Γιώργος Χατζηπιερής: «Δεν προσβλέπω σε σχέση πάρε-δώσε»

O Γιώργος Χατζηπιερής, δίνοντας όλα αυτά τα χρόνια ζωή στον «Τεμπέλη Δράκο» και την παρέα του, έφερε στις ζωές μας ένα πολύχρωμο και αισιόδοξο σύμπαν για παιδιά κάθε ηλικίας. Μελωδικές περιπέτειες χωρίς επιτήδευση και πάντα με σεβασμό και κατανόηση στο ιδιαίτερα απαιτητικό ακροατήριο. Κάθε ψηφιακός δίσκος και ένας μαγευτικός κόσμος, κάθε τραγούδι και ένα ταξίδι... με ευρηματικούς στίχους, εξαίρετες μουσικές και ξεχωριστούς ερμηνευτές. «Τα Όνειρα του Τεμπέλη Δράκου» είναι το καινούργιο του CD και η αφορμή της συζήτησής μας.

Ο «Τεμπέλης Δράκος» είναι η μουσική Βίβλος κάθε γονιού με μικρά παιδιά που γνωρίζω. Προσωπικά, άρχισα να αναζητώ μουσική για μωρά όταν ήμουν ακόμη έγκυος και δεν υπήρχε φίλος/η μου που να μη μου πει για τον «Τεμπέλη Δράκο», για να γίνω και εγώ μια ακόμη φανατική, τραγουδώντας όλα τα τραγούδια σας. Και, τελικά, μου προέκυψε η ερώτηση: Είναι μόνο για παιδιά αυτά τα τραγούδια; Τι είναι τελικά το παιδικό τραγούδι; Έχει κανόνες; Π.χ., οι κόρες μου τρελαίνονται για τους Beatles.

Τα παιδιά έλκονται και συγκινούνται όχι μόνο από «παιδικά» τραγούδια αλλά και από τραγούδια που έχουν ειλικρίνεια, ενθουσιασμό, πηγαία έμπνευση, φαντασία, παραμύθιασμα. Πολλά τραγούδια που απευθύνονται στο ενήλικο κοινό έχουν αγαπηθεί και από παιδιά επειδή πληρούν τα πιο πάνω (Beatles, Χατζιδάκις, Θέμης Ανδρεάδης κ.λπ.). Από την αντίθετη πλευρά, τραγούδια που περιλαμβάνονται σε παιδικούς δίσκους, αλλά θα μπορούσαν να ακουστούν και να αγαπηθούν από το ενήλικο κοινό, δεν βρίσκουν διέξοδο προς τα έξω, γιατί ο χαρακτηρισμός «παιδικό» αποτρέπει τους ενήλικες από το να του δώσουν σημασία. Εξ ου και πολλοί ενήλικες μαθαίνουν τα τραγούδια μου όταν αποκτήσουν παιδιά. Το ιδανικό θα ήταν να μην υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός και να μπορούσαν αξιόλογα τραγούδια που περιλήφθηκαν σε παιδικούς δίσκους να ακούγονται ισότιμα με όλα τα άλλα τραγούδια.

Μιλήστε μας για τον νέο σας δίσκο, «Τα Όνειρα του Τεμπέλη Δράκου»;

Μετά από τρεις πετυχημένους δίσκους και έναν με Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, είναι πολύ εύκολο να «μαγειρέψεις» τον επόμενο με δοκιμασμένες συνταγές και προκατασκευασμένα υλικά. Είναι αυτό ακριβώς που προσπαθήσαμε να αποφύγουμε. Δουλέψαμε με τους συνεργάτες μου ως να ήταν η πρώτη δουλειά. Η εμπειρία ήλθε ως εργαλείο για να έχουμε ένα πολύ ψηλό επίπεδο παραγωγής.

Μέσα στη δυστοπία των καιρών μας, η διαδικασία παραγωγής ήταν ένα φωτεινό διάλειμμα χαράς και θετικότητας.

Στον δίσκο αυτόν, ο «Τεμπέλης Δράκος» ονειρεύεται ποτάμια, ζούγκλες, μακρινές χώρες, βυθούς, τρελά πιάνα και πολλά άλλα. Υπάρχουν 12 τραγούδια

ερμηνευμένα από παλιούς συνεργάτες (Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, Ιωαννίδης) αλλά και από καινούργιους (Κότσιρας, Μακεδόνας, Κούμαρης, Μπαλτατζή, Σκυλακάκη, Κτιστάκης, Μπάκουλης, Τερλικκάς) καθώς και δύο ορχηστρικά.

