Φίλιππος Πλιάτσικας: «Είμαι καλός στο να θέτω ερωτήματα»

Ο Φίλιππος Πλιάτσικας ανεβαίνει στη σκηνή της «Σφίγγας» τις Κυριακές 13 και 20 Μαρτίου, για μια μουσική παράσταση με τραγούδια που χάραξαν μια ολόκληρη εποχή και συνεχίζουν να επιδρούν βαθιά μέχρι σήμερα. Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, εξηγεί γιατί περιμένει την επανάσταση του κανονικού ανθρώπου.

Μετά την παράσταση «Μουσική για ένα βιβλίο» στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», η οποία φτιάχτηκε με αφορμή το δεύτερο μυθιστόρημά σας με τίτλο «Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα», σας συναντάμε στη σκηνή της «Σφίγγας», για μια εφ’ όλης της ύλης παράσταση αυτήν τη φορά. Πείτε μας περισσότερα. Πόσο διαφορετική θα είναι και με ποιον τρόπο;

Θα είναι μια εφ’ όλης της ύλης, κυρίως μουσική, παράσταση αυτήν τη φορά, που στη δράση της θα αγκαλιάζει και κάποια κείμενα μέσα στα τραγούδια, με παρεμβάσεις του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, που θα είναι σε προβολή. Τη σκηνοθετική επιμέλεια θα έχει πάλι ο Κώστας Γάκης με τη βοήθεια της Νατάσσας Φαίης Κοσμίδου. Μαζί μας θα είναι και ο Χάρης Μιχαηλίδης (Δραμαμίνη) στα φωνητικά και την κιθάρα, η ηθοποιός, μουσικός Ιωάννα Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι και την αφήγηση, ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης στο μπάσο και ο Αλέξης Κούρτης στα τύμπανα.

Ο ίδιος, στο promo της παράστασης, αναρωτιέστε «Τι είναι αυτό που ορίζει τα βήματά μας, η μοίρα, η τύχη, κάποιος Θεός;». Τελικά, υπάρχει απάντηση;

Από ό,τι έχει αποδείξει η ίδια η ζωή, είμαι καλός στο να θέτω ερωτήματα και να αναζητώ τις απαντήσεις ψάχνοντας παρέα...

Μιλήστε μας και για το μυθιστόρημα που κυκλοφορήσατε τον Οκτώβριο, «Ο υπασπιστής του αυτοκράτορα». Και γιατί επιλέξατε να γράψετε την ιστορία από τη σκοπιά των γυναικών;

Αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου στάθηκε ένας απογευματινός περίπατος στα στενά δρομάκια της Ιεράπετρας, όπου βρέθηκα αντιμέτωπος με μια επιγραφή. Έγραφε πως για ένα βράδυ, σε ένα σπίτι που φάνηκε ξαφνικά μπροστά μου, έμεινε ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Αυτό στάθηκε ικανό να ενεργοποιήσει έναν απίστευτο μηχανισμό δημιουργίας μιας φανταστικής όσο και «ζωντανής» ιστορίας μέσα μου, που ευτυχώς αποτυπώθηκε στις σελίδες του «Υπασπιστή του αυτοκράτορα». Όλοι μέσα μας, με κάποιον τρόπο, έχουμε και τις δύο πλευρές. Θηλυκή και αντρική. Αρκεί να θέλουμε να τις ακούσουμε.

Είστε από τους καλλιτέχνες που αγαπάνε τις συναυλίες. Ένας δίσκος, ένα τραγούδι, αποκτάνε νέα, διαφορετική υπόσταση όταν παρουσιάζονται ζωντανά;

Η ζωντανή παρουσίαση των τραγουδιών είναι το οξυγόνο τους. Η ζωοδότης αφορμή να μας αγγίξουν χειροπιαστά, αληθινά.

Συμπίπτουν τα αγαπημένα σας τραγούδια με τα αγαπημένα του κοινού; Υπάρχει π.χ. κάποιο τραγούδι που δεν γνώρισε την επιτυχία του «Γιατί», αλλά για εσάς είναι εφάμιλλο ή και καλύτερό του;

Άλλες φορές ναι, άλλες όχι. Έχω κι εγώ τα φεγγάρια μου. Δεν έχω όμως κανένα είδος ρατσισμού απέναντι στα πιο γνωστά τραγούδια.

Νοσταλγείτε κάτι από το παρελθόν;

Κρατάω το παρελθόν εντός μου όπως ακριβώς είναι. Πολύτιμο. Προσπαθώντας να ζήσω το παρόν όπως του αξίζει.

Διαχειρίζεστε μόνος σας τη σελίδα σας στο Facebook;

Προσπαθώ και θέλω να έχω επαφή και γνώση όσο γίνεται περισσότερο. Εντελώς μόνος μου όχι όμως.

Στην εποχή της παντοκρατορίας των social media και του cancel culture, υπάρχει κάτι που διαβάσατε για εσάς προσωπικά ή τους Πυξ Λαξ και να σας φόβισε;

Ζούμε σε εποχή πλουραλισμού των απόψεων ή σε εποχή ασυδοσίας; Έχουμε γίνει όντως ένα μεγάλο διαδικτυακό καφενείο, όπου οι παθογένειες και το τοξικό δείχνουν να υπερισχύουν της λογικής και της καλοσύνης; Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό δεν ισχύει. Είναι μια εικονική πραγματικότητα, ακριβώς όπως είναι κι ο ψηφιακός κόσμος. Απλώς οι κανονικοί άνθρωποι δεν πολυασχολούνται γιατί έχουν κανονική ζωή και τον χώρο καταλαμβάνουν οι μη έχοντες. Φοβάμαι όμως την εποχή που αναφέρετε για τη ζωή των παιδιών και την οποία έρχονται να αντιμετωπίσουν. Που μπορεί να νομίζουν ότι μιλάνε με μια Κατερίνα συνομήλικη τους στο διαδίκτυο και μπορεί να είναι ο Βαγγέλης, ο περιπτεράς, 70 ετών. Που θα βρούνε μπροστά τους μια προσπάθεια να κυριαρχήσουν απόψεις ολοκληρωτικές, που θα κοιτάξουν να επιβληθούν απ’ την πίσω πόρτα αυτήν τη φορά, απ’ την πόρτα των social media. Ομαδοποίηση, αφορισμός και πυρά εντός δευτερολέπτου... Όποιος είναι γκέι, είναι και βιαστής. Όποιος άντρας γουστάρει πολύ τις γυναίκες είναι και παιδόφιλος. Όποια γυναίκα γουστάρει πολύ τους άντρες είναι π...α.

Ίσως είναι αναγκαία για μια ακόμη φορά στον πλανήτη αυτόν μια επανάσταση. Σε πολλά θέματα κι όχι μόνο σ’ αυτό που συζητάμε. Να πάρουμε θέση. Να βάλουμε όρια. Απέναντι σε πολιτικά θέματα, μεγάλα ή καθημερινά. Απέναντι στην τάση να αυτοεξοντωθούμε ως άβαταρ που πολεμάμε σε διαδικτυακές πλατφόρμες και αυτοπυρπολυμένοι να περιφερόμαστε βγάζοντας σέλφι...

Κι ας την ονομάσουμε η επανάσταση των κανονικών ανθρώπων...