Χρήστος Θηβαίος: «Τα ξανασκεφτόμαστε τα τραγούδια»

Ο Χρήστος Θηβαίος συγκεντρώνει και παρουσιάζει στη μουσική σκηνή «Σφίγγα» τις καλύτερες στιγμές του και τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, από τους «Συνήθεις Υπόπτους» και τον «Άμλετ της Σελήνης» έως το «Σιδερένιο νησί» και το «Εμπάργκο».

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και ένα μουσικό ταξίδι στη γειτονιά του, τα Εξάρχεια, που συνδέθηκε με μερικές από τις πιο σημαντικές μορφές του νεότερου πολιτισμού μας: Νικόλα Άσιμο, Παύλο Σιδηρόπουλο, Αρλέτα.

Δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείπει ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο του φίλο και συνθέτη, Θάνο Μικρούτσικο. Όπως έλεγε ο ίδιος ο συνθέτης: «Ο Θηβαίος μπορεί να απογειώσει τα τραγούδια με τις ερμηνείες του και έχει δώσει νέα διάσταση ακόμα και στα τραγούδια του Καββαδία».

«Έπειτα απ’ το μεγάλο μπουμ» στη «Σφίγγα». Πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος;

Αυτός ο τίτλος προέκυψε από την περίοδο της πρώτης καραντίνας και πάντα ονειρευόμουνα από τότε να κάνω μια παράσταση με αυτόν τον τίτλο. Σίγουρα έχει να κάνει με τις ρίζες επάνω στο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου και στην ποίηση του Κώστα Τριπολίτη και θεώρησα ότι είναι πραγματικά ό,τι πιο επίκαιρο μπορούσα να νιώσω. Γι’ αυτό το «έπειτα». Αυτό το «έπειτα», το οποίο αντί για «epitaph» (επιτάφιο), μπορούμε να το κάνουμε «έπειτα». Να συνδημιουργήσουμε όλοι αυτό το μετά, του να χαμογελάσουμε και να ονειρευτούμε ξανά.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και ένα μουσικό ταξίδι στη γειτονιά σας, τα Εξάρχεια, που συνδέθηκε με μερικές από τις πιο σημαντικές μορφές του νεότερου πολιτισμού μας: Νικόλα Άσιμο, Παύλο Σιδηρόπουλο, Αρλέτα. Η τελευταία ήταν πολύ σημαντική για εσάς, όπως και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να ριζώνουν στην καρδιά μας;

Είναι η καθημερινότητα, το ό,τι έχουμε ζήσει μαζί τους και το πόσο σημαντικοί ήταν για εμάς εκείνες τις στιγμές και πόσο περισσότερο μεγαλειώδεις αποδείχτηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Τα τραγούδια τους θα είναι για πάντα στην καρδιά μου, όπως επίσης και η γλυκύτητα, η αυστηρότητα και το χιούμορ τους.

Πώς είναι τα live την εποχή της πανδημίας; Περιγράψτε μας πώς το ζείτε εσείς από τη σκηνή;

Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Με όλη αυτή την εν αρχή συστολή του κόσμου και μετά το ξέσπασμα. Ο κόσμος σαν να ξανασκέφτηκε τον εαυτό του, και αυτό το έχει μεταδώσει και στα παιδιά του. Βλέπω με μεγάλη χαρά και έκπληξη νεότερες ηλικίες πλέον στις συναυλίες ή και ακόμα και μεγάλες οικογένειες, όπου οι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους. Και όλοι παρακολουθούν, συμμετέχουν, τραγουδούν και δείχνουν να συναρπάζονται από το γίγνεσθαι μιας συναυλίας.

Είστε από τους καλλιτέχνες που αγαπάνε τις συναυλίες. Ένας δίσκος, ένα τραγούδι, αποκτάνε νέα, διαφορετική υπόσταση όταν παρουσιάζονται ζωντανά;

Ναι, σίγουρα. Γιατί τα ξανασκεφτόμαστε τα τραγούδια όταν τα επανερμηνεύουμε, και δεν σας κρύβω ότι ένας λόγος που έγινε αυτή η επανέκδοση του «Εμπάργκο», του θρυλικού «Εμπάργκο» του Θάνου Μικρούτσικου και του Άλκη Αλκαίου, ήταν διάφορες εκδοχές σε ζωντανές συναυλίες.

Πώς είναι να ερμηνεύετε Μικρούτσικο, γνωρίζοντας πως πλέον εκείνος δεν είναι ανάμεσά μας;

Για μένα είναι! Και πιστεύω και για όλους τους συναδέλφους και τους μουσικούς και τους ερμηνευτές. Ο Θάνος είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου και πάντα νιώθω ότι με κάποιον τρόπο τον κάνω περήφανο ανά πάσα στιγμή.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι του που πια δεν μπορείτε να ερμηνεύσετε;

Το μόνο που δεν θα ερμήνευα ποτέ, τουλάχιστον όπως το σκέφτομαι τώρα στα 59 μου χρόνια, είναι τους «7 Νάνους». Δεν θα το ακουμπούσα ποτέ.

Στην εποχή της πανδημίας, οι τέχνες μάς κράτησαν συντροφιά περισσότερο από ποτέ. Εσείς, στο σπίτι σας, τι ακούσατε και τι είδατε περισσότερο;

Είδα πολλές ταινίες, είδα πολλές σειρές, ό,τι έκαναν όλοι δηλαδή, άκουσα πολλή μουσική, απ’ όλα τα είδη του κόσμου, εντρύφησα ξανά στο ρεμπέτικο, άκουσα με πολλή αγάπη ξανά τους Beatles, τη μουσική σκηνή της grunge, δηλαδή Soundgarden, Pearl Jam, Nirvana, Alice in Chains, που πήγα και σε μια συναυλία τους κιόλας, και μουσικές γενικότερα που άκουγαν τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, οι φίλοι των παιδιών μου, η οικογένειά μου.

Η στήριξη στον κόσμο της τέχνης από το κράτος ήταν επαρκής;

Για κάποιους ναι, για κάποιους όχι. Πιστεύω ότι η τάξη που επλήγη περισσότερο ήταν οι τεχνικοί, αλλά νομίζω και εύχομαι ότι το κράτος θα επανορθώσει.

Νοσταλγείτε κάτι από το παρελθόν;

Όχι!

INFO

Χρήστος Θηβαίος

Μουσική σκηνή «Σφίγγα»

«Έπειτα απ’ το μεγάλο μπουμ»

Σάββατα 19, 26/3 & 2, 9, 16/4