Σπύρος Γραμμένος: «Πίσω από κάθε θύτη υπάρχουν πολλά θύματα»

Ο Σπύρος Γραμμένος μάς προσκαλεί στην κεντρική σκηνή του «Σταυρού του Νότου» με αγαπημένους καλεσμένους, τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου, για να διασκεδάσουμε κι όχι για να γιορτάσουμε του Αγίου Βαλεντίνου. «Γιατί η αγάπη δεν χρειάζεται υπενθύμιση». 

Τι θα ακούσουμε στον «Σταυρό του Νότου»;

Στον «Σταυρό του Νότου», του Αγίου Βαλεντίνου, θα έρθουν οι Ρεβάνς, που έχουμε βρεθεί πολλές φορές μαζί στη σκηνή, αλλά και δισκογραφικά έχουμε πει μαζί το πανέμορφο «Σ’ ευχαριστώ Λουκιανέ», θα έρθει κατευθείαν απ’ τις Βρυξέλλες η πανέμορφη και ταλαντούχα χορεύτρια Burlesque «Circe», θα έρθει να μαγέψει τη σκηνή η Νεφέλη Φασούλη, δύο ταλαντούχοι ηθοποιοί, ο Σταύρος Σβήγκος και ο Κυριάκος Σαλής, που μου κρατάνε μυστικό το τι ακριβώς θα κάνουν, και θα έρθει και ο αγαπημένος φίλος μου Κωνσταντίνος Πουλής, που ετοιμάζουμε αυτόν τον καιρό τις εμφανίσεις μας στη μουσική σκηνή του Ορφέα, από τις 25 Φεβρουαρίου.

Νομίζω πως όλα αυτά μαζί θα φτιάξουν μια βραδιά που για διάφορους λόγους θα μας μείνει αξέχαστη.

Πώς είναι τα live την εποχή της πανδημίας; Περιγράψτε μας πώς το ζείτε εσείς από τη σκηνή;
Έχει αλλάξει πολλές φορές μορφή αυτό που ζούμε. Όπως το βίωνε ο κόσμος στην καθημερινότητά του, έτσι έφτανε και σε μας. Στην αρχή ήρθε κόσμος φοβισμένος, ακίνητος, χωρίς να συμμετέχει. Το καλοκαίρι υπήρχαν στιγμές που κάπως θύμιζαν την εποχή προ-Covid, αλλά πάλι με προσοχή και, αφού ξανάρθε ο χειμώνας και μπήκαμε πάλι σε εσωτερικούς χώρους, μέχρι να κλείσουν τη μουσική, ο κόσμος ήταν πολύ προσεκτικός. Είχε μεγάλη ανάγκη να βγει, να ακούσει μουσική, χωρίς βέβαια να αρρωστήσει και βασικά να μην του στερήσουν πάλι το δικαίωμα της ψυχαγωγίας. Ήταν πολύ προσεκτικός ο κόσμος.

Να υποθέσω θα ακούσουμε και πολλά σχόλια για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η μέρα;
Υπάρχουν οι παγκόσμιες ημέρες μνήμης, οι παγκόσμιες ημέρες υπενθύμισης και οι παγκόσμιες ημέρες καταναλωτισμού. Αυτή είναι μια τέτοια μέρα. Δεν χρειάζεται κανείς υπενθύμιση για να αγαπήσει τον άνθρωπό του. Κάπως έτσι θα είναι και το νόημα της βραδιάς.

Στην εποχή της πανδημίας, οι τέχνες μάς κράτησαν συντροφιά περισσότερο από ποτέ. Εσείς στο σπίτι σας τι ακούσατε και τι είδατε περισσότερο;
Νομίζω πως παρακολούθησα αρκετά τους καλλιτέχνες που προσπαθούσαν μέσα από διάφορες πλατφόρμες να μας κρατήσουν συντροφιά, αλλά και να νιώσουν και οι ίδιοι πως δεν σώπασαν. Κατά τ’ άλλα, προσπαθούσα να είμαι όσο πιο δημιουργικός μπορώ, για να μη νιώσω κι εγώ ότι σώπασα.

Η στήριξη στον κόσμο της τέχνης από το κράτος ήταν επαρκής;
Δυστυχώς, ούτε στον κόσμο της τέχνης ήταν επαρκής η στήριξη. Δεν ξέρω αν είναι ξεκάθαρο, αλλά όταν λέμε ο κόσμος της τέχνης, δεν εννοούμε μόνο τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες ή τους ηθοποιούς, τους χορευτές και γενικά όσους φαίνονται. Πίσω απ’ αυτό που βλέπουμε, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δουλεύουν. Για να βγει μια συναυλία π.χ., πέρα απ’ το συγκρότημα στη σκηνή, υπάρχουν ηχολήπτες, φωτιστές, υπεύθυνοι σκηνής, ηλεκτρολόγοι, μάνατζερ, διοργανωτές, άνθρωποι που ασχολούνται με το πρόμο, με το μπαρ, με την είσοδο, την ταξιθεσία, την καθαριότητα και ένα σωρό άλλα πράγματα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά και πολλοί απ’ αυτούς δεν αναγνωρίστηκαν καν.

Είστε από τους ανθρώπους που πήραν ενεργή θέση στο ελληνικό #ΜeΤoo με τη δική σας αποκάλυψη (σας ευχαριστούμε για αυτό). Σήμερα το πρωί, πιάνοντας το κινητό μου διάβασα άλλη μια καταγγελία, από έναν αθλητή της ενόργανης. Θα ζήσουμε ποτέ την εποχή που δεν θα υπάρχουν τέτοιες ειδήσεις; Έχετε καταλήξει τι είναι αυτό που διαιωνίζει τα σεξουαλικά εγκλήματα και τον εκφοβισμό;
Πίσω από κάθε θύτη υπάρχουν πολλά θύματα. Είναι τρομακτικό, όταν μιλήσεις, το πόσοι γύρω σου θα σου εκμυστηρευτούν τη δική τους εμπειρία. Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του να το διαχειριστεί και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να σου πει τι να κάνεις. Δεν μπορείς να πιέσεις κανέναν να βγει και να μιλήσει. Απλώς, για καθέναν που μπορεί να μιλήσει, παίρνουν δύναμη κι άλλα θύματα, αλλά μπαίνουν και κάπως στη θέση τους οι θύτες. Πρέπει να προστατέψουμε όσο μπορούμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πέσει θύματα και το έχουν ανάγκη, και είναι και υποχρέωσή μας να χάσουν τον ύπνο τους οι κακοποιητές.