6 Μύθοι για την Ελληνική Επανάσταση του 1821
1. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί στη μετέπειτα ελληνική επικράτεια. Οι Οθωμανοί, εφόσον οι υπόδουλοι λαοί κατέβαλλαν κανονικά τους φόρους που τους αναλογούσαν, δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Οι μαζικοί εξισλαμισμοί που παρατηρούνται στα Βαλκάνια (Βοσνία, Αλβανία κ.λπ.) έγιναν, κατά κανόνα, με τη θέληση εκείνων που αλλαξοπίστησαν, και ειδικότερα με σκοπό να έχουν καλύτερες σχέσεις με τον κατακτητή και να συμμετέχουν από καλύτερη θέση στη νομή και άσκηση της εξουσίας.
2. H επάνδρωση των Γενιτσάρων, από ένα χρονικό σημείο και έπειτα τουλάχιστον, δεν γινόταν βιαίως, μέσω «παιδομαζώματος». Αντίθετα μάλιστα, όσο το σώμα αυτό αποκτούσε εξέχουσα θέση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρκετοί γονείς προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τη «σταδιοδρομία» των παιδιών τους μέσω της κατάταξής τους στους Γενίτσαρους.
3. Ουδέποτε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε - ή συνέτρεχε λόγος να υπάρξει - «κρυφό σχολειό», όπως τουλάχιστον αυτό έχει καταγραφεί στο εθνικό συλλογικό ασυνείδητο. Οποιος ήθελε μπορούσε να μάθει ελληνικά, σερβικά, βουλγαρικά κ.ο.κ. χωρίς να παρενοχλείται από τους κατακτητές, οι οποίοι - επαναλαμβάνω - ενδιαφέρονταν πρωτίστως, αν όχι σχεδόν αποκλειστικά, για την ομαλή καταβολή των κάθε είδους φόρων προς τον σουλτάνο.
4. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έγινε θρυλικός για την ύψωση του λαβάρου της μονής της Αγίας Λαύρας, δίκην επαναστατικής σημαίας, την 25η Μαρτίου 1821. Αυτό όμως δεν είναι παρά ένας εθνικός μύθος, αφού ακόμη και ο ίδιος στα απομνημονεύματά του δεν αναφέρει τίποτα γι’ αυτό. Και μάλλον θα ήταν δύσκολο να ξεχάσει μια τέτοια μέρα. Στην πραγματικότητα, στην Αγία Λαύρα έγινε στις 10 ή στις 13 Μαρτίου, μια σημαντική σύσκεψη των προκρίτων και των αρχιερέων που είχαν αρνηθεί να μεταβούν στην Τριπολιτσά και να δηλώσουν την πίστη τους στην σουλτανική εξουσία. Οι ηγέτες των υπόδουλων ήθελαν να συζητήσουν τις επόμενες κινήσεις τους...
Από τα Καλάβρυτα στάλθηκε μήνυμα στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με ημερομηνία 19 Μαρτίου, το οποίο κωδικοποιημένα ανέφερε: «Εξοχώτατε Α. Μ. Χθές ετελέσθη το στεφάνωμα και έστω εις γνώσιν Σας. Καλάβρυτα τη 19 Μαρτίου 1821. Νικόλαος Χριστοδούλου Σολιώτης. Α. Σκαλτσάς». Οι μελετητές θεωρούν ότι η λέξη «στεφάνωμα» σήμαινε πως κηρύχθηκε η Επανάσταση. Το πιο πιθανό είναι ότι η Επανάσταση δεν κηρύχθηκε στις 17 (ή στις 18 Μαρτίου) στην Αγία Λαύρα. Άλλωστε μια από τις αποφάσεις της σύσκεψης ήταν να στείλουν μήνυμα στον Σουλτάνο και να τον βεβαιώνουν ότι δε θα γίνει επανάσταση, αλλά στην Τρίπολη δεν πήγαν επειδή φοβόντουσαν τις ψεύτικες καταγγελίες που έγιναν σε βάρος τους. Σκοπός του μηνύματος ήταν να κερδίσουν χρόνο, καθώς ταυτόχρονα αποφασίστηκε η μετάβασή στις επαρχίες τους και η έναρξη μυστικής στρατολόγησης. Πιθανότατα στη σύσκεψη να ορίστηκε και η ημερομηνία της έναρξης του Αγώνα, με λιγότερο πιθανή την 25η Μαρτίου καθώς δεν είχαν τελειώσει οι απαραίτητες προετοιμασίες. Κάτι τέτοιο όμως δεν επιβεβαιώνεται...
