7 παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσεις αυτά τα Χριστούγεννα

Αν επιθυμεί να ψάξει κανείς με πίστη μέσα στους δρόμους της τέχνης και να βρει κάποια απάντηση, για όλα αυτά που στον καθημερινό βίο τον προβληματίζουν, που τον πονούν, που τον απομακρύνουν από αυτό που είναι, από αυτό που θα ήθελε να είναι, εμείς προτείνουμε το μονοπάτι του θεάτρου.

Το θέατρο.

Ο μεγάλος εκείνος σοφός με τα χίλια στόματα και τις πολλαπλάσιες απαντήσεις, που σαν πατέρας με στοργή, υπομονή και αγάπη οδηγεί τον θεατή σε μια βέβαιη ανακάλυψη.

Κι αν ο θεατής ως παρατηρητής κι όχι ως απλώς παρευρισκόμενος σε αυτό για να περάσει μόνον την ώρα του, ανοίξει τα μάτια και δει και τα αυτιά και αφουγκραστεί, ίσως, λέω ίσως, να ανακαλύψει έναν νέο και βεβαιωμένο δρόμο προς ένα πλατύτερο χαμόγελο ή ακόμη και προς ένα εξαγνιστικό κλάμα.

Στο σημείο αυτό έχοντας ως προσανατολιστικό γνώμονα το «καλό θέατρο», και την πεποίθηση ότι ο καθένας από εμάς θα βρει τον χρόνο κάπου μέσα σε ετούτες τις γιορτές, (το χρωστάει στον εαυτό του), να το επισκεφτεί, προτείνουμε επτά παραστάσεις ορόσημα της φετινής χρονιάς, αλτήρες, προς μια βέβαιη φυγή από την ρουτίνα του καθημερινού βίου.

ΑΓΡΙΟΣ ΣΠΟΡΟΣ του Γιάννη Τσίρου

Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσει κανείς στο θέατρο Επί Κολωνό σε σκηνοθεσία της ταλαντούχας Ελένη Σκότη, με τους Τάκη Σπυριδάκη, Χρ.Μαριάννα και Ηλία Βαλάση. Μια καντίνα τοποθετημένη σε κάποια απομακρυσμένη παραλία, περιγράφει τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση. Μέσα από μια αλληλουχία καταστάσεων εξωθείται στα άκρα ο πρωταγωνιστής Σπυριδάκης, ιδιοκτήτης της καντίνας, για κάποιον φόνο που υποτίθεται συντέλεσε και που  τον οδηγεί σε σύγκρουση με την εποχή, με το δίκιο και το άδικο και που τελικά τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα απέλπιδο πεπρωμένο. Βαθιά ανθρώπινη παράσταση, με τον Σπυριδάκη στον ρόλο της ζωής του, να ερμηνεύει το ίδιο του τον εαυτό σε ένα ρόλο που του ταιριάζει… γάντι.

