Βαγγέλης Μαχαίρας: «Στις ζωντανές εμφανίσεις ο κόσμος ζητάει το μπουζούκι»

Ο Βαγγέλης Μαχαίρας είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και πετυχημένους μουσικούς μας. Έχει παίξει μπουζούκι δίπλα στους Γρήγορη Μπιθικώτση, Θάνο Μικρούτσικο, Γιώργο Νταλάρα, Νίκο Ξυδάκη, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Γιώτα Νέγκα, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκο Πορτοκάλογλου, ενώ τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Νταλάρας, Μιχάλης Δημητριάδης, Ραλλία Χρηστίδου, Βίκυ Καρατζόγλου και άλλοι. «Τα χέρια», εκδόσεις Μετρονόμος, είναι η νέα του μουσική εργασία με τον Δημήτρη Λέντζο, με τραγούδια κυριολεκτικά χειροποίητα.

Στη Χριστίνα Λάσκαρη

Γιατί επιλέξατε το μπουζούκι και όχι κάποιο άλλο όργανο;

Σε ηλικία 12 χρονών έπιασα το μπουζούκι. Χωρίς να μου έχει δείξει κάποιος, άρχισα να παίζω. Ήταν σαν να ήξερα από πάντα. Όχι ότι έπαιζα καλά, αλλά είχα μια έλξη και μια οικειότητα μεγάλη με αυτό το όργανο. Εκείνη την εποχή έπαιζε στην τηλεόραση η θρυλική σειρά «Το μινόρε της αυγής». Είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ από αυτά που έβλεπα, τα μπουζούκια, τα τραγούδια, τις συμπεριφορές. Μετά από δύο χρόνια, στα 14, πήγα στη σχολή του Στάθη Μιλάνου στον Βόλο και από τότε δεν το ’χω αφήσει από τα χέρια μου.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας μουσικοί του μπουζουκιού; Από ποιους επηρεάστηκε το παίξιμό σας;

Αυτό που με τραβούσε πάντα στο μπουζούκι ήταν το λιτό και στιβαρό παίξιμο και όχι η ταχύτητα. Αυτός που με επηρέασε περισσότερο είναι ο Γιώργος Ζαμπέτας. Το παίξιμό του ήτανε θεϊκό. Λιτός, σαφής, μελωδικός και, όταν χρειαζόταν, γρήγορος. Επίσης επηρεάστηκα από τον Λάκη Καρνέζη, τον Κώστα Παπαδόπουλο, τον Χάρη Λεμονόπουλο, τον Στέλιο Ζαφειρίου και τον Θανάση Πολυκανδριώτη. Φυσικά, μελετούσα και μελετώ όλους τους μπουζουξήδες όλων των εποχών, γιατί από όλους κάτι έπαιρνα. Οι παραπάνω όμως είναι οι αγαπημένοι μου.

Παλιότερα, στην ακμή του λαϊκού τραγουδιού, ο μπουζουξής ήταν το κεντρικό πρόσωπο και μάλιστα αναδείχθηκαν πολλοί μουσικοί, όπως ο Ζαμπέτας, ο Νικολόπουλος, ο Πολυκανδριώτης και άλλοι, για να μην πούμε για τους ρεμπέτες. Σήμερα υπάρχει μια περιθωριοποίηση του μπουζουκιού στο τραγούδι;

Όντως υπάρχει, κυρίως στο ραδιόφωνο. Γιατί στις ζωντανές εμφανίσεις ο κόσμος το ζητάει και φαίνεται ότι διασκεδάζει με αυτό. Για πολλά χρόνια, το μπουζούκι χρησιμοποιήθηκε πολύ στα τραγούδια, όχι πάντα με καλό τρόπο. Αυτό ίσως έφερε μια άρνηση και έναν κορεσμό. Σήμερα χρησιμοποιούνται περισσότερο τα πνευστά αλλά κι άλλα όργανα δυτικού τύπου που δεν έχουνε μεγάλη σχέση με τη δική μας ιδιοσυγκρασία ως Έλληνες. Δεν είναι κακό φυσικά να τα χρησιμοποιούμε, αλλά θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη ισορροπία.

Έχετε συνεργαστεί με την αφρόκρεμα των συνθετών αλλά και των ερμηνευτών του ελληνικού τραγουδιού. Από εδώ και πέρα, πώς βλέπετε να εξελίσσεται το ελληνικό τραγούδι;

Όπως σε όλες τις εποχές, έτσι και σήμερα υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια. Τα καλά θα μείνουν, τα άσχημα θα σβήσουν. Υπάρχουν πολλοί παλιοί σύνθετες και στιχουργοί οι οποίοι είναι ακόμα ενεργοί και γράφουν σπουδαία τραγούδια, αλλά υπάρχουν και νέοι οι οποίοι δείχνουν το ταλέντο τους και ελπίζω κι αυτοί κάποια στιγμή να καθιερωθούν.

Στο νέο σας προσωπικό άλμπουμ συνεργάζεστε με καθιερωμένους ερμηνευτές όπως ο Γ. Νταλάρας, ο Μ. Μητσιάς, ο Γ. Κότσιρας, ο Π. Θαλασσινός, αλλά και με νεότερες φωνές όπως η Β. Ίκαρη, η Δ. Μπουλούζου και η Δ. Ραφαήλ. Μπορούν αυτοί οι νεότεροι να συνεχίσουν επάξια από εκεί που το άφησαν οι παλαιότεροι;

Ναι, πιστεύω πως μπορούν να συνεχίσουν από εκεί που αφήνουν το νήμα οι παλαιότεροι. Έχουμε σπουδαίους νέους ερμηνευτές. Η Βιολέτα, βέβαια, έχει ήδη δική της σημαντική πορεία και σοβαρές συνεργασίες και έχει δείξει τι μπορεί να προσφέρει στο τραγούδι. Η Δήμητρα και η Δέσποινα όμως, που είναι πολύ νέες, είμαι σίγουρος πως θα αφήσουν και αυτές το αποτύπωμά τους στο καλό τραγούδι. Αυτό που χρειάζονται είναι καλές επιλογές, καλά τραγούδια, σκληρή δουλειά και φυσικά, τύχη.

Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι σε στίχους του Δημήτρη Λέντζου. Τι σας τράβηξε στον λόγο του;

Οι στίχοι του Δημήτρη Λέντζου είναι λιτοί, σαφείς και μεστοί. Δεν δυσκολεύτηκα να τους μελοποιήσω, η μουσική είναι σαν να βγαίνει μόνη της από μέσα τους. Επίσης, έχουνε στοιχεία δημοτικού τραγουδιού και μνήμες άλλων εποχών, που εμένα με γοητεύει πολύ αυτό.

Ποιο τραγούδι άλλου μπουζουξή θα θέλατε να είχατε γράψει;

Μου έρχονται πολλά στο μυαλό, αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα, αυτό θα ήταν το «Μεσάνυχτα που να σε βρω» του Γιώργου Ζαμπέτα και του Δημήτρη Χριστοδούλου, που το τραγουδάνε ο Στέλιος Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα. Σεμινάριο σύνθεσης, στίχου, παιξίματος των μπουζουκιών από τον αρχιμάστορα Ζαμπέτα και ερμηνείας!