Η αντιπολίτευση επιζητά μια νίκη με κόστος την χώρα
Η Ελλάδα σήμερα βιώνει για τρίτη φορά εφέτος την Πρωτομαγιά.
Την βίωσε ως Σάββατο αργίας πενθημέρου,, ως Τρίτη αργίας εκ μεταφορας και σήμερα ως απεργία χωρίς να είναι βέβαιο ποιοι είναι οι απεργοί.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θέλουν να προασπίσουν δικαιώματα που θεωρούν ότι θα θιγουν από τις ρυθμίσεις του νέου νόμου, το περιεχόμενο του οποίου δεν γνωριζουν.
Εμφανιζονται βέβαιοι ότι οποία αλλαγή γίνει, θα είναι προς το χειρότερο, χωρίς να υποστηρίζουν καν ότι αυτό που υπάρχει σήμερα είναι ότι καλύτερο.
Το βιώσαμε και στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση, που απετράπη μεν, αλλά το σύστημα που την απέτρεψε, κατέρρευσε με πάταγο και έφερε μνημόνια.
Η Ελλάδα εχει ιστορικα τις πιο συντηρητικες αντιπολιτεύσεις που προτιμούν να συνδιαλεγονται με το παρόν και να αδιαφορούν για το μέλλον με τη βεβαιότητα ότι δεν θα είναι παρούσες όταν έλθει.
Η κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ούτε καλές, ούτε κακές. Είναι απαραίτητες.
Όποιος θέλει το παλιό, θα πρέπει να εξηγήσει ποιος θα το συντηρήσει και ποιος θα πληρώσει το κόστος.
Αλλά το ζήτημα με την αξιωματική αντιπολίτευση είναι οτι το μόνο που θέλει να υποστεί η κυβέρνηση μια ήττα.
Το επιδιωκει ανεπιτυχώς εδώ και μήνες και συμμαχεί με όποιον η ίδια νομίζει ότι μπορεί να το καταφέρει.
Δυστυχώς για αυτήν, πληρώνει το ότι έχει κάνει λάθος σε όλα τα πονταρίσματα.
Δυστυχεστερα το πληρώνει και η χώρα.
