Θοδωρής Τσάτσος: «Ο κόσμος εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για την αναπηρία» - Free Sunday
Θοδωρής Τσάτσος: «Ο κόσμος εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για την αναπηρία»

Θοδωρής Τσάτσος: «Ο κόσμος εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για την αναπηρία»

Ο πρωτοεμφανιζόμενος στιχουργός και ερμηνευτής Θοδωρής Τσάτσος παρουσιάζει το πρώτο ολοκληρωμένο album του, με τίτλο «Το πιο δικό μου ψέμα», που κυκλοφορεί από την MLK. Σπούδασε Νομικά και Ψυχολογία, εργάζεται ως ψυχολόγος και είναι συνιδρυτής του εθελοντικού οργανισμού «Διαβάζω για τους άλλους», ο οποίος προωθεί την ισότιμη πρόσβαση ατόμων με απώλεια όρασης στη γνώση και τη λογοτεχνία. Από την ηλικία των δεκαοκτώ άρχισε να συμμετέχει ως τραγουδιστής σε συγκροτήματα που έπαιζαν κομμάτια ξένου και ελληνικού ρεπερτορίου. Κατά την ίδια περίοδο ξεκίνησε να γράφει τους πρώτους του στίχους και έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων, «Εκτός οπτικού πεδίου». Ανυπομονείτε να τον γνωρίσετε;

 

Πότε σκέφτηκες για πρώτη φορά πως θέλεις να ασχοληθείς με το τραγούδι;

Από πολύ μικρός μαγνητιζόμουν από τις μελωδίες. Θυμάμαι να ακούω βαριά λαϊκά και ρεμπέτικα ταξιδεύοντας με τους γονείς μου. Ο πατέρας μου έβαζε κασέτες με τέτοια τραγούδια στο αυτοκίνητο. Δεν με ενδιέφεραν σχεδόν καθόλου τα λόγια, όμως οι φωνές και οι μελωδίες μου τραβούσαν τρομερά την προσοχή. Η πρώτη φορά που πέρασε από το μυαλό μου αυτή η σκέψη ήταν στο Γυμνάσιο, ακούγοντας
τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να ερμηνεύει το «Μαχαίρι».

Τι σημαίνει για σένα το τραγούδι;

Νομίζω πως τραγουδάμε για να απελευθερώσουμε ανείπωτα συναισθήματα και σκέψεις. Συγγνώμες, φόβο, αγάπη, όλα αυτά που μας πνίγουν. Ό,τι και να λένε τα τραγούδια, πίσω απ’ όλα νομίζω υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα και οι σκέψεις.


Στίχους πώς άρχισες να γράφεις;

Στο δεύτερο έτος της Νομικής, έγραψα τους πρώτους μου στίχους. Έγραφα αρκετά τότε, πεζά κείμενα κυρίως. Ήταν μία από τις διεξόδους μου το γράψιμο, καθώς δεν με ενδιέφερε καθόλου η σχολή.


Γιατί γράφεις;

Μου αρέσουν τρομερά οι ιστορίες. Από παιδί μού άρεσαν. Όταν γράφω, είτε διήγημα είναι είτε στίχοι, θέλω να έχουν μια ιστορία να πουν, κατά κάποιον τρόπο. Επίσης γράφω από ζήλια και θαυμασμό για όλα τα υπέροχα πράγματα που έχω διαβάσει. Αυτό με παρακινεί πολύ. Δεν μπαίνω ποτέ σε διαδικασία σύγκρισης. Αν έμπαινα, δεν θα έγραφα τίποτα.


Πώς νιώθεις με την κυκλοφορία του πρώτου σου δίσκου;

Χαίρομαι πολύ. Η διαδικασία ήταν σχολείο για μένα, με πολλούς τρόπους. Είμαι υπερήφανος που ξεκίνησα έχοντας σε αυτόν τον δίσκο τέτοιες συνεργασίες. Ο Γρηγόρης Πολύζος έκανε εξαιρετική δουλειά στην παραγωγή, τις ενορχηστρώσεις και τη σύνθεση. Το ίδιο και οι άλλοι συνθέτες του δίσκου, ο Κώστας Γάκης, ο Σπύρος Παρασκευάκος, ο Γιώργος Κυριάκος και ο Δημήτρης Ιλεμόσογλου. Είναι ένας δίσκος που θα τον άκουγα και ο ίδιος με ενδιαφέρον ως ακροατής, και αυτό είναι για μένα σημαντικό. Μου αρέσει που τα τραγούδια διαφέρουν αρκετά σε ύφος μεταξύ τους. Υπάρχουν τόσο λαϊκές συνθέσεις, όσο και άλλες που ξεφεύγουν αρκετά από αυτούς τους δρόμους.


