Κυβέρνηση με 2-3 εξωτερικές πολιτικές είναι απλά επικίνδυνη!

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, η εξωτερική πολιτική ασκείται με εσωτερικά κριτήρια. Περίπου σε όλες. Πλην της Ελλάδας, η κυβέρνηση της οποίας έλαβε μία εξαιρετικά αντιδημοφιλή απόφαση να προχωρήσει σε έναν συμβιβασμό, τον οποίο η κοινή γνώμη, ούτε ήθελε, ούτε δείχνει να της απέφερε κάτι.

Αντίθετα για να λυθεί ένα πρόβλημα, η διευθέτηση του οποίου ενδιέφερε μόνο το ΝΑΤΟ, έδωσε ότι είχε και δεν είχε και δεν πήρε τίποτε, παρά μόνο επαίνους για τη συμβολή της στην παγκόσμια ειρήνη και κάτι ψιλά. Προφανώς δεν το έκανε για τη μεταναθάντια αναγνώριση αλλά για τα πρόσκαιρα βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη, που ανακουφίζουν αυτήν για να τρέχουν οι επόμενοι. Και λίγες χιλιάδες ψήφους στη Δυτική Μακεδονία, που μάλλον εξασφαλισμένους τους είχε.

Αυτή η ίδια κυβέρνηση, δείχνει να φωνάζει πάρα πολύ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, σε ότι αφορά στις σχέσεις με την Τουρκία.

Δεν φωνάζει, δείχνει να φωνάζει. Και όχι ολόκληρη, αλλά ένα τμήμα της. Η υπόλοιπη αυτοσυγκρατιέται. Μάλλον η πολιτική συναθροίζεται στο τι θα ψηφίσει η μειονότητα στην Θράκη.

Το να έχει δύο εξωτερικές πολιτικές μία κυβέρνηση είναι τραγικό. Το να μην καμία είναι επικίνδυνο.

Το να εξαρτά τις επιλογές που μακροπρόθεσμα δημιουργούν προηγούμενα στην εξωτερική πολιτική από το πόσες ψήφους θα αφήσουν στις επόμενες εκλογές, είναι απλώς τραγικά επικίνδυνο.

Το να συγκαλεί Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για να ακυρώνει τις μεγαλοστομίες που ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ είπε διπλά στον Υπουργό Άμυνας, είναι απλώς βαθιά ανησυχητικό.