Το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη - Free Sunday
Το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Στο μικρό νεκροταφείο του Αργουλιδέ Χανίων, σε έναν λιτό τάφο δίπλα στην πολυαγαπημένη του Μαρίκα, αναπαύεται από το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 99 του χρόνια τα ξημερώματα της περασμένης Δευτέρας. Η οικογένεια του μεγάλου πολιτικού γνωστοποίησε το θλιβερό γεγονός με μια λιτή ανακοίνωση: «Σήμερα στη 01:00 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν».
 

Συγκίνηση και πολιτικός πολιτισμός

Η απώλεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη σηματοδοτεί το τέλος μιας πολιτικής εποχής στη χώρα, κάτι που αναγνωρίστηκε απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο, ο οποίος σύσσωμος απέτισε το ύστατο χαίρε στον πρώην πρωθυπουργό και επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ κατά την εξόδιο ακολουθία στη Μητρόπολη Αθηνών. Εκεί, φίλοι και πολιτικοί αντίπαλοι αποχαιρέτησαν με σεβασμό και συγκίνηση έναν πολιτικό που με την παρουσία του σφράγισε την Ιστορία της χώρας για διάστημα 50 χρόνων και που ακόμα και μετά την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική, το 2004, οι παρεμβάσεις του είχαν βαρύνουσα σημασία. Άλλωστε ο ίδιος μέχρι την τελευταία στιγμή παρακολουθούσε με έντονο ενδιαφέρον τις εξελίξεις και παρά τις δυσκολίες, όπως αποκάλυψε συντετριμμένη η κόρη του και βουλευτής της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη στον συγκινησιακά φορτισμένο επικήδειο λόγο που εκφώνησε στον ναό της Αγίας Μαγδαληνής στα Χανιά, ήταν αισιόδοξος για την Ελλάδα και τους Έλληνες. 
 

Η παρακαταθήκη 

Μπορεί εν ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης να είχε δεχτεί κριτική για κάποιες πολιτικές επιλογές του, ωστόσο, όπως υπογράμμισε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος αποτίνοντας φόρο τιμής στον φίλο του, η πολιτική παρακαταθήκη που αφήνει είναι μεγάλη και σημαντική. Συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε σε τέσσερα σημεία της πολιτικής κληρονομιάς του μεγάλου εκλιπόντος:
  • Η υπεράσπιση της δημοκρατίας. Αντίθετος σε κάθε είδους δυνάστη, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πίστευε ότι η στήριξή της είναι στάση ζωής.
  • Η αφοσίωση που ο πρώην πρωθυπουργός επέδειξε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. «Ίσως ο τελευταίος κορυφαίος κοινοβουλευτικός άνθρωπος» είπε για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο Προκόπης Παυλόπουλος. Και θυμήθηκε τότε που αγόρευε στο Κοινοβούλιο, πάντα χωρίς στόμφο.
  • Η πίστη στο ευρωπαϊκό ιδεώδες. Ιδίως μετά τη Μεταπολίτευση, ο πρώην πρωθυπουργός δραστηριοποιήθηκε ώστε η πορεία της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη να είναι νομοτελειακή και για τον σκοπό αυτόν συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
  • Τέταρτη παρακαταθήκη, πιο σημαντική και κρίσιμη σήμερα, σύμφωνα με την αξιολόγηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η ενότητα και η ομόνοια. «Ήξερε, καλύτερα από τον καθέναν, το τίμημα του διχασμού» είπε ο κ. Παυλόπουλος.
 

«Να λέμε την αλήθεια»

Από την πλευρά του, ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε στον επικήδειό του να «συμπυκνώσει» την ιδεολογική και πολιτική πυξίδα του πατέρα του, λέγοντας ότι «η πολιτική σου παρακαταθήκη είναι αειθαλής, όπως, εξάλλου, αειθαλής υπήρξες κι εσύ. Και το παράδειγμά σου είναι οδηγός για όλους μας. Να λέμε την αλήθεια και να μην κολακεύουμε τον λαό. Να σεβόμαστε τη δημοκρατία και τους κανόνες της. Και ειδικά το Κοινοβούλιο, το οποίο τόσο πολύ αγάπησες. Να επιδιώκουμε την ενότητα και όχι τον διχασμό. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης. Απλές κουβέντες που ενσταλάχθηκαν μέσα σου στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής, μιας ζωής πολυκύμαντης και συναρπαστικής».

Τόνισε, δε, σε έναν συγκινησιακά φορτισμένο επικήδειο, ότι «σε ικανοποιούσε και σε στενοχωρούσε ταυτόχρονα που ήσουν μπροστά από την εποχή σου και που δικαιώθηκες εν ζωή. Σε ικανοποιούσε, αλλά δεν σου αρκούσε. Και δεν σου αρκούσε όχι γιατί ήσουν ματαιόδοξος, το αντίθετο. Αλλά γιατί ήξερες ότι το κακό, το οποίο πάλεψες μια ζωή, είναι πάντα ζωντανό. Ο λαϊκισμός, ο φθόνος, η μισαλλοδοξία, ο διχασμός, παραμένουν, δυστυχώς, θλιβεροί συνοδοιπόροι της ιστορικής μας διαδρομής. Και τώρα, στη δική μας γενιά περνά το χρέος να αντιμετωπίσουμε τον λαϊκισμό, τον φθόνο, τη μισαλλοδοξία, τον διχασμό».