Πώς είναι να κάνεις ντεμπούτο στη δισκογραφία εν μέσω πανδημίας;

Λυπάμαι που δεν μπορώ ακόμα να παρουσιάσω τα τραγούδια ζωντανά. Να τα μοιραστώ και να τα τραγουδήσω παρέα με τον κόσμο. Από την άλλη, σκεπτόμενος όλες τις απώλειες που βιώσαμε παγκοσμίως σε όλα τα επίπεδα, προφανώς δεν παραπονιέμαι. Ελπίζω πως θα ξεμπερδέψουμε το συντομότερο δυνατό και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.


Τι περιμένεις από αυτόν τον πρώτο δίσκο; Τι θα είναι επιτυχία;

Να με γνωρίσουν ως καλλιτέχνη κάποιοι άνθρωποι και να αγαπήσουν τα τραγούδια. Να καταφέρω να συνεργαστώ με ανθρώπους του χώρου και να δημιουργήσουμε όμορφα πράγματα.

Πώς προέκυψε η συλλογή διηγημάτων;

Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή μου έρχονται και με βρίσκουν απρογραμμάτιστα. Είχα γράψει κάποια σύντομα διηγήματα μέσα στα χρόνια. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ την πιθανότητα να τα εκδώσω. Μια καλή φίλη πήρε την πρωτοβουλία να δείξει ένα από αυτά στον εκδότη του «Εύμαρου». Εκείνος μού πρότεινε να βγάλουμε μια μικρή συλλογή διηγημάτων, και έτσι προέκυψε το «Εκτός οπτικού πεδίου». Πρόκειται για επτά ιστορίες, στην πλειοψηφία τους μυθοπλασίας, που έχουν έναν υπαρξιακό χαρακτήρα.


Πέρα από τη μουσική και τη συγγραφή, τι άλλο υπάρχει στην καθημερινότητά σου;

Εργάζομαι στην «Black Light». Είναι μια κοινωνική επιχείρηση που απασχολεί κυρίως τυφλούς εργαζομένους. Κάνουμε εκπαιδευτικά σεμινάρια σε καταστήματα λιανικής πώλησης, ώστε να εξυπηρετούν σωστά πελάτες με οπτική αναπηρία. Επίσης κάνουμε βιωματικά εργαστήρια σε σχολεία και εταιρείες, ώστε να εξοικειώσουμε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού με την τυφλότητα και γενικά τις αναπηρίες. Μέσα στα επόμενα σχέδιά μας είναι να επαναλειτουργήσουμε το διαδραστικό δρώμενο «Dialogue in the dark», το οποίο φιλοξενήθηκε για τέσσερα χρόνια στο Θέατρο Badminton και προσέλκυσε το ενδιαφέρον περισσότερων από 50.000 ατόμων. Πρόκειται για την προσομοίωση μιας βόλτας μέσα στην πόλη που γίνεται στο σκοτάδι Τέλος, δουλεύω και ως ψυχολόγος.

Πώς υποδέχεται ο κόσμος αυτές τις δράσεις;

Δυστυχώς, ο κόσμος εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για την αναπηρία. Έχει μάθει να σκέφτεται για αυτή με στερεότυπα και πράγματα που ίσχυαν πριν από δεκαετίες. Μέσα από αυτές τις δράσεις και την επαφή μας με τους ανθρώπους, έχουμε δει τεράστια οφέλη και για μας και για εκείνους. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να συνυπάρχουμε όλοι μαζί, ανάπηροι και μη. Να δημιουργούμε, να συνεργαζόμαστε, να διασκεδάζουμε από κοινού.


Στιχουργός ή ερμηνευτής; Πού νιώθεις περισσότερο στα νερά σου;

Αγαπώ πολύ το τραγούδι. Πριν από λίγο καιρό θα απαντούσα εύκολα πως μου αρέσει περισσότερο η ερμηνεία. Τώρα πια δυσκολεύομαι να απαντήσω. Χαίρομαι πολύ όταν άλλοι ερμηνευτές ερμηνεύουν δικούς μου στίχους.