Είδαμε την παράσταση «Αμάραντα», στο θέατρο Faust

Η «Αμάραντα», της bijoux de kant, είναι ένα εξαιρετικό έργο του Παύλου Μάτεσι, με κείμενα δικά του, σε συνεργασία με την Γλυκερία Μπασδέκη, υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Γιάννη Σκουρλέτη.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μια παράσταση  προερχόμενη απ’ το παρελθόν, με έντονη διαχρονικότητα και grotesque χαρακτήρες, βγαλμένους από ένα αβέβαιο όνειρο να σφυροκοπούν τους εαυτούς τους, αποδίδοντας  αλληγορικά τόσο την ηθογραφική όσο και την σκληρή εκ της εποχής αντιμετώπισή τους.

Τέσσερις καλλιτέχνες εναλλάσσονται σε μια σπείρα μετάβασης, απ’ τον θάνατο στη ζωή, (όπως κι αν αυτή ορίζεται)… και πάλι στον θάνατο.

Πόσο «ζωντανός» είναι στην πραγματικότητα ένας ζωντανός;

Κι ο θάνατος, πόσα πρόσωπα πραγματικά διαθέτει;

Ένας νεκρός «μπουλουκτζής», ο Στάμος, μια μόλις σωμένη απ’ την πορνεία, φιλοχρήματη στα όρια της ψυχασθένειας, η Μερόπη και ο κυρίαρχος χαρακτήρας Μέμος, (Συσσοβίτης), του οποίου το όνειρο της μεγαλύτερής του θεατρικής επιτυχίας καταρρέει υπό το βάρος του θανάτου του συμπρωταγωνιστή και φίλου του Στάμου, μα που αρνείται να το βάλει κάτω.

Εδώ, η ανάγκη του για δόξα και επιτυχία, ζυμώνεται με τον θρήνο, και τον ξεπερνά, αμβλύνοντας την διάθεση της αυτοπραγμάτωσης προς  την κορύφωση του ονείρου.

Οι μεταβάσεις στην ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών επηρεάζονται  άμεσα και έντονα και από μια λαϊκή επανάσταση, που ξεσπά κατά την διάρκεια της προγραμματισμένης τους παράστασης.

Παράλληλα με την ιστορία αυτή μα όχι ανεξάρτητα, κινείται και η καλλιτέχνιδα Αντώνα, μια διαρκώς επαναδομούμενη στον χωροχρόνο ύπαρξη, η οποία βιώνοντας σκληρούς και επαναλαμβανόμενους θανάτους  μας ξεδιπλώνει σιωπηλά μα βάναυσα, μέσα από την τραγικότητα της ιστορίας της  κι εκείνη της πολύπαθης Ελλάδας.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Μια ζύμωση ζωής και θανάτου με κάποτε ορατά και  κάποτε δυσδιάκριτα όρια είναι η μεταφυσικά, συγκεκριμένα - αφηρημένη ετούτη παράσταση του Μάτεσι.

Ενωτική διάθεση σε μια σκληρά βιοποριστική πραγματικότητα, συνδέει αυτό το σύνολο νεκρών και ζωντανών, σε έναν χορό ύψιστης δραματουργίας, εμπλέκοντας περίτεχνα τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό, με την αμετανόητη σε δύσκολους καιρούς Ελληνικότητα.

Μας εντάσσει έτσι αθόρυβα μέσα στο σκηνικό να υποφέρουμε σιωπηλά για την σκληρή και απίστευτα δύσκολη πορεία που ένας θίασος της εποχής διένυε.

Η συμβολιστική αλληγορία που δομείται αρχικά από τα σκηνικά και τα κοστούμια, χάρτες της Ελλάδος, κιλίμια, η στολή του γενίτσαρου, καθώς και με την ιδιαίτερη χρωματική αισθητική, λειτουργεί  ως το μικροσκοπικό καρύδι του παραμυθιού, που μέσα από την ψίχα του πηγάζει το ποτάμι της πλοκής.

Οι χαρακτήρες ενωμένοι σε μια σχέση αγάπης, φροντίδας μα και απαξίωσης και ο θάνατος, που εμπόδιο δεν δύναται να σταθεί.

Ο νεκρός, που είναι έτοιμος να παρακολουθήσει την σημαντικότερη πρεμιέρα της καριέρας του με τον ίδιο απών και η αβάσταχτη ηρεμία της Αντώνας, που μας ταΐζει τον πόνο της, σαν να πρόκειται για μια απλή και επαναλαμβανόμενη ρουτίνα θρέψης.

Η Μερόπη και ο Στάμος μα και οι υπόλοιποι  απόντες, ως σάρκα μία, παλεύουν να σώσουν τον εαυτό τους, μέσω του θεάτρου.

«Το θέατρο με έσωσε», κραυγάζουν μεμονωμένα οι μορφές… δια-δηλώνοντας.

Η παράσταση γεννά μια ηθελημένη ,ίσως και αθέλητη ,ηρωοποίηση των τσαλακωμένων ετούτων θιασωτών μεταγγίζοντάς μας το πάθος τους για διαφορετικότητα και επιβράβευση.

Φωτισμένοι με μυστήριο, εκ της Χριστίνας Θανασούλα , κινούμενοι υπό τις άριστες μουσικές επιλογές του Κώστα Δαλακούρα και άξονα την Αντώνα (Μπέτυ Βακαλίδου), η οποία εκ των έσω διατίνει την πίεση, με τον Μέμο(Αλέκο Συσσοβίτη) σε μεγάλα κέφια, να ισορροπεί ανάμεσα στο  κωμικό και στο τραγικό, την Μερόπη (Μαρία Σκουλά), ως μια φιλοχρήματη ψυχωσική φιγούρα που εμβόλιμα εκτοξεύει την ένταση στα ύψη και τέλος τον παρόντα νεκρό Στάμο(Αλέξανδρο Παπαιωάννου), να πυροδοτεί μια αθέατη κλιμάκωση, στα όρια του απραγματοποίητου.

Ένα διαμάντι της bijoux de kant και εν κατακλείδι μια παράσταση, που ο ωμός ρεαλισμός συμπορεύεται με τον υπερρεαλισμό, σε ένα μπαλέτο υπεράριθμων υπερβολών.

Συντελεστές:

Κείμενο: Παύλος Μάτεσις, Γλυκερία Μπασδέκη

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Μουσική: Κώστας Δαλακούρας

Βοηθός σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός σκηνογράφου: Νίκος Παπαδόπουλος

Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μαρία Σκουλά, Μπέττυ Βακαλίδου, Άγγελος Μαυραειδής

Πληροφορίες:

Θέατρο Φάουστ

Καλαμιώτου 11, Μοναστηράκι

2103234095 

Μέρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Κυριακή

Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 12ευρώ, Φοιτητικό-ανέργων 10ευρώ

Προπώληση: www.viva.gr, τηλ. 11876, Public