ΑΥΓΑ ΜΑΥΡΑ του Διονύση Χαριτόπουλου

Sτη θεατρική σκηνή της Κυψέλης, σε σκηνοθεσία του υπέροχου Αντώνη Αντωνίου, με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Νατάσσα Ασίκη,(τη σύζυγό του). Η παράσταση που επαναλαμβάνεται, μιας και έχει από τους ίδιους ξαναπαιχτεί στο παρελθόν, περιγράφει δυο αδέλφια που χωρίζονται βίαια από τον εμφύλιο και ξανασμίγουν πολύ καιρό μετά, ψηλαφώντας συναισθηματικά τις ιστορίες και τα γεγονότα που πέρασαν. Μια σπουδαία και απόλυτα τρυφερή παράσταση, που αγγίζει το ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα του εμφυλίου. Μέσα από το σαλόνι του σπιτιού τους παρακολουθεί κανείς τα τεκταινόμενα, όχι ως απλός θεατής, μα ως μέρος αυτής της τραγωδίας.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Το πολυβραβευμένο έργο του Tracy Letts, που απέσπασε το βραβείο Πούλιτζερ καθώς και το Tony Award ένα χρόνο μετά,  στη σκηνή του θεάτρου Χορν, από τον ταλαντούχο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, με τους Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Πρωτόπαππα, Βίκυ Βολιώτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλέξανδρο Μυλωνά, Μάνο Βακούση, Μαρία Κατσιαδάκη, Νίκο Αλεξίου, Θύμιο Κούκιο, Κώστα Ανταλόπουλο, Aurora Marion και Αλίκη Κακολύρη. Έξω από μια μικρή πόλη, στην Οκλαχόμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, περιγράφονται λίγες ημέρες από την ζωή της οικογένειας Γουέστον. Αποτελούμενη στο σύνολο από 13 χαρακτήρες, με δεσπόζουσα προσωπικότητα την εξαρτημένη μάνα από τα χάπια και καρκίνο στο στόμα Βάιολετ, ερμηνεύεται η επανένωση μιας οικογένειας, όπου μετά την απώλεια του διάσημου ποιητή και αλκοολικού πατέρα Μπέβερλι, συσπειρώνεται. Πάθη, ίντριγκες, προσβολές, κρυμμένα μυστικά, φόβοι και ιδιάζουσες αποκαλύψεις έρχονται στην επιφάνεια, για να παρουσιάσουν το τραγικό πρόσωπο μιας οικογένειας, που μεταλλάσσεται με γνώμονα την σημαντική αλλαγή, της αυτοκτονίας δηλαδή του πατέρα. Μια μαύρη κωμωδία , που αφορά μια οικογένεια, που μέσα από την φυσική της δραματουργία, μας κάνει να γελάσουμε πότε ειρωνικά και  πότε αυτοσαρκαστικά, παρατηρώντας την εξέλιξη των τεκταινομένων, από μια αθέατη, μα τόσο πραγματική γωνιά της κοινωνίας.

ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ

Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς, επαναφέροντας στο προσκήνιο το έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, στο θέατρο του Ν.Κόσμου. Σ’ ένα σύγχρονο σκηνικό-αστικό σαλόνι, κάπου στην Κηφισιά, διαδραματίζεται η παράσταση. Τέσσερις “ηρωίδες”, σχεδιάζουν ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη, για να ξεφύγουν απ’ τον πρότερο και ιδιαίτερα επώδυνο  συναισθηματικό βίο τους (προβληματικές ερωτικές σχέσεις) και να επαν-εκκινήσουν  με αφορμή το ταξίδι αυτό, τις ζωές τους. Κι ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μιλούμε για ανεξάρτητες και χειραφετημένες γυναίκες(πάντα κατά τους συγγραφείς), καταλήγουμε στην πορεία στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα.  Οι γυναίκες αυτές κατευθύνονται από τα πάθη, τις εξάρσεις και τις αδυναμίες τους σε βαθμό τέτοιο, ώστε το ταξίδι στο τέλος να φαντάζει… ολοένα και πιο μακρινό κι εκείνες… ολοένα πιο ασήμαντες και μικροσκοπικές. Μια παράσταση με έντονο χιούμορ όπου ο θεατής θα γελάσει, θα διασκεδάσει και θα μείνει ευχαριστημένος από το αντίτιμο της ψυχαγωγίας που δικαίως θα πληρώσει. Και που στο τέλος αν ενδοσκοπήσει γευστικά το συναίσθημα απέναντι στη σύγχρονη οπτική της πραγματικότητας, με την γλυκόπικρη γεύση της ματαιότητας στο κρεβάτι του θα ξαπλώσει… έχοντας την απάντηση… στα μάτια του.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Το εμβληματικό θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ που σκηνοθετεί και μας παρουσιάζει με μεστό και άρτια δομημένο τρόπο, στο θέατρο Εμπορικόν ο Γιάννης Μόσχος με τους  Δημήτρη Καταλειφό, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιώργο Βουρδαμή, Δανάη Επιθυμιάδη, Κώστα Βασαρδάνη, Δημήτρη Καραμπέτση, Ευγενία Αποστόλου, Γιώργο Τζαβάρα και Ιωάννα Πιατά. Tον Αύγουστο του 1947, σε κάποια μικρή αμερικάνικη πόλη, περιγράφεται η ανατροπή των ισορροπιών ανάμεσα στην οικογένεια Κέλλερ. Η παράσταση περιγράφει τη ζωή ενός κίβδηλου ¨μικροαστού¨ πλουσίου, που έχει στήσει την εξουσία και τα προνόμιά του επάνω σ’ ένα καταστροφικό ψέμα. Ένα ψέμα για το οποίο πλήρωσαν με την ζωή τους είκοσι ένας πιλότοι μα και ένας “αγαπητός” πρώην συνεργάτης, ο οποίος εξ αιτίας του γεγονότος βρίσκεται στην φυλακή. Παράσταση ανατροπών και αποκαλύψεων, στην οποία η πραγματικότητα που διαφαίνεται δεν μοιάζει σε τίποτα με την αλήθεια.

ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟΥ

Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Μια τραγωδία την οποία ο κόσμος βρίσκει αστεία, όπως λέει και η Ιρλανδή συγγραφέας Μαρί Τζόουνς, η οποία γράφτηκε το 1996 και βραβεύτηκε ως κωμωδία με το βραβείο Ολιβιέ το 2001, σκηνοθέτησαν και εκτέλεσαν με πολύ μεγάλη επιτυχία οι, Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου στο θέατρο Κιβωτός. Μια μικρή ταλαίπωρη κοινωνία που βάλλεται από την καταστροφή της αγροτικής οικονομίας και που μέσα από τις πολλαπλές προσωπικότητες, “15 συνολικά”, που αναπτύσσουν οι δύο πρωταγωνιστές, σκιαγραφείται. Μια παράσταση που αφορά το αδηφάγο Χόλιγουντ, την άγνοια και την αδιαφορία απέναντι στον παραγκωνισμένο άνθρωπο, ο οποίος αδυνατώντας να αντέξει την απόρριψη… αυτοκτονεί. Μια άριστα δουλεμένη παράσταση όχι μόνον για το αστείο του πράγματος, μα και για να λευτερώσει μέσα του ο θεατής… μια συμφωνία από αλήθειες-νότες, που οφείλουν να λευτερωθούν.

ΟΠΕΡΕΤΤΑ

Μια παράσταση με αφορμή την «Οπερέττα» του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου στο Εθνικό και πρωταγωνιστές τους: Χαρούλα Αλεξίου, Χάρηw Ανδριανός, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Βασιλική Δρίβα, Πάρις Θωμόπουλος, Νίκος Καραθάνος, Ευαγγελία Καρακατσάνη,  Κώστας Κορωναίος, Νίκος Λεκάκης, Αμάλια Μπένετ, Κώστας Μπερικόπουλος, Ιωάννα Μπιτούνη, Ελένη Μπούκλη, Εύη Σαουλίδου, Μιχάλης Σαράντης, Αρης Σερβετάλης, Έλενα Τοπαλίδου, Άγγελος Τριανταφύλλου, Χάρης Φραγκούλη. Μια έντονα ποιητική ιστορία με υπέροχη μουσική ένδυση, κατά την οποία ο κόμης Αρισταίος σχεδιάζει να αποπλανήσει την όμορφη Αλμπερτίνα σε μια αλληλουχία αλλεπάλληλων εξωπραγματικών καταστάσεων, όπου οι σχέσεις μόδας, επανάστασης μέσω αυτής, διαφθοράς μα και της αθωότητας του γυμνού, φέρνουν στο προσκήνιο με πολύ χιούμορ μια επίπλαστη πραγματικότητα, μέσα στην οποία παρατίθενται τα δίχως ήθος, πολιτική αλήθεια και ορθή ιδεολογία…πρότυπα.