Από τους Έλληνες αγωνιστές μόνο ο Κανέλλος Δεληγιάννης αναφέρει στα απομνημονεύματά του ότι από την Αγία Λαύρα ξεκίνησε η Επανάσταση, στις 23 Μαρτίου. Ο Γάλλος ιστορικός Πουκεβίλ, που έγραψε την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, περιγράφει με εντελώς φανταστικές λεπτομέρειες τη δοξολογία που τελέστηκε στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, τον λόγο που εκφώνησε ο Γερμανός κ.α. Ο θρύλος αυτός διαδόθηκε ευρύτατα σε ολόκληρη την Ελλάδα και έτυχε καθολικής αποδοχής καθώς συνέδεε δύο μεγάλα ιδανικά, της ελευθερίας του έθνους και της ορθοδοξίας. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Γερμανός την 25η Μαρτίου όρκισε τους αγωνιστές στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα και όχι στην Αγία Λαύρα. Το λάβαρο της μονής χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα ως επαναστατική σημαία από τους Καλαβρυτινούς αγωνιστές στις 21 Μαρτίου....
5. Είναι αλήθεια ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε', με κείμενό του, αφόρισε την Επανάσταση. Είναι γραπτό κείμενο και δεν αμφισβητείται. Ωστόσο, ο λόγος που το έκανε δεν είναι ξεκάθαρος. Άλλοι θεωρούν ότι το έπραξε επειδή ο ίδιος πάντα έτσι δρούσε, άλλοι υποστηρίζουν ότι το έκανε από σωφροσύνη για να προστατεύσει τους Έλληνες από τις μαζικές σφαγές στις οποίες προέβη ο σουλτάνος στην Κωνσταντινούπολη και αλλού, λόγω της έναρξης της Επανάστασης.Όποιος και να είναι ο λόγος, δεν θα τον μάθουμε ποτέ. Βέβαια, πέρα από τον αφορισμό του Πατριάρχη, δεκάδες ιερείς και Επίσκοποι ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας , και όταν η Επανάσταση περιορίστηκε στην Πελοπόννησο στην Στερεά Ελλάδα και στα νησιά, οι ιερωμένοι είχαν σημαντικό ρόλο.
6. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης υπήρξαν δυο γύροι εμφυλίου πολέμου, το 1824 και 1825, στους οποίους συμμετείχαν οι μεγάλες προσωπικότητες της Επανάστασης χωρισμένες σε ομάδες διεκδίκησης της εξουσίας. Κεντρικό πρόσωπο στα τεκταινόμενα υπήρξε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος και, εξ αυτού, φυλακίστηκε στην Ύδρα. Τον Οκτώβριο του 1827 οι στόλοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας παρενέβησαν με την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, διαφορετικά η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά καθώς, λόγω του Εμφυλίου πολέμου, είχε ηττηθεί σε όλα τα μέτωπα από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά που κατέφθασε από την Αίγυπτο στις αρχές του 1825.
Βαρύ σημείο της Ιστορίας του '21 είναι ότι δεν κατάφεραν οι Έλληνες να δημιουργήσουν έναν τακτικό εθνικό στρατό που θα λειτουργούσε υπό μια διοίκηση και μια κυβέρνηση. Παρά τα αποτελέσματα των Εθνοσυνελεύσεων και τις κυβερνήσεις που εκλέγονταν σε αυτές, υπήρχαν πολλές εστίες παράλληλης εξουσίας καθώς συνέχιζαν να δρουν πολυάριθμες ένοπλες ομάδες που δημιουργούσαν πεδίο έντασης και διάλυσης. Το αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων ήταν η εγκατάλειψη του αγώνα της απελευθέρωσης, η κατασπατάληση σημαντικών πόρων και κυρίως η νικηφόρα προέλαση των στρατευμάτων του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, στο Μεσολόγγι, στην Αθήνα. Μέσα στο κλίμα της προέλασης του Ιμπραήμ, το 1825 σχεδόν όλοι οι ιθύνοντες του τόπου «απέθεσαν εγγράφως το μέλλον της Ελλάδος, στα χέρια της Αγγλίας». Αυτή είναι η λεγόμενη «Αίτηση Προστασίας».
