Κανόνες ασύλου απευθείας από τα social media

Ένα μείζον θέμα δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες με έναν μαθητή από τη Γουινέα του οποίου την αίτηση για άσυλο, απέρριψε η αρμόδια πρωτοβάθμια επιτροπή. 

Ο μαθητής, ο οποίος είναι χωρίς οικογένεια στην Ελλάδα, όπου ήλθε ασυνόδευτος, φέρεται από δηλώσεις ανθρώπων που τον γνωρίζουν να ανταποκρίνεται έως ένα βαθμό, στα σχολικά του καθήκοντα και να απολαμβάνει της εκτίμησης της κοινότητας στην οποία ανήκει.

Προφανώς αυτά δεν επαρκούν για την χορήγηση ασύλου. Διότι η αίτηση του εκριθη βάσει του Διεθνούς Δικαίου και της κείμενης νομοθεσίας για πολίτες τριτων χώρων που ζητούν άσυλο. Και απορρίφθηκε. 

Προφανώς νομίμως διότι αλλιώς όλο και κάποιος θα κατηγορούσε την επιτροπή ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά της. 

Άλλα αυτό που προκύπτει ότι της καταλογίζεται είναι ότι δεν υπήρξε αρκετα ευέλικτη που να παρακάμψει το πλαίσιο που δεν επέτρεπε την παροχή ασύλου.

Αφου το πλαίσιο δεν το επέτρεπε, τι φταίει η επιτροπή που δεν του το χορήγησε;

Να έκανε υπέρβαση;

Γιατί κανείς δεν προτείνει να αλλάξει το πλαίσιο της επιτροπής για να συμπεριλαμβάνει τις περιπτώσεις, όπως του μαθητή από τη Γουινέα;

Μα τι θέλουν επιτέλους;

Μια κοινωνία, ένα κρατος στο οποίο οι κανόνες θα εφαρμόζονται ανά περίπτωση ανάλογα με το ποιος επιασε πρώτος μετερίζι στα social media;

Διότι είναι τα ίδια social media που έξω φρενών αναρωτιούνται πώς πήρε άσυλο ο α ή ο β που είχε υποβάλλει αίτημα και μετά βρέθηκε να έχει εκμεταλλευτεί την καλοπροαίρετη διάθεση του ελληνικού κράτους να τον φιλοξενήσει.

Οποίος νομίζει ότι η διάταξη πρέπει να αλλάξει, ας προτείνει τη νέα διατύπωση μέχρι την Τετάρτη 30 Μαρτίου που εκδικάζεται η αίτηση στην Επιτροπή Προσφυγών!