Ποιο ήταν το δικό σας αγαπημένο παιδικό τραγούδι ως δημιουργός αλλά και ως παιδί; Ποια ήταν η σχέση σας, ως παιδί, με τη μουσική;

Ως παιδί η μουσική ήταν πολύτιμο αγαθό, εμπεριείχε μαγεία και γοητεία. Περιμέναμε από το ΡΙΚ, το μοναδικό ραδιόφωνο, να μας ανοίξει κόσμους σε μελωδίες, ιστορίες, ονειρικές φωνές. Εκτός από τα παιδικά που ακούγαμε από την «Παιδική Γωνιά» και μαθαίναμε στο σχολείο, θυμάμαι πόσο με συγκίνησε όταν άκουσα για πρώτη φορά τη «Συννεφούλα» του Σαββόπουλου σε ηλικία 5 ετών. Βέβαια, η μουσική υπήρχε συνεχώς γύρω μας, σε εκδρομές, σε γλέντια, γάμους, στα τζουκ μποξ αλλά και στους ύμνους της εκκλησίας.

Υπάρχουν, πιστεύετε, τραγούδια ή μουσική γενικότερα που δεν πρέπει να ακούει ένα παιδί;

Είναι πολύ δύσκολο να βάλεις στα παιδιά ωτοασπίδες για να αποκλείσεις ένα μεγάλο μέρος από τον πανζουρλισμό που γίνεται γύρω μας. Η μόνη διέξοδος είναι, τουλάχιστον στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και όπου έχουμε τη δυνατότητα, να συστήνουμε στα παιδιά μας αυτά που θεωρούμε ότι έχουν κάποια αξία.

Κάθε φορά που γράφετε ένα τραγούδι, τι ελπίζετε να «δώσει» σε ένα παιδί;

Δεν προσβλέπω σε σχέση πάρε-δώσε. Ούτε στο να διδάξω, ούτε στο να διαμορφώσω. Απλά χαίρομαι όταν τα παιδιά όλων των ηλικιών περνούν καλά, ακούγοντας τραγούδια του «Τεμπέλη Δράκου».

Στους δίσκους σας συνεργάζεστε με την αφρόκρεμα του ελληνικού τραγουδιού. Δυσκολευτήκατε να τους πείσετε; Π.χ., πόσο εύκολο ήταν να πείτε στον Διονύση Σαββόπουλο να τραγουδήσει το «Ο κόκορας ξυπνάει»;

Πηγαίνοντας πίσω στο 2004, όταν ξεκίνησα την παραγωγή του πρώτου «Τεμπέλη Δράκου», δεν θυμάμαι σε καμιά περίπτωση να προσπάθησα να πείσω κάποιον καλλιτέχνη να τραγουδήσει. Όλοι δέχτηκαν με χαρά και ενθουσιασμό. Στον Διονύση Σαββόπουλο πρότεινα ένα τραγούδι, αλλά, σε μια κοινή ακρόαση ολόκληρου του υλικού που κάναμε στο μουσικό του καταφύγιο, επέλεξε ο ίδιος να πει δύο τραγούδια, ο δε «Κόκορας» ήταν επιλογή του ιδίου.

Στην εποχή της παρατεταμένης καραντίνας, με τα παιδιά να χάνουν διαρκώς χώρους και δραστηριότητες, είναι η μουσική η απάντηση της ποιοτικής απασχόλησης;

Με τόσο φωτεινές οθόνες, υπερήρωες, θόρυβο και κίνηση, πώς να πείσεις τα παιδιά να ακούσουν «ποιοτική» μουσική; Επίσης, με τόσους πολλούς περιορισμούς, πώς μπορείς να επιβάλεις επιπρόσθετους; Η απάντηση είναι να δείξουμε ως γονείς έμπρακτα το ενδιαφέρον μας, θυσιάζοντας «πολύτιμο» χρόνο για κοινές ασχολίες. Επιτραπέζια, μαγείρεμα, κήπος, περίπατοι, δημιουργίες.