Κωνσταντίνα Πάλλα: «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να κάνουμε μόνο όνειρα και μικρά σχέδια»

Ζούμε σε μια εποχή που οι αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων μεγαλώνουν και η αγκαλιά και τα χάδια σπανίζουν και λείπουν σε όλους. Ίσως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να αναλογιστούμε το μέγεθος και τη σημασία τους.

Η Κωνσταντίνα Πάλλα, δημιουργός του τραγουδιού "Πόσο πονάει η καρδιά" το οποίο αγαπήθηκε ιδιαίτερα τη χρονιά που μας πέρασε και ερμήνευσε η Φωτεινή Βελεσιώτου, μετά την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου "Όνειρα" και του single "Γιορτή", επιστρέφει δισκογραφικά με το νέο της single "Χάδια δανεικά" και μας κάνει να δούμε πόσο μεγάλη αξία μπορεί να έχουν τα μικρά και καθημερινά στη ζωή μας.

Μέσα από μια ιστορία εσωτερικής ανασκόπησης που λίγο πολύ όλοι κάνουμε αυτές τις μέρες, μας καλεί να δούμε ότι ακόμα και η πιο μικρή πράξη αγάπης έχει ιδιαίτερη σημασία και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αναλόγως.

"Σε αγκαλιές που δε χωράς μη ξημερώνεις" μας παροτρύνει η Κωνσταντίνα Πάλλα μέσα από μια σύγχρονη μπαλάντα που υπογράφει η ίδια και κυκλοφορεί από τη MINOS EMI - UNIVERSAL και αναμένεται να μιλήσει στις καρδιές μας.

Κωνσταντίνα, μίλησέ μας για το νέο σου τραγούδι « Χάδια Δανεικά» που μόλις κυκλοφόρησε.

Τα «Χάδια Δανεικά» είναι ένα τραγούδι που έγραψα με σκοπό να αποτυπώσω τον προβληματισμό μου πάνω στο γιατί επιμένουμε να κρατάμε σχέσεις με ανθρώπους που δε μας γεμίζουν και δε μας καλύπτουν. Ο φόβος απέναντι στη μοναξιά είτε σε προσωπικό, είτε σε φιλικό επίπεδο αλλά και η ανάγκη να προβάλλουμε μια πετυχημένη εικόνα στον έξω κόσμο και είναι μερικοί βασικοί παράγοντες που μας κάνουν να συμβιβαζόμαστε περισσότερο από όσο θα έπρεπε σε κάποιες περιπτώσεις. Η έκφραση της αγάπης μέσα από μια αγκαλιά ή θα να χάδι έχει μεγάλη σημασία και θα πρέπει να παρέχεται με περισσότερη σύνεση. Ήθελα πολύ το τραγούδι να κυκλοφορήσει μέσα σε αυτή την περίοδο καθώς εδώ και ένα χρόνο έχουμε περάσει όλοι μας λίγο ή πολύ το στάδιο της εσωτερικής ανασκόπησης και της αναθεώρησης των δεδομένων μας.

Μίλησέ μας για τις ως τώρα συνεργασίες σου στο χώρο.

Ήμουν πολύ τυχερή ,μέχρι στιγμής, στις επαγγελματικές μου συνεργασίες. Αρχικά, προσπαθώ να συμπράττω με καταξιωμένους μουσικούς, με συναδέλφους που θα μπορέσουν να με βοηθήσουν να εξελιχθώ και να γίνω κι εγώ καλύτερος μουσικός. Είχα τη χαρά , επιπλέον, να συνεργαστώ με καλλιτέχνες που πάντα θαύμαζα, όπως ο Κώστας Λειβαδάς που με στήριξε πριν ξεκινήσω ακόμη τη δισκογραφική μου πορεία, ο Μάκης Σεβίλογλου που με κάλεσε να σταθώ δίπλα του μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος μου «Όνειρα»  αλλά και ο μεγάλος σταθμός για μένα η Φωτεινή Βελεσιώτου. Η Φωτεινή Βελεσιώτου, μάλιστα, μου έκανε δύο δώρα. Αρχικά ερμήνευσε μοναδικά το τραγούδι που της χάρησα το «Πόσο πονάει η καρδιά» αλλά και μια σεζόν στο πλευρό της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο στο οποίο κάθε Παρασκευή είχαμε και έναν ξεχωριστό καλεσμένο.

Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές από την παιδική σου ηλικία μέχρι σήμερα;

Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στα Τρίκαλα δε θα μπορούσα να μην επηρεαστώ βαθιά από το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Εκεί ως παιδί, άρχισα να σιγοτραγουδάω τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη και του Αποστόλου Καλδάρα αλλά και να θαυμάζω τις δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι στη χορωδία του ωδείου. Τα φοιτητικά μου χρόνια με βρίσκουν στην Έδεσσα να σπουδάζω Μάρκετινγκ και Διοίκηση Λειτουργιών , συνεχίζοντας παράλληλα τις μουσικές μου σπουδές. Εκεί ξεκινάει η επαφή μου με τα Χάλκινα της Μακεδονίας και με την παραδοσιακή μουσική. Μετακομίζοντας στη Θεσσαλονίκη στη συνέχειακαι ξεκινώντας τις εμφανίσεις μου στην πόλη αρχίσει να με επηρεάζει το σύγχρονο Λαϊκό τραγούδι πια το οποίο και ελπίζω να μπορέσω να υπηρετήσω άξια.

Πως φαντάζεσαι τη ζωή μετά το τέλος της παγκόσμιας πανδημίας που βιώνουμε;

Προσπαθώ πάντα να είμαι αισιόδοξη και να βλέπω τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Ήδη ,με όσους επικοινωνώ διαπιστώνω πως έχει έρθει μια μικρή αλλαγή στην ποιότητα ζωής. Δεν αναφέρομαι σε ποιότητα ζωής με βάση την οικονομική κατάσταση γιατί σε αυτόν τον τομέα είμαστε όλοι σε ένα αρκετά δύσβατο σημείο. Σε ψυχικό επίπεδο, πολλοί κατάφεραν να αγαπήσουν και να προσέξουν λίγο περισσότερο από πριν τον εαυτό τους και αυτό πιστεύω ότι θα φέρει έναν νέο αέρα ,πιο δημιουργικό και πιο αποδοτικό. Θέλω να ελπίζω πως θα πάρουμε σύντομα τη ζωή στα χέρια μας ξανά και πως θα είναι μια ζωή με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι μόνο τις υποχρεώσεις του.

Ποια είναι τα δικά σου επαγγελματικά βήματα από εδώ και πέρα;

Αυτή τη στιγμή μπορούμε να κάνουμε μόνο όνειρα και μικρά σχέδια. Τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Από τον καλλιτέχνη μέχρι τον άνθρωπο που έχει τους χώρους εκείνους που δίνουν βήμα στην τέχνη απλώνεται ένα πέπλο αβεβαιότητας. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε και υπό ποιες συνθήκες θα αρχίσει πάλι να δουλεύει ο χώρος. Παρόλα αυτά, έχοντας την ελπίδα πως ρε θα χαθεί το καλοκαίρι, προσπαθώ ,μαζί με τους συνεργάτες μου ,μέσα από τις πρόβες και τα νέα τραγούδια που ήδη ηχογραφούμε να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη μέρα. Ελπίζω πολύ σύντομα να ανταμώσουμε ξανά και να τραγουδήσουμε όλον μας σαν μια μεγάλη παρέα.