Είδαμε την παράσταση «Ίων», στο θέατρο Άλφα Ιδέα

 Την πρεμιέρα της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ίων», σε νέα μετάφραση και σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο 60^ο φεστιβάλ Φιλίππων και που θα συντελεσθεί για τέσσερις μόνο παραστάσεις παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον στο θέατρο Άλφα Ιδέα.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το κείμενο του Ευριπίδη που γράφτηκε το 412 π.Χ. και αποτελείται από 1622 στίχους, αφορά κατά κύριο λόγω την ιστορία της Κρέουσας, κόρης του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα και του υιού της  Ίων ή Ίωνα  και μετέπειτα γενάρχη των Ιώνων.

Η Κρέουσα, μένει έγκυος παρά την θέλησή της από τον Θεό Απόλλωνα. Από φόβο στον πατέρα της μα και από σεβασμό στην βασιλική της καταγωγή, αποφασίζει να εγκαταλείψει το βρέφος στη σπηλιά όπου και το συνέλαβε, με σκοπό να κατασπαραχθεί από τα θηρία ή να εξαφανισθεί.

Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν συνέβηκε ποτέ, μια και ο Φοίβος, δεν το επέτρεψε . Έστειλε λοιπόν τον αγγελιαφόρο των Θεών Ερμή να πάρει από την σπηλιά το παιδί και να το μεταφέρει στον της εποχής “ομφαλό της γης”, κοινώς τους Δελφούς. Εκεί, ανατέθηκε στην Πυθία να το αναθρέψει, όπου και  μεγάλωσε από τις σπονδές και τις προσφορές των επισκεπτών. Ως έφηβος, έγινε φύλακας του μαντείου.

Χρόνια μετά, η Κρέουσα επισκέφτηκε το μαντείο με τον σύζυγό της Ξούθο,                                να πάρουν χρησμό για το άκαρπο του γάμου τους.

Εκεί, εμφανίζεται ο Ίωνας στη σκηνή, για να υποδεχτεί την Κρέουσα, όπου και τον συνδέει μια ακαταμάχητη με εκείνη έλξη καθώς και η ακατανίκητη ανάγκη να της εξιστορήσει τα πάθη του και να κερδίσει κατά τον τρόπο αυτό την αγάπη της.

Κι εδώ ξετυλίγεται  το κόκκινο του μύθου πανί, που συνδέει με αίμα και εγκατάλειψη μα και την μετέπειτα της αποκάλυψης έκσταση,  τους δυο πρωταγωνιστές.

Ίσως εδώ πρόκειται και για μια προσπάθεια του σπουδαίου δραματουργού, (πέραν του τελετουργικού μέρους της αποκάλυψης μιας συλλογιστικής ανθρώπων και Θεών απέναντι σε ένα γεγονός, δηλαδή της αποκάλυψης στον Ίωνα της αλήθειας πίσω απ’ το προφανές), να ερμηνεύσει την προέλευση της Ιωνικής φυλής και κατά συνέπεια των Αθηναίων, με το δικαίωμα διεκδίκησης της κυριαρχίας τους στο Αιγαίο.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Η παράσταση ευφάνταστη και επιβλητική, ξεκινά με την Κρέουσα (Δήμητρα Χατούπη), να δεσπόζει σε ένα τεχνητό υπερυψωμένο κατασκεύασμα ανάμεσα στους θεατές.

Ο Ίωνας, (Κωνσταντίνος Μπίμπης), φετινός νικητής του βραβείου «Δημήτρης Χόρν», σε έναν άθλο πολλαπλών ρόλων (8 στο σύνολο), μας μεταφέρει σε μια πραγματικότητα, όπου η αλήθεια, το ψέμα  και η άγνοια είναι συνυφασμένες από την αριστοτεχνική δημιουργικότητα του δραματουργού και της σκηνοθέτιδος.

Με ιδιαίτερη βαρύτητα στον ρόλο του Κωνσταντίνου  Μπίμπη, αντλούμε την πλοκή από την πολυδιάστατη κινησιολογία, που καταφέρνει να μας κερδίσει μεταμορφωτικά και συναισθηματικά και με κάποιους  πολύ απλούς συμβολισμούς (π.χ. μια διαγώνια γραμμή στο γυμνό σώμα του πρωταγωνιστή).

Ξεφεύγοντας κατά διαστήματα από το καθεαυτού δραματουργικό μέρος, μέσω του αφύσικου ή υπερβολικού ταλανισμού του σώματος, προκειμένου να διαχωριστούν τα πρόσωπα(ρόλοι)  της παράστασης, στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή, απελευθερώνεται αισθητικά και το συναισθηματικό μέρος, προσφέροντας ένα ελαφρύ μειδίαμα, που όμως δεν ενοχλεί, μήτε αποσυντονίζει, μα που πολύ απλά κάνει την εξέλιξη  περισσότερο βρώσιμη και ευκολοχώνευτη.

Η Δήμητρα Χατούπη, που με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθήσαμε και πάλι, λιτή, περισσότερο Δωρική, με το βλέμμα της βυθισμένο στο υπερκόσμιο, ακροβατεί ανάμεσα στον εαυτό της και στις μνήμες της, που άσβηστες και ολοζώντανες την ακολουθούν προς την εξέλιξη του δράματος… όπου και απελευθερώνεται.

Το κόκκινο-πορφυρό  πανί, παρέμβαση εικαστική, σαν γραμμή θερμότητας από πίνακα του Καντίνσκι,  ενώνει τους πρωταγωνιστές,(το θερμό με το ψυχρό), άλλοτε ως προέκταση των συναισθημάτων και άλλοτε ως σύνδεσμος χωροχρονικός και μας οδηγεί από το παρελθόν… στο μέλλον.

Αξίζει να δοθεί εδώ μνεία στον εξαίρετο Νίκο Τουλιάτο, που με την μουσική του δεξιοτεχνία και φαντασία, οδήγησε την παράσταση ένα βήμα υψηλότερα στις καρδιές μας, τοποθετώντας μας βαθύτερα και με περισσότερο ενδιαφέρον στη δράση.

Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη μας λέει παρακολουθώντας κάπου πιο εκεί και ο Πλάτων.

Μόνη μας ένσταση που όμως μπορεί για κάποιους να μην παίζει κανένα ρόλο, είναι η στατική θέση της πρωταγωνίστριας στο χώρο, (στο κέντρο περίπου του Θεάτρου), που ενδεχόμενα δυσκολεύει τους μπροστά να την παρακολουθήσουν με ευκολία μιας και πρέπει να το πράξουν υπό στροφή, ενώ οι πίσω  από αυτή παρακολουθούν την εξέλιξη του δράματος αντιμέτωποι με την πλάτη της.

Κατά τα άλλα… μια πολύ όμορφη παράσταση.

Ερμηνεύουν  

Κωνσταντίνος Μπιμπής και Δήμητρα Χατούπη.

Σκηνοθετεί η Ιόλη Ανδρεάδη.

Συμμετέχει ο μουσικός, Νίκος Τουλιάτος.

Κάθε Δευτέρα μέχρι τις 29 Ιανουαρίου.

Εισιτήρια 15 ευρώ και μειωμένα 12 και 10 ευρώ.