Ελένη Χατζηγεωργίου: «Στους μύθους της δημιουργίας πάντα το τίποτα γίνεται κάτι» - Free Sunday
Ελένη Χατζηγεωργίου: «Στους μύθους της δημιουργίας πάντα το τίποτα γίνεται κάτι»

Ελένη Χατζηγεωργίου: «Στους μύθους της δημιουργίας πάντα το τίποτα γίνεται κάτι»

Οι επτά ημέρες δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο θέατρο και συγκεκριμένα στη σκηνή του Bios.

Πρόκειται για την παράσταση «In A Gadda Da Vida», μία performance του σκηνοθέτη Δημήτρη Τσιάμη και της χορογράφου Ελένης Χατζηγεωργίου μέσω της οποίας παρουσιάζονται τα επτά στάδια της δημιουργίας του κόσμου σε αντιστοιχία με τα στάδια δημιουργίας ενός καλλιτεχνικού έργου.

Η Ελένη Χατζηγεωργίου μίλησε μεταξύ άλλων στο freesunday.gr για τον μύθο, την πραγματικότητα την δημιουργία και τον τρόπο που παρουσιάζονται στη σκηνή.

chatzigeorgiou

Πώς προέκυψε η ιδέα να μεταφέρετε στη σκηνή τις «Επτά Ημέρες Δημιουργίας»;

Η ιδέα προτάθηκε από το σκηνοθέτη Δημήτρη Τσιάμη διότι ο συγκεκριμένος μύθος περιγράφει τη διαδρομή από το Χάος στη γέννηση της Ζωής, κάτι που σε συμβολικό επίπεδο το έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα. Επίσης, η επιλογή αυτή εξυπηρετεί την από κοινού μας έρευνα σε ό,τι αφορά την τελετουργία στις παραστατικές τέχνες, καθώς πρόκειται για μία αφήγηση με απλή, καθαρή δομή, αρχετυπικές εικόνες, ρυθμό και επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Θεωρήσαμε εξαιρετικά ενδιαφέρον να μελετήσουμε εις βάθος τα πολλαπλά επίπεδα εννόησης του μύθου αυτού και να μεταφέρουμε στη σκηνή τη διαδικασία δημιουργίας και εξέλιξης της ζωής ως μια τελετουργία επαναπροσδιορισμού της φύσης του ανθρώπου και ανάδειξης της δημιουργικότητάς του.

Με ποιον τρόπο αφηγείστε τις επτά ημέρες δημιουργίας του κόσμου;

Ένας μύθος αποκτά άλλη διάσταση όταν γίνεται πράξη, όταν ο άνθρωπος συναντά και συνδιαλέγεται με τα σύμβολα και επιτρέπει σε αυτά να αντηχήσουν στο Είναι του, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η διαδικασία βιωματικής εμπλοκής μας με τον μύθο γέννησε το λόγο και το κείμενο, τη χρήση του σώματος και του χορού ως φορέα μηνυμάτων, καθώς και την ανάγκη της χρήσης εικόνας (video design) και μουσικής ειδικά σχεδιασμένα για τη λειτουργία της παράστασης, προκειμένου όλα τα μέσα αυτά να προσκαλέσουν το θεατή σε μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εμπειρία θέασης.

Ποια είναι η θέση του τελετουργικού δρώμενου στη σύγχρονη τέχνη;

Στην σύγχρονη τέχνη, η χρήση τελετουργικών στοιχείων καλεί τον καλλιτέχνη-Άνθρωπο να μπει σε μια διαδικασία αποδόμησης των «δεδομένων» του μοτίβων, να συνδεθεί με τον πυρήνα της ύπαρξής του μέσα από τα σύμβολα του μύθου και να ανασυνθέσει το νέο υλικό που προκύπτει. Με λίγα λόγια, θέτει ως κύριο ζητούμενο την υπέρβαση και μεταμόρφωση του καλλιτέχνη προκειμένου να μπορεί να μιλήσει για το «Άλλο», την Τέχνη και τον Άνθρωπο. Η διαδικασία αυτή αποτελεί μια πολύ ουσιαστική έρευνα προσωπικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής εξέλιξης.

