Είδαμε το “Democracy in America”

02.07.2017
Πολιτισμός

Το “ Democracy in America”, του Ρομέο Καστελλούτσι, αντλούμενο από το ομότιτλο θεωρητικό σύγγραμμα του Γάλλου διπλωμάτη Αλεξίς ντε Τοκβίλ (1805-1859), μας παρουσιάζει με ακρίβεια την οπτική της Δημοκρατίας στην Αμερική και το γενικότερο εξελικτικά πολιτειακό της σύστημα, φιλτραρισμένο υπό το πρίσμα της ευρωπαϊκής θεώρησης.

Το έργο

Αναστρέφοντας χρονικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται η Δημοκρατία, με τρόπο ευφάνταστο, ο οποίος περιπλέκει αριστοτεχνικά την φόρμα, την εικόνα, τον ήχο, το φως, το παλιό και το νεότερο, ο Ιταλός σκηνοθέτης μας μεταφέρει όχι μόνο στον Κόσμο του ντε Τοκβίλ, μα και μέσα σε ένα βαθύτερο σύμπαν που εξελικτικά μας εμπεριέχει. Δονούμενοι από την εξιστόρηση της εξέλιξης του Πολιτισμού, ερχόμαστε κατά πρόσωπο με τον κοινοτικό βίο των πουριτανών και των Ιθαγενών της Αμερικής καθώς και στον μυστηριακό και απροσδόκητο κόσμο που εμπεριέχει η θρησκευτική πίστη, ο δογματισμός και οι γεωπολιτικές-πολιτιστικές συνθήκες, βομβαρδιζόμενοι από εικόνα και ήχο.

Κριτική

Με ταπεινοφροσύνη και πίστη στον άνθρωπο, ο Ρομέο Καστελλούτσι μας τοποθετεί σε ένα κόσμο που οραματίστηκε, που διάρθρωσε και που όπως κάθε μεγάλος ταπεινός καλλιτέχνης θεωρεί ως μη ολοκληρωμένο.

Με τη δεινότητα ενός σκηνοθέτη που κατέχει τη μεταφυσική ικανότητα να ελέγχει τον χώρο και το χρόνο, το φως και τον ήχο, βρισκόμαστε παρατηρητές μιας σύγχρονης τραγωδίας δομημένης με τα στοιχεία μιας σύγχρονης τεχνολογικά επένδυσης.

Οι συνδέσεις των διάφορων εποχών, μας μεταφέρουν στρωτά από το σκοτάδι και τον πόνο στην κατανόηση της προκατασκευασμένης πορείας της αλήθειας. Μιας πορείας προς το σύστημα που θέλουμε σήμερα χάριν ρομαντισμού και κρυφής ελπίδας να αποκαλούμε Δημοκρατία.

Οι δεσμοί που υπάρχουν στις σχέσεις των διαφόρων ομάδων με τον εαυτό τους έχουν αρχή, μέση ένταση, έξαρση και σβήνουν μαλακά μέσα στην απαξίωση σε πολλές περιπτώσεις του ίδιου τους του εαυτού.

Η μεταστροφή του ανθρώπου σε εξάρτημα μιας αλλοιωμένης και κακώς συντεθειμένης μηχανής, εξηγείται με τρόπο βαθιά μυστικιστικό μα και συνάμα σύγχρονο.

Τα λάθη και οι παραλείψεις, οι διαστροφές και οι χαρακτήρες, οι μεταλλάξεις και οι υποχωρήσεις, είναι οι λέξεις κλειδιά για αυτή τη σύγχρονη τραγωδία.

Αποχωρώντας κανείς από την “Δημοκρατία στην Αμερική”, έχει γίνει μάρτυρας όχι μόνο της επίσκεψης σε ένα μουσείο με έργα μοναδικής αναγεννησιακής ζωγραφικής , μιας όπερας ή μιας χορευτικής παράστασης, μα κύρια και πρώτα από όλα μιας κατάθεσης της Ιστορίας στα πετρωμένα του πόδια.

Σκηνοθεσία – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί: Ρομέο Καστελλούτσι
Κείμενα: Claudia Castellucci, Ρομέο Καστελλούτσι
Μουσική: Scott Gibbons
Βοηθός σκηνοθέτης: Maria Vittoria Bellingeri
Maître répétiteur: Evelin Facchini
Γλυπτά και μηχανισμοί: Istvan Zimmermann, Giovanna Amoroso
Εκτέλεση κοστουμιών: Grazia Bagnaresi
Υποδήματα: Collectif d’Anvers
Διεύθυνση σκηνής: Pierantonio Bragagnolo
Παίζουν: Olivia Corsini, Giulia Perelli, Gloria Dorliguzzo, Evelin Facchini, Stefania Tansini, Σοφία Δανάη Βορβίλα, και δώδεκα χορευτές (Αθηνά Κυρούση Salvucci, Στέλλα Τριπολιτάκη, Μαρίνα Χριστοδουλάκη, Κωνσταντίνα Βασιλάκη, Άντρια Δημητρίου, Χριστίνα Ζαχαριά, Ραλλού Καρέλλα, Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη, Μαρίνα Βαρβάρα Ζέρβα, Μαρίνα Τσαπέκου, Ελένη Βλάχου, Όλγα Σπυράκη)
Χορογραφικές παρεμβάσεις: Evelin Facchini, Gloria Dorliguzzo, Stefania Tansini, Sophia Danae Vorvila

Η χορογραφία εμπνέεται από τις λαϊκές παραδόσεις της Αλβανίας, της Ελλάδας, της Μποτσουάνα, της Αγγλίας, της Ουγγαρίας και της Σαρδηνίας