Τσίπρας χωρίς συνεταίρους, Τσίπρας χωρίς άλλοθι

Η χθεσινή απομάκρυνση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση αποτελεί το τελευταίο βήμα μιας σειράς στο πλαίσιο της οποίας, ένας νεαρός που ορίστηκε πρόεδρος σε ένα μικρό κόμμα της αριστεράς, έγινε μονοκράτορας στον χώρο του.

Σε όλη αυτή την πορεία από το 2007 μέχρι σήμερα, ο κ.Τσίπρας υφίστατο κάποιου είδους επιτροπεία, είχε κάποιου είδους συνεταίρους. Από τον κ.Αλαβάνο στην αρχή που τον είχε αναδείξει, από τον κ.Κουβέλη στη συνέχεια, που ήθελε πιο ευρωπαϊκή πολιτική στον ΣΥΡΙΖΑ, από τον κ.Λαφαζάνη στη συνέχεια που ήθελε πιο αριστερό ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον κ.Καμμένο στο τέλος που ήθελε πιο δεξιά πολιτική.

Από όλους αυτούς απαλλάχτηκε με διάφορες διαδικασίες, στις οποίες έβαλε διλήμματα καοι κέρδισε. Τώρα πλέον δεν έχει συνεταίρους. Μαζί με τους συνεταίρους όμως δεν έχει πλέον και κανένα άλλοθι που να του δένει τα χέρια και να μην μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική που θέλει.

Το ζήτημα είναι πια πολιτική θέλει. Διότι μέχρι στιγμής, προτιμά απλώς τις καθυστερήσεις.

Τώρα πλέον δεν έχει υποχρεώσεις να κρατά ισορροπίες με ισότιμους εταίρους.

Τώρα πλέον είναι αυτός και ο εαυτός του.