Τα δύσοσμα χνώτα του ΣΥΡΙΖΑϊκού καθεστωτισμού

Προχθές ο πρωθυπουργός κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να συζητήσουν με τους μαθητές “ποιοι σήμερα στο όνομα της πατρίδας, θέλουν να σπείρουν τη διχόνοια και το μίσος απέναντι σε γειτονικούς λαούς”.

Επειδή μπορεί κάποιοι να μην καταλάβαιναν αυτό που εννοούσε, αμέσως πριν είχε κατηγορήσει τη ΝΔ «χωρίζει το πολιτικό σκηνικό σε εθνικόφρονες και μειοδότες» .

«Η ιστορία μας να γίνει σχολείο & πυξίδα για να μη ζήσει η χώρα την επανάληψη μιας ακόμα εθνικής τραγωδίας, στο όνομα της εθνικοφροσύνης» , είπε ο πρωθυπουργός, δηλαδή, ουσιαστικά ζήτησε από τους εκπαιδευτικούς να πάρουν μέσα στην τάξη το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στη ΝΔ, δηλαδή το μέρος της κυβέρνησης, απέναντι στην αντιπολίτευση.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Πριν από λίγους μήνες, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, μόλις ανέλαβε, είπε ότι οι δικαστικοί πρέπει να είναι στην ίδια πλευρά με την πολιτική εξουσία στη μάχη κατά της διαφθοράς, η οποία κατά σύμπτωση είναι ταυτόσημη με την αντιπολίτευση:

«Οι βαλίτσες προς κρατικούς αξιωματούχους και πολιτικά κόμματα για την περίοδο 2003-2007 που αποκάλυψε η γερμανική δικαιοσύνη, είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της διαφθοράς» , είχε πει ο πρωθυπουργός.

Πριν από λίγες ημέρες, μάθαμε από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ότι το 2015 ο κ.Τσίπρας φοβόταν ότι ενδεχόμενο Grexit θα έφερνε αναταραχή και ανατροπή του από την αντιπολίτευση.

Ήταν τότε που ο επί της άμυνας υπουργός του, διαβεβαίωνε ότι ο στρατός είναι εδώ για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό.

Η κυβέρνηση ταυτίζει την ύπαρξη της με τον πλήρη υποταγή επί των θεσμικών λειτουργιών του κράτους στις πολιτικές της επιλογές.

Δεν ακούγεται και πολύ δημοκρατικό. Από τις πολιτικές της κινήσεις αναδύεται μια βαριά μυρωδιά καθεστωτισμού.

Δεν δείχνει και πολύ πιθανό. Οι θεσμοί επιβίωσαν και επί ΣΥΡΙΖΑ στην ισχύ του. Είναι πολύ δύσκολο να τους υποτάξει στην ήττα του.