Encardia: «Μουσική ως μέσον, και όχι σκοπός»

Οι Encardia είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση της Νότιας Ιταλίας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Οι Εncardia επιστρέφουν στη μουσική σκηνή του «Ορφέα», στη Φωκίωνος Νέγρη, για δύο μόνο εμφανίσεις την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Μαΐου. Τραγουδούν όπως παλιά κι όπως τους αγαπήσαμε. Μας θυμίζουν βήματα ενός χορού που ίσως ξεχάσαμε. Μας λένε νέα τραγούδια που ίσως δεν ξέρουμε.

Τι θα ακούσουμε στον «Ορφέα»;

Σίγουρα τα κλασικά μας τραγούδια, εμπνευσμένα από τις παραδόσεις και τη διάλεκτο των ελληνοφώνων της Νότιας Ιταλίας. Σίγουρα, τραγούδια σε ρυθμούς ταραντέλας για να θυμηθούμε και τα παλιά μας γλέντια. Σίγουρα, νοσταλγικά ερωτικά τραγούδια αλλά και άλλα για την προσφυγιά και τον πόλεμο γιατί τα οφείλουμε, ειδικά αυτήν την εποχή. Σίγουρα και κάποιες μουσικές εκπλήξεις που γεννήθηκαν στα χρόνια της… πανδημίας!

18 χρόνια Encardia. Περιμένατε αυτή την πορεία όταν δημιουργήθηκε το συγκρότημα;

Ξεκινήσαμε από αγάπη και έρωτα για τις μουσικές και τη διάλεκτο των ελληνοφώνων στις περιοχές της Καλαβρίας και της Απουλίας του ιταλικού Νότου. Μετά αγαπηθήκαμε πολύ μεταξύ μας κι αυτή η αγάπη δημιούργησε καινούργιες μουσικές και ιδέες και εμπειρίες, ενώ κάποιοι άνθρωποι μάς πίστεψαν και μας ακολούθησαν από την αρχή. Τώρα, πέρασαν 18 χρόνια αλλά νιώθουμε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή. Έξι δίσκοι, 3.000 εμφανίσεις, αμέτρητα ταξίδια και εμπειρίες, κι όμως… σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Η μουσική σας –όχι μόνο οι ταραντέλες– σε ωθούν να χορέψεις. Στην εποχή της πανδημίας (η οποία δεν είναι ακριβώς σε ύφεση), πώς πιστεύετε ότι θα αντιδράσει ο κόσμος σε αυτή την παρόρμηση;

Νομίζω ότι θα θυμηθούμε όλοι τα παλιά για τα καλά… Ο κόσμος περιμένει να κλείσει αυτήν την παρένθεση και να επανέλθει ξανά στα προηγούμενα, αλλά τώρα πιστεύω με πιο μεγάλη εκτίμηση και χαρά σε ό,τι συμβαίνει, αφού τίποτα δεν είναι αυτονόητο όπως μάθαμε πια.

Η μουσική και οι στίχοι σας μιλάνε με νοσταλγία για μια άλλη Ελλάδα. Όμως, το κοινό σας είναι διαηλικιακό. Πώς το εξηγείτε;

Νομίζω ότι η μουσική μας βγαίνει από όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι, όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλες τις λαϊκές μουσικές του κόσμου. Επίσης, ο τρόπος που υπάρχουμε επάνω στη σκηνή είναι πολύ σύγχρονος και δυναμικός. Όχι, δεν απευθυνόμαστε σε κάποια συγκεκριμένη ηλικιακή ή άλλη ομάδα. Μας ενδιαφέρουν όλοι. Έχουμε παίξει και στις φυλακές, σε σχολεία δημοτικά και γυμνάσια, σε νηπιαγωγεία, σε πανεπιστήμια, σε νοσοκομεία, σε δρόμους και σε πλατείες, ακόμα και μπροστά σε παιδιά με βαρύ αυτισμό. Αυτό που έχουμε να δώσουμε είναι για όλους κι αυτό το αισθάνονται πολύ καλά όσοι μας ακολουθούν.

Τι σημαίνει για εμάς τους Έλληνες της Ελλάδας η παράδοση της Νότιας Ιταλίας;

Είναι μια λαϊκή παράδοση με έντονο πολιτιστικό και ιστορικό αποτύπωμα, όπως η παράδοση της Κρήτης, της Πελοποννήσου ή της Ηπείρου, ας πούμε. Σίγουρα σε εμάς τους Έλληνες ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία, αφού γεωγραφικά ανήκει σε άλλη χώρα κι όμως πολιτιστικά είναι τόσο κοντά μας.

Οι Encardia είναι κοινωνικά ανήσυχοι: προσφυγικό, παιδιά. Είναι μια ανάγκη σας αυτή; Η μουσική να ξεπερνάει την καλλιτεχνία;

Αν η μουσική και η τέχνη γενικότερα είναι το εργαλείο για να μοιράζεσαι συναισθήματα και ιδέες… ή ας πούμε το όχημα που θα σε φέρει πιο κοντά στους άλλους και συχνά πολύ εμπερίστατους ανθρώπους ή ο τρόπος ακόμα να υπάρξεις και να εκφραστείς, τότε ναι. Το αποτέλεσμα είναι πάνω από την καλλιτεχνία, ακόμα κι από την ίδια τη μουσική. Μουσική ως μέσον λοιπόν, και όχι σκοπός.

Τι περιλαμβάνουν τα καλοκαιρινά σας σχέδια;

Τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου μελοποιημένη, δραματοποιημένη και χορογραφημένη από τους Encardia, σε αγαστή συνεργασία με την εξαίρετη ηθοποιό Άννα Θεοδωρίδου, συμμετοχή σε κάποια φεστιβάλ, τραγούδια για την προσφυγιά και τον πόλεμο στα πλαίσια της διοργάνωσης του υπουργείου Πολιτισμού, με τίτλο «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός», αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και άλλα.