chatzigeorgiou 1

Πώς συνδέεται ο μύθος με την πραγματικότητα;

Ο συγκεκριμένος κοσμογονικός μύθος ξεκινάει από το πρωταρχικό χάος και αφηγείται σταδιακά τη γέννηση των πρώτων στοιχείων (γη-ουρανός), του πνεύματος (φως), του χώρου και του χρόνου, των πρώτων μορφών ζωής και τελικά, μέσα από όλα αυτά, της δημιουργίας του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα φωτίζει τα στάδια της διαδικασίας που περνάει ο άνθρωπος σε οποιαδήποτε μετάβαση της ζωής του, είτε αυτή είναι η ενηλικίωση, η επίλυση μιας κρίσης, η διαδικασία δημιουργίας μιας νέας κατάστασης ή ενός καλλιτεχνικού έργου.

Ποια ήταν η σχέση των ανθρώπων με τους μύθους της κοσμογονίας στην αρχαία θρησκευτική αντίληψη;

Ο κοσμογονικός μύθος είναι μια ιστορία που περιγράφει την απαρχή του σύμπαντος ως πράξη δημιουργίας ενός υπέρτατου Όντος. Καλύπτει επομένως ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, τη βασική ανάγκη του ανθρώπου να δώσει νόημα στο θαύμα της ζωής και να ενωθεί με το Άγνωστο, το Θείο, αυτό που τον ξεπερνά. Όλοι οι πολιτισμοί έχουν τους δικούς τους κοσμογονικούς μύθους όπου, ακόμα και αν οι αφηγήσεις διαφοροποιούνται ανάλογα με την ιστορική περίοδο και τις εκάστοτε κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις, ερμηνεύουν το ίδιο κεντρικό αρχέτυπο. Στους μύθους της δημιουργίας πάντα το τίποτα γίνεται κάτι, το χάος γίνεται κόσμος που μπαίνει σε τάξη από τον Λόγο -τη δύναμη που διευθετεί το σύμπαν. Στον αρχαίο κόσμο, ο σκοπός των κοσμογονικών μύθων δεν ήταν πληροφοριακός αλλά θεραπευτικός. Οι άνθρωποι άκουγαν την απαγγελία ενός κοσμογονικού μύθου όταν αντιμετώπιζαν μια επερχόμενη καταστροφή, όταν ήθελαν να δώσουν τέλος σε μία σύγκρουση ή να θεραπεύσουν κάποιον άρρωστο στην κοινότητά τους.

Στην Ελλάδα η τέχνη της «performance» έχει κερδίσει το κοινό;

Θεωρώ ότι το κοινό στην Ελλάδα σήμερα έχει εξοικειωθεί αρκετά με τέτοιου είδους παραστάσεις που πολλές φορές μάλιστα προσφέρουν έντονες συλλογικές εμπειρίες και παρέχουν το χώρο στο θεατή να νοηματοδοτήσει με περισσότερη ελευθερία αυτό που βίωσε. Πιστεύω ότι όταν μια performance ξαναφωτίζει και τα τελετουργικά στοιχεία που είναι εγγενή στη φύση του ανθρώπου, όπως π.χ το παιχνίδι, το ρυθμό, το χορό, τότε μπορεί να καταφέρει να δονήσει τον θεατή και να τον οδηγήσει σε πραγματική μέθεξη.

In A Gadda Da Vida [Επτά Ημέρες Δημιουργίας]
Σκηνοθεσία-Κείμενο: Δημήτρης Τσιάμης
Χορογραφία: Ελένη Χατζηγεωργίου
Video Design: Ερατώ Τζαβάρα
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Βοηθός σκηνοθέτη-δραματολόγος: Δημήτρης Μπαμπίλης
Σκηνικά-κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Video trailer: Γιώργος Αποστολόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Τσάπογλου
Παραστάσεις: Έως 10 Ιουνίου (εκτός από 1, 2 & 3 Ιουνίου)
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 21:00
Γενική είσοδος: 10 ευρώ (ενιαίο), Ανέργων: 5 ευρώ