Πόσοι και ποιοι μπορούν να "γαργαλήσουν" έναν πρωθυπουργό;

Ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα του πρωθυπουργού στις δημοσκοπήσεις, είναι ότι αμφισβητείται σοβαρά η ειλικρίνεια του.

Έχει περάσει στην κοινή γνώμη η άποψη ότι δεν λέει αλήθεια. Κάποιες φορές τον αδικεί. Για παράδειγμα την βδομάδα πριν το δημοψήφισμα του 2015 έλεγε ότι δεν τίθεται εν αμφιβόλω η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απεδείχθη ότι ήταν έτσι. Απλώς το πληρώσαμε ακριβά. Αλλά αν δεν ήταν να αμφισβητηθεί η συμμετοχή στην ΕΕ, τότε γιατί έκανε το δημοψήφισμα; Αναπάντητο ερώτημα για τον ιστορικό του μέλλοντος.

Αυτός είναι ο λόγος Τσίπρα. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι θέλει.

Χθες είπε ότι πολλοί τον έχουν 'γαργαλήσει' να κάνουμε εθνικές εκλογές την ίδια μέρα”, αλλά αυτός αντιστέκεται “και δεν θα γίνει αυτό".

Αν ο αναλυτής μείνει στο “γαργαλήσει”, δεν παίρνει ιδιαίτερα σοβαρά την πρόταση. Αν μείνει στο “αντιστέκομαι”, μάλλον θα εκλάβει ότι γαργάλημα, είναι πίεση.

Αν κρίνει ότι το “αντιστέκομαι” είναι σε ενεστώτα, καταλαβαίνει ότι ο γύρος των πιέσεων δεν τελείωσε, αλλά έτσι δεν εξηγείται το “και δεν θα γίνει αυτό".

Κι αν μείνει στο ότι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, οι πρωθυπουργοί είναι πολύ ισχυροί θεσμικά, τότε κατανοεί ότι η επιμονή στη συζήτηση του θέματος, δεν μπορεί να γίνεται παρά τη θέληση του διότι αλλιώς θα έκοβε τη συζήτηση. Τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται από ευγένεια. Και μάλιστα με “πολλους”. Αν οι “πολλοί” δεν είναι ούτε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, ή την κοινοβουλευτική ομάδα, στις οποίες δεν μάθαμε να έγινε σχετική συζήτηση, με πόσους πολλούς προλαβαίνει και μιλάει ο πρωθυπουργός, που ως πρωθυπουργός, έχει λογικά, βεβαρημένο πρόγραμμα;

Και οι πολλοί δεν μπορεί να είναι εξαιρετικά τυχαία πρόσωπα, για να μπορούν να πιέζουν, έστω να “γαργαλούν” έναν πρωθυπουργό. Είναι πρόσωπα που νομίζουν ότι μπορούν να τον επηρεάζουν.

Είναι τόσοι πολλοί αυτοί;

Πάντως η συζήτηση για το ενδεχόμενο εκλογών τον Μάιο, είναι επιλογή Τσίπρα.