Τι μας φταίν οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι...

Σύμφωνα με μία κρατούσα επαρκώς απαξιωτική άποψη, οι βουλευτές που επέλεξαν να στοιχηθούν με την κυβέρνηση, εγκαταλείποντας τα κόμματα τους στη ψήφο εμπιστοσύνης, πήραν ανταλλάγματα.

Ευλόγως μπορεί να συναχθεί ότι αυτοί που εξέταζαν το ενδεχόμενο να πάνε στην κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά δεν πήγαν, δεν πήραν ανταλλάγματα ή τους προσφέρθηκαν λιγότερα ανταλλάγματα από αυτά που προσδοκούσαν.

Σύμφωνα με μία άλλη κρατούσα -εξ ίσου απαξιωτική- άποψη, οι βουλευτές είναι άβουλοι εκτελεστές της βούλησης του αρχηγού του κόμματος.

Κοινώς δηλαδή, είτε πάνε, είτε δεν πάνε κόντρα στις απόψεις των κομμάτων τους οι βουλευτές, χαμένοι είναι.

Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό και δεν αφορά κανένα βουλευτή συγκεκριμένα. Είναι όμως ένα εξαιρετικά σοβαρό θεσμικό πρόβλημα, το οποίο συναρτάται με το επίπεδο του κοινοβουλευτισμού, το εκλογικό σύστημα και άλλα παρόμοια ζητήματα.

Όσο δεν αλλάζει η διαδικασία της επιλογής της αντιπροσώπευσης, τέτοιους βουλευτές θα παράγει. Ακόμη κι όταν μπαίνουν στη βουλή με τεράστια προσωπικά εφόδια.