Ο Τσίπρας, ο Μάρξ και η φάρσα της ιστορίας

Η ανησυχία των Βρυξελλών μετά τις παροχές του κ.Τσίπρα, είναι δύσκολο να προκαλέσει έκπληξη.

Ο κ.Τσίπρας κατάφερε να κοιμίσει τους εταίρους δίνοντας την εικόνα του καλού και υπάκουου συνομιλητή για να τους χρησιμοποιεί σε βάρος της εσωτερικής αντιπολίτευσης.

Τώρα αφήνει να εννοηθεί ότι μέσα του ξυπνάει το αντιμνημονιακό τέρας που είχε κρυμμένο για να το χρησιμοποιήσει πάλι σε βάρος της δικής του αντιπολίτευσης.

Προφανώς στο Μέγαρο Μαξίμου θεώρησαν ότι η υπόθεση είναι win win. Αν αντιδράσουν οι εταίροι, ο κ.Τσίπρας θα ισχυρίζεται ότι δεν τον αφήνουν να κάνει παροχές και συγκρούεται μαζί τους για να τα δώσει. Αν δεν αντιδράσουν, θα τα δώσει θριαμβευτής.

Άλλωστε οι ευρωπαϊκές διαδικασίες είναι πολύ χρονοβόρες για να υπάρξουν αντιδράσεις στις επόμενες 13 ημέρες μέχρι τις ευρωεκλογές. Αν δε ακολουθήσουν εθνικές εκλογές, οι αντιδράσεις θα είναι ακόμη λιγότερες.

Ο κ.Τσίπρας επιστρέφει στην εποχή της εχθροπάθειας ως πηγή έμπνευσης και συσπείρωσης των οπαδών του, όπως έκανε από τότε που έγινε αρχηγός της αντιπολίτευσης. Πρόκειται περί του ιδιου Τσίπρα, ο οποίος πριν λίγο καιρό διαβεβαίωνε οτι η Μέρκελ θα μαλώσει τον Μητσοτάκη επειδή δεν υπερψηφίζει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Τώρα ξαναστήνει το αφήγημα του γαλατικού χωριού το οποίο υπονομεύεται από  τον νεοφιλευθερο Μητσοτάκη και έξω πολιορκείται από τη νεοφιλελεύθερη Μέρκελ, η οποία προσφάτως τπου έκανε δώρο την ακύρωση της μείωσης των συντάξεων. 

Μόνο που η επανάληψη της ιστορίας, συνήθως είναι φάρσα.

Το έχει πει και ο Μάρξ...