηγόρος του.

Εκτός αν πρόκειται για παράθεση γενικών αρχών του δικαίου, η οποία όμως δεν δικαιολογεί τη δήλωση τους.

Σύμφωνα πάντοτε με τη δήλωση των δύο αδελφών του πρωθυπουργού, η συκοφαντία «θα αντιμετωπισθεί στα αρμόδια δικαστήρια, όπου κάθε νομοταγής πολίτης μπορεί να προσφύγει».

Κι αυτό είναι απολύτως σωστό! Έτσι γίνεται στα κράτη δικαίου. Απλώς στη δήλωση δεν διευκρινίζεται αν θα καταφύγουν οι «θιγόμενοι», όπως τους αποκαλεί το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού.

«Οι απαντήσεις στην ενορχηστρωμένη επίθεση λάσπης του αρχισυντάκτη των εφημερίδων του κου Μαρινάκη - και παρεμπιπτόντως αρχηγού της ΝΔ - καθώς και της βοηθού του, κας Σπυράκη, θα δοθούν από τους θιγόμενους εκεί που ορίζει ο νόμος, δηλαδή στις αίθουσες των δικαστηρίων».

Αυτό βέβαια είναι και το μείζον ζήτημα. Διότι θιγόμενοι δεν είναι ο κ.,Δημήτρης και η κυρία Ζανέτ Τσίπρα.

Θιγόμενος είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Ας διαψεύσει τουλάχιστον ότι ήξερε ότι η ρύθμιση που ο επί της δικαιοσύνης υπουργός του εισηγήθηκε στη βουλή και με την οποία ήρθη το αξιόποινο συγκεκριμένων πράξεων, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον αδελφό του.

Όπως ο κ.Φίλης είχε διαψεύσει ότι συγκεκριμένη δική του ρύθμιση όταν ήταν υπουργός παιδείας, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τη σύζυγο του πρωθυπουργού.

Θυμίζει τίποτε στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, η περίπτωση του δικηγόρου ενός επιχειρηματία ο οποίος πριν από καμία 30 χρόνια είχε καταδικαστεί γιατί σε συνεργασία με έναν υπουργό, είχε διατυπώσει συγκεκριμένη ρύθμιση με την οποία αθωωνόταν ο επιχειρηματίας- πελάτης του;