Babo Koro: Η βασική μας έμπνευση είναι η ανάγκη μας για επικοινωνία

Έχοντας στις αποσκευές τους τον πρώτο τους δίσκο «Σίσυφος», οι Babo Koro θα εμφανιστούν στη σκηνή της Πειραιώς 131, την Πέμπτη 18 Απριλίου στις 21:00, σε μια συναυλία - γλέντι, «σαν τα καλοκαίρια στα χωριά».

Μαζί τους θα βρίσκονται και οι Γιασεμί (Μάρθα Μαυροειδή, Μαρία Μελαχροινού, Ειρήνη Δερέμπεη), Λεωνίδας Μπαλάφας, Αλέξανδρος Μανγκλάρας και Δημήτρης Μπάτσος που συμμετείχαν στον δίσκο καθώς και ο Βαγγέλης Καρίπης στα κρουστά.

Με αφορμή την συναυλία τους, οι Babo Koro μίλησαν στο Freesunday.gr.

Διαχειρίζεστε με πολύ ευφάνταστο τρόπο παραδοσιακά αλλά και πιο σύγχρονα μουσικά είδη. Ήταν πρόκληση ο συνδυασμός τους;

Δεν ήταν πρόκληση, με την έννοια ότι ο συνδυασμός αυτός δεν ήταν αυτοσκοπός. Προέκυψε από την αλληλεπίδραση των τεσσάρων βασικών συντελεστών που έχουν γράψει τη μουσική και τους στίχους, δίχως στεγανά, με στόχο την συνέκφραση και τη συμμαθητεία. Ταυτόχρονα όμως, ήταν τεράστια πρόκληση το να βρεθεί ο χώρος για όλους, δεδομένου του εύρους του φάσματος των ακουσμάτων μας και του ότι δεν θελήσαμε να περιοριστούμε υφολογικά.
Μέσα από την ενορχηστρωτική προσέγγιση και το στιχουργικό αφήγημα καταφέραμε να βρούμε τον κοινό τόπο σε αυτά που θέλαμε να εκφράσουμε, και παρ΄ όλο που το album μας είναι ίσως αρκετά πυκνό σε μουσικά είδη και πληροφορία, εκφράζει αρκετά καλά ένα στιγμιότυπο που περιέχει όλα αυτά που θέλαμε να επικοινωνήσουμε με τη μουσική μας. Ένα «στιγμιότυπο» βέβαια, που διήρκησε περίπου δύο χρόνια από τη σύλληψη στην ολοκλήρωσή του.

Τι συμβολίζει η γιαγιά που χορεύει στο λογότυπο σας;

Η γιαγιά που χορεύει και τραγουδάει είναι στην πραγματικότητα και η ερμηνεία του ονόματός μας, που βασίζεται στους ιδιωματισμούς «μπάμπω» και «κόρο». Όποιος έχει υπάρξει σε πανηγύρια στην Ελλάδα, ιδίως σε πιο μικρά χωριά και σε τοπικά γλέντια, ίσως μπορεί να δημιουργήσει άμεσα την εικόνα και το συναίσθημα που τη συνοδεύει. Για εμάς σε αυτή την περίεργη μίξη νοσταλγίας, συγκίνησης, χαράς, αψήφισης, θαυμασμού, υπενθύμισης μιας πολύ γλυκιάς ματαιότητας, βρήκαμε την πιο ταιριαστή έκφραση για αυτό που μας οδηγεί να δημιουργούμε μουσική.

Στις συναυλίες σας αλλά και στα τραγούδια σας είναι έντονο το στοιχείο του χορού αλλά και του ξεδίνω. Πιστεύετε ότι έχουμε ξεχάσει να γλεντάμε;

