Το πολιτικό λιντσάρισμα της επένδυσης στις Σκουριές

Το λιντσάρισμα μιας επένδυσης

Η χθεσινή καταδίκη του πρώην Υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου για την προτροπή του στους οπαδούς τους να “λιντσάρουν τον Πάχτα”, φαντάζει απολύτως φυσιολογική.

Δεν υπάρχει κανένα μέρος του κόσμου, κανένα νομικό και πολιτικό σύστημα, που η προτροπή σε βία να θεωρείται κοινωνικά αποδεκτή και να μην τιμωρείται. Πολυ δε περισσότερο, όταν πρόκειται για επίλυση πολιτικών διαφορών.

Παρόλα αυτά ο κ.Καμμένος απόλαυσε μία πενταετία ατιμωρησίας. Και ακόμη περισσότερο, είχε και μία πρωτόδικη αθώωση, μόλις δύο ημέρες μετά την αθώωση του πρώην μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, ο οποίος είχε προτρέψει σε βία κατά των ομοφυλόφιλων.

Η σύμπτωση δύο ελληνικών δικαστηρίων στην αθώωση εγκαλουμένων για προτροπή σε βία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά δεν είναι το μείζον θέμα.

Το μείζον θέμα είναι ότι ο κ.Καμμένος είχε καταλογίσει στον κ.Παχτα ότι προωθεί τα συμφέροντα της εταιρείας που κάνει την εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική.

Προφανώς ο κ.Καμμένος θεωρεί ότι η εταιρεία θα είχε όφελος από την εξόρυξη χρυσού.

Είναι καιρός η νέα κυβέρνηση να απαντήσει ποιός θα είχε όφελος αν η εταιρεία δεν έκανε την εξόρυξη του χρυσού.

Διότι η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε με εξαιρετική συνέπεια να μην προχωρήσει η εξόρυξη.

Είναι καιρός να μάθουμε: Μόνο το περιβάλλον ένοιαζε τον συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και υπερασπιζόταν με τόσο πάθος τη ματαίωση της επένδυσης;

Ανταγωνιστές δεν είχε η εταιρεία;

Τι όπλισε τον κ.Καμμένο με τόσο πάθος;