Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου: Η δισκογραφία του Δεληβοριά μας περνάει μηνύματα, διαχρονικά

Με εντυπωσιακές σπουδές πάνω στην μουσική και το τραγούδι και με βάση της το Αγρίνιο όπου διδάσκει μουσική στα σχολεία η Μικαέλλα Παπαχρυσάνθου συνεχίζει τη σειρά «Διασκευές / Covers». Τραγούδια που η ερμηνεύτρια έχει ξεχωρίσει από την πληθώρα τραγουδιών που η ίδια αγαπάει και κατά καιρούς ερμηνεύει σε ζωντανές εμφανίσεις. Η σειρά των διασκευών / covers συνεχίζεται με το τραγούδι «Το καλοκαίρι θα ’ρθει». Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον Φοίβο Δεληβοριά.

Eχετε κάνει μια διασκευή στο τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, “Το καλοκαίρι θα ‘ρθει”. Τι σημαίνει για σας αυτό το τραγούδι;

Η ευρύτερη δισκογραφία του Φοίβου Δεληβοριά μας περνάει μηνύματα, διαχρονικά θα έλεγα. Το συγκεκριμένο τραγούδι για εμένα σημαίνει επιστροφή στην αθωότητα, επιστροφή σε αληθινά συναισθήματα και φυσικά με γεμίζει θετικά καλοκαιρινά vibes !

Τι αγαπάτε περισσότερο στο καλοκαίρι? Μπορείτε να θυμηθείτε μερικές δυνατές καλοκαιρινές αναμνήσεις?

Τα καλοκαίρια μου ήταν σχεδόν πάντα στην Κύπρο, γεμάτα πολλή θάλασσα, πολλή ζέστη και ανέμελες στιγμές χωρίς ρολόι. Δυνατές καλοκαιρινές αναμνήσεις για μένα είναι επίσης και οι συναυλίες του καλοκαιριού στις οποίες συμμετείχα κατά καιρούς. 

Είστε καθηγήτρια μουσικής σε σχολεία. Τι έχετε αποκομίσει από την εμπειρία σας με τα παιδιά; Σε τι τα βοηθάει η μουσική;

Η μουσική για τα παιδιά είναι ένας μαγικός κόσμος! Ρυθμός, μελωδία,  αυτοσχεδιασμός, δικές μας ελληνικές μουσικές αλλά και μουσικές των "άλλων" (μουσικές του κόσμου δηλαδή). Αυτό το πολυσχιδές μουσικό παζλ ξεκλειδώνει άγνωστες πλευρές του ψυχισμού τους. Τα σπρώχνει στο να συνεργάζονται, στο να δημιουργούν και ομαδικά αλλά και ως μονάδες. Είναι εμπειρία που δεν πρέπει να λείπει από το σχολικό περιβάλλον διότι τους καλλιεργεί κοινωνικές δεξιότητες χρήσιμες για την υπόλοιπη ζωή τους. 

Έχετε επικεντρωθεί στη μελέτη του φωνητικού αυτοσχεδιασμού και του παραδοσιακού τραγουδιού της Ελλάδας και της καθ’ ημάς Ανατολής.

Σε λίγες γραμμές τι σας έλκει στην παράδοση και τι έχετε ανακαλύψει;

Aυτό που μας «παραδόθηκε» από προηγούμενες μουσικές γενιές, αυτό με έλκει πολύ. Με γοητεύει το γεγονός ότι τραγουδάμε και διασκευάζουμε τραγούδια που δισκογραφήθηκαν πχ. αρχές του περασμένου αιώνα. Τραγούδια, σκοποί, ρυθμοί και μοτίβα λοιπόν που προσπαθούμε να δια – σώσουμε από τη μια έτσι όπως τα έχουμε μάθει/διδαχθεί και από την άλλη τα ενσωματώνουμε σε σύγχρονες μουσικές φόρμες. Η παράδοση είναι πάντα πηγή έμπνευσης για πολλούς από εμάς, είναι ένας ζωντανός οργανισμός κι αυτό είναι ευτυχές!

Αν σας ρωτούσε ένα νέο παιδί τι είναι η μουσική και γιατί αξίζει να μπει στον κόσμο της, τι θα του απαντούσατε?

Ομολογώ ότι πάντοτε αποκαλύπτω κάποιες κακοτοπιές του επαγγέλματος είτε στους μαθητές μου είτε σε μη μαθητές μου που ενδιαφέρονται για τον χώρο. Αν κάποιος/κάποια λοιπόν θελήσει να έχει τη μουσική στη ζωή του ως χόμπι ή ως κάτι «δεύτερο» όσον αφορά τον βιοπορισμό, νομίζω η ψυχούλα του/της θα είναι γαληνεμένη. Αν όμως κάποιος/κάποια αποφασίσει να το κάνει επάγγελμα, θα πρέπει να το τριπλοσκεφθεί. Κάθε δουλειά έχει τα καλά της, τα κακά της. Η συγκεκριμένη δουλειά δίνει μεγάλες συγκινήσεις πράγματι. Απαιτεί όμως πολλή μελέτη, έχει και τις αγωνίες της έχει και την κούρασή της.

Στη διάρκεια της καραντίνας, τι νέο ανακαλύψατε και τι επαναπροσδιορίσατε?

Στις τρεις καραντίνες που ζήσαμε, ανακάλυψα ότι τελικά έχω κι άλλη υπομονή. Καλλιέργησα όσο μπόρεσα την υπομονή και το πώς να γεμίσω τον χρόνο. Τον εκτίμησα τον χρόνο... Αναθεώρησα επίσης το θέμα της αναβλητικότητας. Δεν είμαι ιδιαιτέρως αναβλητικό άτομο όμως έβαλα στόχο να ΜΗΝ αναβάλλω τόσο εύκολα όσο προηγουμένως.