Κάθε άλλο. Το γλέντι το βλέπουμε ως κομμάτι της ψυχής, δεν πρόκειται για κάποια δεξιότητα ή κάποια επίκτητη γνώση, πρόκειται για μία αρχέγονη ανάγκη, για μία ακραία έκφραση ατομικού και συλλογικού συναισθήματος, και ως τέτοια δεν γίνεται να ξεχαστεί. Και ως συλλογικό συναίσθημα νοείται εξίσου η χαρά και η λύπη. Δεν είναι λίγα τα γλέντια στα οποία έχουμε παρευρεθεί, στα οποία οι συμμετέχοντες κάθονται με δάκρυα στα μάτια ή σταματάνε το χορό γιατί τους κατέκλυσε το συναίσθημα. Το νόημα λοιπόν του γλεντιού είναι η συνάντηση, το μοίρασμα, η ενσυναίσθηση, το όλον και μαζί η συναισθηματική κάθαρση που φέρει αυτό το όλον.
Διακινδυνεύοντας λίγο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσως και οι περισσότεροι χοροί στην Ελλάδα είναι κύκλιοι και για αυτόν ακριβώς το λόγο, συμβολίζοντας την ένωση. Η αναζήτηση από την κοινωνία μιας ουσιαστικότερης νοηματοδότησης στην παραδοσιακή μουσική μέσα από τα ειλικρινή γλέντια έχει οδηγήσει σε μία αναβίωση των πανηγυριών σε όλη την Ελλάδα. Και αυτό δείχνει ότι η ανάγκη είναι ακόμα εκεί, ότι θυμόμαστε πως να το κάνουμε. Ίσως μόνο να το έχουμε αμελήσει λίγο.

Πρόσφατα εμφανιστήκατε στο φεστιβάλ βαλκανικής μουσικής στη Θεσσαλονίκη. Η μουσική των Βαλκανίων έχει κοινές αναφορές; Μπορεί να είναι μια γέφυρα που θα καταρρίψει εθνικισμούς;

Οι κάτοικοι των Βαλκανίων ιστορικά ζούσαν μία ζωή εξαιρετικά δύσκολη που περιελάμβανε πολύ συχνές μετακινήσεις. Έτσι, η έντονη αλληλεπίδραση των λαών ήταν αναπόφευκτη αλλά και αναγκαία. Κάνοντας ένα βήμα ακόμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πολιτισμός των Βαλκανίων δεν έχει απλά κοινές αναφορές, έχει συνδιαμορφωθεί. Για εμάς λοιπόν ο πολιτισμός εν γένει όχι απλά μπορεί αλλά πρέπει να είναι μία τέτοια γέφυρα. Οφείλει να είναι υπερβατικός των εθνικών αφηγημάτων και των συνόρων, που ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούν νοητές γραμμές, καθορίζονται από συνθήκες και αλλάζουν μέσα στα χρόνια. Ο πολιτισμός πρέπει να είναι εκεί για να υπενθυμίζει αυτή την πραγματικότητα, για να αναδεικνύει την ομοιότητα στις ανάγκες μέσα από τη διαφορετικότητα στην έκφραση.

Τι θέλετε να νιώσει κάποιος που θα ακούσει τα τραγούδια σας;

Οτιδήποτε. Η βασική μας έμπνευση είναι η ανάγκη μας για επικοινωνία, για συνάντηση, και αυτή αποτελεί και τον σκοπό. Το κάλεσμα μας σε αυτήν γίνεται μέσα από το τραγούδισμα του πάθους, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, του έρωτα. Για εμάς δεν υπάρχει συγκεκριμένο ή προκαθορισμένο συναίσθημα, υπάρχει το αντάμωμα. Μέσα από το αντάμωμα αυτό πραγματώνεται και ο πόθος μας, που δεν είναι άλλος από το να υπάρξει ανταπόκριση στο ερέθισμά μας, γεννώντας με τη σειρά της ένα ερέθισμα με αντίστροφη φορά.

Οι Babo Koro είναι οι:
Δημήτρης Αναστασίου (βιολί)
Κώστας Νικολόπουλος (ακορντεόν)
Σωτήρης Τσακανίκας (κιθάρα, φωνή)
Αντιγόνη Μπασακάρου (φωνή)
Αποστόλης Μπουρνιάς (κρουστά)
Γιάννης Δίσκος (σαξόφωνο, κλαρίνο)
Σταμάτης Σταματάκης (κοντραμπάσο)