Ανάμεσα στο κέντρο και στο γκέτο

H δημιουργία κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών υπήρξε ανέκαθεν ένα ταμπού για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Όχι ότι δεν υπήρξαν παλιά, αλλά η ίδρυση τους και μόνο, αντιμετωπιζόταν ενοχικά. Τουλάχιστον από τις συντηρητικές παρατάξεις που δέχονταν το πολιτικό bullying της αριστεράς.

Με γνωστοτερο παράδειγμα την Αμυγδαλέζα που ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε κάθε φορά που χαλούσε ενα aircondtion, άλλα μέσα υπήρχαν και όπλα 

Το κρίσιμο στη νέα προσπάθεια, που αποφασίστηκε χθες μετά από τη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, δεν είναι ούτε το κλειστό ούτε το κέντρο.

Είναι το κατά πόσο μπορούν να είναι προαναχωρησιακά.

Δηλαδή, οι άνθρωποι που φιλοξενούνται εκεί, πολυ σύντομα με ταχείες αλλά αδιάβλητες διαδικασίες είτε να πηγαίνουν στα σπίτια τους, είτε να παίρνουν το καθεστώς του ασύλου.

Αλλιώς δεν είναι κέντρα, θα είναι γκέτο.